Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

POSTANOWIENIE

Dnia 18 września 2014r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Hass-Kloc

Sędziowie: SO Anna Harmata

SO Barbara Frankowska( spr. )

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Zawiło

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2014r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: Syndyka masy upadłości działającego imieniem (...) Spółki z o.o. w R.

przeciwko: (...) Spółce z o.o. Spółce j. w R.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego
w R. V Wydziału Gospodarczego z dnia 7 maja 2014r.,
sygn. akt V GC 546/12

postanawia:

o d d a l i ć zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Rzeszowie odrzucił zażalenie pozwanego na zarządzenie w przedmiocie wezwania do uiszczenia opłaty sądowej od apelacji na podstawie art. 370 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc (pkt I) oraz odrzucił apelację pozwanego na podstawie art. 370 kpc (pkt II) wskazując w uzasadnieniu, że kwestia wysokości wpisu od apelacji została już prawomocnie rozstrzygnięta postanowieniem Sądu Okręgowego w Rzeszowie
z dnia 16.09.2013r. sygn. akt VI Gz 256/13, a pozwany kolejnym zażaleniem domaga się tego samego. Dlatego należy potraktować je jako niedopuszczalne. Natomiast, wyznaczony zarządzeniem wzywającym o wpis, termin do opłacenia apelacji upłynął bezskuteczne toteż, jako dotknięta brakiem fiskalnym została ona odrzucona.

Pozwany zaskarżył powyższe postanowienie w całości zarzucając naruszenie art. 370 kpc w zw. art. 103 ustawy o kosztach sądowych sprawach cywilnych poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że pozwany nie spełnia przesłanek do zwolnienia go od kosztów sądowych – opłaty od apelacji, a tym samym poprzez błędne przyjęcie, że istnieją podstawy do odrzucenia apelacji jako nieopłaconej.

W uzasadnieniu zażalenia pozwany poza przytoczeniem przebiegu dotychczasowego postępowania odnośnie rozstrzygania w przedmiocie składanych przez niego dwóch wniosków o zwolnienie od opłaty sądowej od apelacji obszernie argumentował, że dotychczas wydane orzeczenia Sądu Rejonowego w tym względzie są bezzasadne, bo pozwany nie ma w dalszym ciągu możliwości poczynienia jakichkolwiek oszczędności na potrzeby kosztów niniejszego procesu. Dlatego Sąd Okręgowy powinien zmienić zaskarżone postanowienie i zwolnić pozwanego od opłaty od apelacji oraz przyjąć apelację do rozpoznania.

Sąd Okręgowy uznał, że zażalenie pozwanego nie jest uzasadnione, chociaż odnośnie rozstrzygnięcia zawartego w pkt I zaskarżonego postanowienia podstawa odrzucenia tego zażalenia jest nieco odmienna aniżeli wskazał to Sąd Rejonowy. Dla uzasadnienia istnienia podstaw do odrzucenia zażalenia pozwanego na zarządzenie w przedmiocie wymiaru opłaty od apelacji odwołać się należy do treści zażalenia, które chociaż formalnie wskazuje, że opłata została błędnie wyliczona to błąd ten ma polegać na wygórowaniu wpisu w odniesieniu do kondycji finansowej pozwanego, który nie ma środków na jej uiszczenie. Nie zarzuca więc jej nieprawidłowego wyliczenia w oparciu o przepisy ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, naruszenia przepisów odnośnie wysokości wpisu tylko jednoznacznie kwestionuje merytoryczne rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego w Rzeszowie zawarte we wszystkich dotychczas wydanych postanowieniach rozstrzygających w przedmiocie złożonych przez pozwanego wniosków o zwolnienie od opłaty od apelacji. Zmierza w konsekwencji do poddania tych rozstrzygnięć kolejnej kontroli instancyjnej przez Sąd Okręgowy pozornie tylko wykorzystując dopuszczalność zażalenia na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie wymiaru opłaty sądowej (art. 394 § 1 pkt 9 kpc). W tych okolicznościach stwierdzić należy, że pozwany w istocie składa zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia 31 marca 2014r. utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 3 marca 2014r. oddalające wniosek pozwanego o zwolnienie od opłaty od apelacji. Podstawą do potraktowania zażalenia pozwanego zgodnie z jego treścią, a nie mylnym oznaczeniem jest treść art. 130 § 1 zd. ostanie kpc. Postanowienie sądu rejonowego rozstrzygające skargę na orzeczenie referendarza sądowego w przedmiocie kosztów sądowych (w tym na odmowę zwolnienia od kosztów sadowych) jest niezaskarżalne, bo sąd rejonowy orzeka jako sąd II instancji (art. 398 ²³ 2 kpc). Niezależnie więc od tego, że rzeczywiście pozwany po raz kolejny na tej samej podstawie i dokładnie z tą samą argumentacją zaskarża zarządzenie przewodniczącego wzywające o wpis od apelacji i bezzasadność tego zażalenia została rozstrzygnięta postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 16 września 2013r. to za przesądzającą niedopuszczalność zażalenia należy uznać samą treść zażalenia zmierzającą do zaskarżenia niezaskarżalnego rozstrzygnięcia o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych. Dlatego ostatecznie zażalenie podlegało odrzuceniu, jako niedopuszczalne na mocy art. 370 kpc w zw. z art. 398 ²³ § 2 kpc.

Niedopuszczalne zażalenie, podkreślić po raz kolejny należy nie odnoszące się w istocie do zarządzenia wzywającego o wpis od apelacji, lecz do orzeczenia w przedmiocie zwolnienia od opłaty od apelacji, nie przerywało biegu terminu do uiszczenia opłaty apelacji, który upłynął bezskutecznie, co
w konsekwencji czyniło zasadnym orzeczenie zawarte w pkt II zaskarżonego postanowienia. Apelacja jako nieopłacona powinna zostać odrzucona, o czym prawidłowo orzekł Sąd Rejonowy w pkt II zaskarżonego postanowienia. Wskazać należy, że rozstrzygając w przedmiocie niniejszego zażalenia Sąd Okręgowy nie miał żadnych podstaw prawnych do weryfikacji rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w przedmiocie zwolnienia od koszów sądowych więc zupełnie pominął argumentację pozwanego o dostatecznym wykazaniu przedłożonymi dokumentami, że nie ma środków na pokrycie opłaty sądowej od apelacji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc, orzekł jak na wstępie.