Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

POSTANOWIENIE

Dnia 1 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędziowie :	SSO Andrzej Borucki SO Beata Hass-Kloc ( spr) SO Marta Zalewska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Joanna Kościak

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. K. (1)

przeciwko (...) S.A. (...) w W.

o zapłatę

na wskutek zażalenia pozwanego na Postanowienie o kosztach procesu zawarte w pkt III wyroku Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu V Wydział Gospodarczy z dnia 31 maja 2017r, sygn. akt V GC 333/16 w części tj. co do kwoty 511,94 zł

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób ,że :

III. zasądza od pozwanego (...) S.A.

V. (...) w W. na rzecz powoda A.

K. kwotę 976,57 zł ( słownie: dziewięćset siedemdziesiąt

sześć złotych 57/100) tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  oddala zażalenie w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od powoda A. K. (2) na rzecz pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. kwotę 117,30 zł ( słownie: sto siedemnaście złotych 30/100) tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu zażaleniowym.

SSO Marta Zalewska SSO Andrzej Borucki SSO Beata Hass-Kloc

UZASADNIENIE

Zaskarżonym orzeczeniem z dnia 31 maja 2017 r Sąd Rejonowy w Tarnobrzegu V Wydział Gospodarczy, sygn. akt V GC 333/16 zasądził od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda A. K. (1) - (...) w T. kwotę 3.016,12 zł ( trzy tysiące szesnaście złotych, dwanaście groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 16 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r ( pkt I ) ;oddalił powództwo w pozostałym zakresie ( pkt II ) oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.290 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W jego uzasadnieniu podał ,że powód A. K. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. kwoty 4 525, 92 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 16 stycznia 2015r. do dnia zapłaty, kwoty 450 zł , a także kosztów procesu.

Powód wyjaśnił, że dochodzi także od pozwanego zapłaty kwoty 450 zł wydatkowanej na sporządzenie wyceny, która pozwoliła oszacować wysokość szkody i skierować żądanie o jej zwrot do ubezpieczyciela.

Pozwany (...) S.A. V. (...) w W. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w dniu 11 lutego 2016r. pod sygn. akt I Nc 330/16 przez Referendarza Sądowego wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu.

Pozwany zarzucił m.in. , że powód w przedmiotowej sprawie ni przedstawił żadnych faktur czy rachunków za naprawę, a przedłożony wraz z pozwem kosztorys nie stanowi dokumentu potwierdzającego poniesienie straty ale jest ofertą cenową naprawy która nie jest wykonana przez serwis naprawczy tylko przez niezależnego rzeczoznawcę. Dodał, że koszt wykonania takiej kalkulacji nie jest objęty umową ubezpieczenia autocasco. Podał przy tym, że koszt wykonania takiej kalkulacji powinien być wliczony w cenę naprawy pojazdu.

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanego od nakazu zapłaty, pismem z dnia 20 maja 2016r. powód podtrzymał żądanie pozwu i wniósł o zasądzenie kwoty 4 525, 92 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 16 stycznia 2015r. do dnia zapłaty w tym od dnia 1 stycznia 2016r. odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Oświadczył, że wydatkowana do kalkulację naprawy kwota 450 zł była niezbędna, potwierdzając nie tylko wysokość należnego odszkodowania ale również wartość przedmiotu sporu. Stanowi szkodę, która powinna być wyrównana przez pozwanego. Powód wyjaśnił dalej, że poszkodowany ma prawo do zwrotu od ubezpieczyciela wszelkich celowych, ekonomicznie uzasadnionych wydatków mających na celu przewrócenie pojazdu do stanu jego technicznej używalności istniejącej przed wyrządzeniem szkody przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi uszkodzeń także z użyciem nowych części, jeżeli ich użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi. Zawsze jednak odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, a taki uszczerbek istnieje już w chwili wyrządzenia szkody - do czasu wypłaty przez zobowiązanego sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości szkody ustalonej w sposób przewidziany prawem (art. 363 § 2 i 361 § 1 kc).

W ustaleniach faktycznych w zakresie dotyczącym zaskarżonego postanowienia Sąd Rejonowy podniósł ,że A. K. (1) sporządził kalkulację naprawy uszkodzonego pojazdu i wezwał (...) S.A. V. (...) w W. pismem z dnia 19 listopada 2015r. do zapłaty kwoty 4 525, 92 zł brutto tytułem odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 15 grudnia 2014r. w pojeździe marki A. (...). (...) nr rej. (...). Na prywatną wycenę powód wydatkował 450 zł netto i o zapłatę tej kwoty także wezwał pozwanego.

