Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Renata Bober

Sędziowie: SO Beata Hass – Kloc

SO Anna Walus – Rząsa (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki z o.o. w K.

przeciwko: A. K. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w Krośnie
V Wydziału Gospodarczego z dnia 22 lipca 2014 r., sygn. akt V GC 462/13

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanej A. K. (2) na rzecz powoda (...) Spółki z o.o. w K. kwotę 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI Ga 425/14

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. wniósł pozew o zapłatę w postępowaniu upominawczym, w którym domagał się zasądzenia od pozwanej -A. K. (1) kwoty 44.706,19 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot szczegółowo wskazanych w pozwie oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 13 września 2011 r. zawarł z pozwaną umowę o współpracy handlowej w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych będących w ofercie powoda. W umowie tej wskazano również osoby uprawnione przez pozwaną do odbioru faktur wystawianych przez powoda. Dnia 25 czerwca 2012 r. pozwana zamówiła, wysyłając e-mail, następujący towar: tynk cementowo-wapienny, tynk gipsowy (...) P. (...), grunt do betonu, grunt do ścian, narożniki aluminiowe, folię malarską, taśmę tynkarską pomarańczową. W mailu tym wskazano termin i miejsce dostawy ( najpóźniej do 28 czerwca 2012 r., Szkoła Podstawowa w B.), a także wskazano osoby upoważnione do odbioru towaru: A. F. i D. F.. Zamówione towary, których producentem jest firma (...), miały zostać

dostarczone bezpośrednio przez producenta. Towary zostały dostarczone, odbiór towarów dostarczonych przez firmę (...) potwierdził A. F.. Powód wystawił za nie fakturę VAT nr (...). W wiadomości e-mail z 1 lipca 2012 r. S. K. (1) ( mąż pozwanej) potwierdził dostawę pierwszej partii materiału i złożył dalsze zamówienie. Odbiór materiałów (dostarczonych przez firmę (...)) potwierdził S. F. (1), na miejscu był także S. K. (1). Ostatnia partia towaru również została dostarczona przez firmę (...), a jej odbiór potwierdził A. F.. Powód wystawił fakturę VAT nr (...). Faktury VAT nr (...) określały 30 dniowy termin zapłaty, natomiast faktura VAT nr (...) określała 7 dniowy termin zapłaty.

Sąd Rejonowy w Krośnie w dniu 9 sierpnia 2013 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym , od którego pozwana wniosła sprzeciw.

W sprzeciwie pozwana przyznała, że strony łączyła umowa o współpracy handlowej. Pozwana podniosła, że w okresie grudzień 2011 r. -sierpień 2012 r. zrealizowała na konto powoda przelewy w łącznej wysokości 153.800 zł, które wielokrotnie przewyższają kwotę dochodzonego roszczenia. Ponadto pozwana podniosła, że nie zaakceptowała faktur podpisanych przez powoda, zaś ujęcie ich w księgach rachunkowych nie jest tożsame z akceptacją, a jedynie z potwierdzeniem odbioru. Pozwana zaprzeczyła także by otrzymała fakturę VAT nr (...). Zdaniem pozwanej dokumenty, na podstawie których powód dochodzi zapłaty w niniejszym postępowaniu, nie zostały podpisane przez osoby do tego upoważnione.

Wyrokiem z dnia 22 lipca 2014r. Sąd Rejonowy w Krośnie V Wydział Gospodarczy zasądził od pozwanej na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z odsetkami i kosztami postępowania.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że strony łączyła umowa o współpracy handlowej zawarta w dniu 13 września 2011 r. Zgodnie z umową powód miał sprzedawać pozwanej materiały budowlane. Pozwana upoważniła powoda do wystawiania faktur VAT bez podpisu odbiorcy i wysyłania ich pocztą bez pisemnego potwierdzenia odbioru. Pozwana zobowiązała się także do pisemnego informowania o osobach upoważnionych do odbioru towarów i faktur VAT oraz zmianach w tym zakresie. W przypadku braku zawiadomienia, skutkiem miało być przyjęcie, że towar został odebrany przez osoby działające w imieniu pozwanej. W dniu 25 czerwca 2012 r., pozwana złożyła zamówienie poprzez wiadomość e-mail. Wiadomość została wysłana z adresu A. K. (1), jednakże „podpisana" przez S. K. (1). S. K. (1) jest mężem A. K. (1) i prowadzi firmę wspólnie z żoną. W mailu zamówiono materiały budowlane potrzebne do budowy w B. prowadzonej przez pozwaną.

