Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

POSTANOWIENIE

Dnia 28 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki

Sędziowie: SO Barbara Frankowska

SO Beata Hass-Kloc (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kościak

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku: E. M.

z udziałem: (...) Państwowe S.A. w W.

o zabezpieczenie roszczenia

na skutek zażalenia wnioskodawczymi na postanowienie Sądu Rejonowego w Rzeszowie V Wydziału Gospodarczego z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygn. akt
V GCo 250/15

postanawia: oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Rzeszowie V Wydziału Gospodarczego z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt V GCo 250/15 oddalił wniosek E. M. o zabezpieczenie roszczenia.

W uzasadnieniu niniejszego Sąd ten wskazał, iż wniosła ona o zabezpieczenie powództwa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty z dnia 24 marca 2006 r. wydanego przez Sąd Rejonowy w Rzeszowie poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego toczącego się przed Sądem Rejonowym w Rzeszowie.

Sąd Rejonowy podniósł, iż wnioskodawczyni w złożonym, wniosku podała, że nie prowadziła od dnia 01.01.1998 r. Kancelarii (...) co zostało stwierdzone przez Samorządowe (...) w K. decyzją z dnia 26.09.2011r. stwierdzającą, iż wykreślenie wnioskodawczyni z ewidencji działalności gospodarczej nastąpiło ze skutkiem od dnia 15.09.1997r.

Niniejszy zarzut nie mógł być podniesiony przez wnioskodawcę
w postępowaniu zakończonym wydaniem w/w tytułu egzekucyjnego, albowiem decyzja ta zapadła po uprawomocnieniu się przedmiotowego nakazu zapłaty. Powyższe powoduje w ocenie wnioskodawczymi, iż skoro podmiot gospodarczy E. M. zam. R. Kancelaria (...) w R. nie istniała od dnia 15.09.1997r. to nie istniało jego zobowiązanie wobec pozwanego i nie mogło przejść w ramach odpowiedzialności osobistej za długi na rzecz osoby fizycznej E. M.. W dalszej kolejności Sąd Rejonowy przywołując treść art. 730 § 1 kpc stwierdził, iż podstawami zabezpieczenia jest istnienie roszczenia podlegającego zabezpieczeniu oraz interes prawny w jego udzieleniu.

Konkludując Sąd ten wskazał, iż wnioskodawczymi nie uprawdopodobniła w dostatecznym stopniu roszczenia co uzasadniałoby uwzględnienie wniosku.

Z tych też względów wniosek został oddalony.

Powyższe orzeczenie zaskarżyła w całości wnioskodawczyni wnosząc o jego zmianę poprzez uwzględnienie wniosku w całości; ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, albowiem w jej ocenie Sąd I instancji błędnie przyjął, iż wnioskodawczymi nie uprawdopodobniła istnienia przesłanek skutkujących udzieleniem zabezpieczenia powództwa.

W uzasadnieniu powyższego ponownie opisała okoliczności, które jej zdaniem powodują, iż roszczenie zostało uprawdopodobnione, natomiast w zakresie interesu prawnego stwierdziła, iż Sąd winien poddać ocenie w sprawie cały zebrany materiał dowodowy, a w szczególności akta sprawy komorniczej.

W tej sytuacji zasługuje ono na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważył co następuje:

Na wstępie należy podnieść , mając na uwadze zarzuty złożonego zażalenia,

iż zgodnie z art. 730 kpc można żądać udzielenia zabezpieczenia w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.

W postępowaniu zabezpieczającym należy uprawdopodobnić zarówno roszczenie, jak i interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia (art. 730 ¹ § 1 kpc). Uprawdopodobnienie polegać może na przedstawieniu dokumentów lub innych środków dowodowych wskazujących na okoliczności faktyczne, z których wynika roszczenie.

Zauważyć przy tym należy, iż w doktrynie wskazuje się, że określone w art. 730 ¹ § 1 i 2 kpc tzw. podstawy zabezpieczenia mają charakter merytoryczny. Jako takie należy je odróżnić od procesowych przesłanek postępowania zabezpieczającego. Dla uznania więc przez Sąd wniosku o udzielenie zabezpieczenia za merytorycznie zasadny, wnioskodawca zobowiązany jest uprawdopodobnić zarówno istnienie roszczenia podlegającego zabezpieczeniu, jak i interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia (porównaj teza 2 komentarza do art. 730 ¹ kpc [w:] „Kodeks postępowania cywilnego. Praktyczny komentarz” pod red. A. Jakubeckiego, Wyd. Zakamycze, 2005, wyd. II).