Ubezpieczyciel wyjaśnił w odpowiedzi na powyższe, że sporządzona przez A. K. (1) wycena kosztów naprawy jest propozycją rozliczenia szkody bez udokumentowania poniesionych kosztów naprawy. Jednocześnie poinformował, że w myśl Ogólnych Warunków Ubezpieczenia Autocasco zatwierdzonych Uchwałą Zarządu (...) S.A. (...) w dniu 30 stycznia 2014r. par. 10 ust. 7, w przypadku zajścia zdarzenia objętego umową ubezpieczający a także ubezpieczony, jeśli wiedział, że umowę zawarto na jego rachunek, zobowiązani są do: 10) przedłożenia C. rachunku poniesionych strat oraz umożliwienia C. dokonania ustaleń dotyczących przyczyny i rozmiaru szkody, jak również udostępnienia posiadanych dowodów, niezbędnych do ustalenia okoliczności powstania szkody, zasadności i wysokości roszczenia oraz podstaw do wystąpienia z roszczeniem regresowym, a także udzielenia w tym celu wszelkiej pomocy i wyjaśnień. Zgodnie z przedłożoną dokumentacją nie było możliwe zakończenie procesu likwidacji
i z uwagi na brak wypełnionego druku zgłoszenia szkody, okoliczności jej powstania.
W związku z powyższym po przedłożeniu powyższych dokumentów oraz faktur za naprawę przedmiotowego pojazdu do sprawy ubezpieczyciel powróci. Ponadto ubezpieczyciel nadmienił, że brak jest podstaw do zwrotu kosztów związanych z wykonaniem kosztorysu naprawy, ponieważ nie są one objęte ubezpieczeniem autocasco.

Natomiast w rozważaniach prawnych Sąd Rejonowy stwierdził w/w zakresie ,że o kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zdanie 1 kpc. Sąd stosunkowo rozdzielił koszty pomiędzy stronami. Powód wygrał proces w 67 %. Powód poniósł koszty na kwotę 2 524, 63 zł (opłata od pozwu 227 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 1 200 zł, zaliczka na biegłego wykorzystana w sprawie 630, 63 zł, 450 zł wydatkowane na prywatną wycenę, która była niezbędna do prawidłowego określenia wysokości szkody i żądania zapłaty odszkodowania od pozwanego, także wobec sporządzenia przez pozwanego kalkulacji naprawy zaniżającej koszty naprawy uszkodzonego pojazdu, dlatego wobec treści art. 361 kc kwotę wyłożoną na jej sporządzenie należało uwzględnić w kosztach procesu, zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004r. w sprawie III CZP 24/04; sam pozwany przyznał w procesie, że „koszt wykonania takiej kalkulacji powinien być wliczony w cenę naprawy pojazdu”). Pozwany poniósł koszty procesu na kwotę 1 217 zł (wynagrodzenie pełnomocnika 1 200 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł. Razem koszty wyniosły 3 741, 63 zł, z czego 67 % wynosi 2 506, 89 zł i taką kwotę powinien ponieść tytułem kosztów procesu pozwany, a skoro poniósł tytułem kosztów kwotę 1 217 zł to powinien zwrócić powodowi tytułem kosztów procesu kwotę 1 290 zł ( 2 506, 89 zł – 1 217 zł).

Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zarzuty zażalenia koncentrowały się wokół kwestii uwzględnienia przez Sąd I instancji zwrotu kosztu opinii prywatnej sporządzonej na zlecenie powoda w kwocie 450 zł jako koszty procesu.

Odnosząc się do powyższego zarzutu należy na wstępie wskazać, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Należy także zwrócić uwagę, iż do wysokości szkody w mieniu, z uwagi na brak odmiennych uregulowań, znajduje zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 kc. Stosownie do powyższego przepisu zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W takich granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Szkodą w rozumieniu art. 361 § 2 kc jest różnica między stanem majątku poszkodowanego, jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku, jaki istniałby, gdyby nie wystąpiło to zdarzenie. Odszkodowanie ma zatem wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzonego szkodą.

Jeśli chodzi o zakres odszkodowania, obowiązkiem zakładu ubezpieczeń jest wyrównanie wszelkich szkód majątkowych poszkodowanego polegających na utracie aktywów jak i zwiększeniu pasywów. Zobowiązany powinien zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki mające na celu przywrócenie stanu poprzedniego, pozostające w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem powodującym szkodę. (por. wyrok SN z dn. 20.10.1972r. II CR 425/72)

W przypadku zwrotu kosztów sporządzenia opinii prywatnej w sprawach wynikłych ze zdarzeń drogowych w orzecznictwie sądowym i doktrynie prezentowany jest pogląd, że tego rodzaju wydatek może być w okolicznościach konkretnej sprawy uznany za stratę objętą obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela, przy spełnieniu przesłanki adekwatnego związku przyczynowego. Wśród okoliczności uzasadniających celowość sporządzenia opinii przez prywatnego rzeczoznawcę wskazuje się takie sytuacje jak odmowę przez ubezpieczyciela przyznania poszkodowanemu odszkodowania, kwestionowanie zasadności wypłaty odszkodowania, zaniżanie jego wysokości. Ponadto sprawy w których sporządzenie opinii zleca osoba nie posiadająca wymaganej wiedzy co do określenia wysokości szkody. (por. wyrok SN z dn. 2.9.1975 r. I CR 505/75, uchwała SN z dnia 18 maja 2004 r. III CZP 24/04; artykuł ,,Indemnizacja kosztów sporządzenia opinii prywatnej w sprawach wynikłych ze zdarzeń drogowych’’, T. S., (...) 2015 r. nr 2, L.)

W świetle przedstawionych powyżej rozważań Sąd Okręgowy stwierdził, że zarzut skarżącego zasługiwał na uwzględnienie co do zasady , gdyż te koszty nie mogą stanowić elementu kosztów procesu ,a jedynie należy uznać je za odszkodowanie w rozumieniu ar. 361 kc. Za taką wykładnią przemawia dodatkowo treść art.2 ust 1 i 2 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd zmienił zaskarżone orzeczenie po myśli art. 386 par 1 kpc w zw. z art. 397 par 2 kpc przyjmując ,że pozwany nie składał zarzutu dotyczący wartości sporu i nie wnosił o jego sprawdzenie ; tym samym utracił na tym etapie postępowania kwestionowania wartości sporu wskazaną przez powoda i samodzielnie ustalać ją w zażaleniu na kwotę 4.975,92 zł . Z tych też względów Sąd zmieniając zaskarżone orzeczenie miał na uwadze ,że powód dochodził zapłaty kwoty 4.525,92 zł i od tej kwoty przyjął , po zweryfikowaniu , wygrał proces w 66,64 % i nie przyjmując w kosztach procesu kwoty 450,00 zł w/w ekspertyzy orzekł na podstawie art. 100 kpc jak w pkt 1. III postanowienia. Na koszty powoda składały się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 227,00 zł , 1200 zł koszty zastępstwa procesowego, 17 zł koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa , kwota 630,63 zł zaliczka na poczet opinii biegłego – razem 2074,63 zł ; zaś pozwany poniósł w sumie koszty procesu na kwotę 1 217 zł na którą składały się : wynagrodzenie pełnomocnika 1 200 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 zł.

W zakresie kosztów postępowania zażaleniowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 100 kpc i 108 kpc mając na uwadze ,że z kwoty 511,94 zł stanowiącej wartość przedmiotu zaskarżenia została uwzględniona kwota 450 zł co stanowiło 87,90% wartości przedmiotu zaskarżenia. Koszty postępowania zażaleniowego wyniosły 270,00 zł , w tym po stronie powoda – 120 zł koszty zastępstwa procesowego , a po stronie pozwanego – 30 zł opłata sądowa od zażalenia i 120 zł koszty zastępstwa procesowego. W związku przy uwzględnieniu powyższego orzeczono jak w pkt 3 postanowienia na podstawie

§ 2 pkt 2 i § 10 ust 2 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w zw. z § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych / Dz.U. 2016.poz. 1668/ mając na uwadze ostateczny wynik postępowania zażaleniowego.

SSO Marta Zalewska SSO Andrzej Borucki SSO Beata Hass-Kloc

ZARZĄDZENIE

-(...)

(...)