Co za tym idzie, brak wykazania we wniosku merytorycznych przesłanek udzielenia zabezpieczenia, powodować musi jego oddalenie.

Natomiast w paragrafie 2 art. 730 ¹ kpc ustawodawca określił , kiedy występuje interes prawny w udzieleniu ( dokonaniu) zabezpieczenia – jeżeli brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie; mówiąc inaczej , brak zabezpieczenia uniemożliwia udzielenie uprawnionemu należytej ochrony.

Ponadto należy mieć na uwadze, że wykazanie uprawdopodobnienia może być przeprowadzone za pomocą takich niesformalizowanych środków , jak: pisemne oświadczenia osób trzecich , nieformalne przesłuchanie stron lub strony, świadków, dokumenty itp. W literaturze podnosi się , że w razie zabezpieczenia roszczeń pieniężnych nie chodzi o teoretyczną możliwość utraty majątku przez dłużnika ( obowiązanego), ale o realną obawę ,że taki fakt nastąpi

( np. E. W., Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne. Komentarz ,

t. I, s.23). Zdaniem Sądu Najwyższego zagrożenie zaspokojenia wierzyciela musi być stwierdzone w każdym przypadku ( por. orz. SN z dnia 09.09.1061r, IV CZ 54/ 61, OSN 1963, nr 6, poz.114).

Zdaniem Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie powódka w złożonym wniosku w ogóle nie odniosła się do tej kwestii. Podniosła to dopiero w zażaleniu, twierdząc ,że jest on oczywisty na co wskazuje zebrany w sprawie materiał dowodowy oceniony całościowo.

Zdaniem Sądu Okręgowego same twierdzenia wnioskodawczyni o oczywistości interesu prawnego w realiach niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę

naprowadzone wyżej rozważania nie mogą być uznane za uprawdopodobnienie

interesu prawnego mając na uwadze status prawny i majątkowy zobowiązanego tj. (...) S.A. w W..

Ponadto Sąd Okręgowy miał na uwadze także to ,że powództwa przeciwegzekucyjne są merytorycznym środkiem obrony przeciwko niezgodnej z prawem egzekucji , zarówno co do samej jej zasadności jak i dopuszczalności. O tym , kiedy można domagać się pozbawienia wykonalności decydują okoliczności na których dłużnik opiera swoje powództwo. Zgodnie z treścią art.840 par.1 pkt.2 kpc można przyjąć ,że wskazana w jego zdaniu pierwszym tj: „ po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie , wskutek którego zobowiązanie wygasło, albo nie może być egzekwowane;” dyspozycja odnosi się do wszystkich tytułów egzekucyjnych w tym i gdy jest nim orzeczenie sądowe.

O przypadku gdy tytułem egzekucyjnym jest tylko i wyłącznie orzeczenie sądowe – z czym mamy do czynienia w niniejszej sprawie - stanowi zdanie drugie art.840 par.1 pkt. 2 kpc tj.:”; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe , dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach , które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia , jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie”.

Literalna wykładnia w/ zdania prowadzi zatem do jednoznacznego wniosku , że gdy tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądowe dłużnik może oprzeć powództwo przewidziane w art.840 par.1 kpc także na zdarzeniach , które nastąpiły po zamknięciu rozprawy.

Z akt sprawy wynika ,że wnioskodawczyni oparła swoje roszczenie na treści w/w przepisu. W tej sytuacji mając na uwadze powyższe wypada także zauważyć ,że do wskazanych zdarzeń należy zaliczyć zjawiska i stany świata zewnętrznego oraz objawy wewnętrznego życia stron , z którymi przepisy prawa materialnego powodują niemożliwość egzekwowania świadczeń wynikających z tytułu. Zdaniem Sądu Okręgowego przedstawiona przez skarżącą decyzja z dnia 26.09.2011r ( k- 8-11) w swej treści nie może być uznana – na tym etapie postępowania -za uprawdopodobnienie przez nią roszczenia opartego na treści art., 840 par 1 kpc, co słusznie zauważył Sąd Rejonowy.

Z tych też względów zażalenie oddalono po myśli art. 385 kpc w zw. z art. 397 par 2 kpc o czym orzeczono w sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

- (...)

-(...)