W mailu tym wskazano również pracowników upoważnionych do odbioru

towaru: A. F., D. F..

W dniu 27 czerwca 2012 r. odbiór towaru został potwierdzony przez A. F., zaś w dniu 30 czerwca 2012r., powód na podstawie dokumentu WZ wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 18.673,61 zł, z 30 dniowym terminem płatności.

Dnia 1 lipca 2012 r. S. K. (1), w wiadomości e-mail, poprosił o dokonanie drugiej dostawy materiałów na budowę w B.. Towar dostarczono 3 lipca 2012 r., odebrał go S. F. (1). Powód w dniu 4 lipca 2012 r., wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 12.087,33 zł, z 30 dniowym terminem płatności.

Ostatnia dostawa miała miejsce 13 lipca 2012 r., towar odebrał A. F.. Powód zaś, w dniu 10 sierpnia 2012 r., wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 13 945,25 zł z 7 dniowym terminem płatności.

Faktury VAT nr (...) znajdują się w rejestrze zakupów pozwanej.

Pozwana nie zapłaciła za faktury wystawione przez powoda, objęte żądaniem pozwu.

Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zebrane w sprawie dowody z dokumentów. Zostały sporządzone w przepisanej przez prawo formie, a żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności. Pozwana kwestionowała jedynie fakt otrzymania faktury nr (...), ale nie miała zastrzeżeń co do tego, że wystawił ją powód.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków i zeznania powoda, przyjmując, iż są one zgodne z pozostałym, zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd Rejonowy uznał, że w rozpatrywanej sprawie bezspornym było, iż strony łączyła umowa handlowa, której treści nie kwestionowała żadna ze stron. Bezspornym było także złożenie zamówienia poprzez wiadomość e-mail, a także treść maila oraz uprawnienie S. K. (1) do składania oświadczeń woli w imieniu prowadzonej przez jego żonę firmy budowlanej.

Sąd Rejonowy uznał, że w niniejszej sprawie materiały budowalne zostały przez pozwaną zamówione i odebrane przez osoby uprawnione do odbioru tworu.

Sąd uznał, że faktura nr (...) została doręczona pozwanej. Sam fakt nie zaksięgowania tejże faktury nie świadczy o jej niedostarczeniu. Materiał, za który wystawiono fakturę, został odebrany 13 lipca 2012 r. Ponadto zgodnie z umową o współpracy handlowej ( pkt. 4) pozwana upoważniła powoda do wystawiania faktur VAT bez podpisu odbiorcy i wysyłania ich pocztą bez pisemnego potwierdzenia odbioru. Z tego powodu, z woli samej pozwanej, należy uznać fakturę za dostarczoną w sposób prawidłowy.

Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy uznał, że pozwana zobowiązana jest do zapłaty na rzecz powoda w całości dochodzonej pozwem kwoty za otrzymany materiał budowalny , stosownie do łączącej strony umowy i art. 535 kc.

O odsetkach Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 481 §1 kc a o kosztach na podstawie art. 98 kpc .

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana. Zaskarżając wyrok Sądu Rejonowego w całości zarzuciła :

I.  Błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez :

- przyjęcie, iż faktura nr (...) została pozwanej dostarczona mimo braku dowodu doręczenia w postaci dowodu nadania przez powoda lub umieszczenia jej w wykazie faktur sporządzonym przez pozwaną, która zaprzecza, iż otrzymała przedmiotową fakturę,

- błędną interpretację umowy łączącej strony skutkującą przyjęciem, iż wiążący jest zapis punktu 5 zd. trzecie umowy, podczas gdy pkt 5 zawiera sprzeczne postanowienia , przez co nie można uznać ich za obowiązujące,

- przyjęcie, że S. F. (1) był upoważniony do odbioru towaru pozwanej, podczas gdy ani z treści umowy ani maila skierowanego do powoda okoliczność taka nie wynika,

- przyjęcie, że przedstawione dokumenty WZ, z których trzy są dokumentami z B. , w tym jeden podpisany przez osobę do tego nieupoważnioną , a pozostałe dwa nie zawierają podpisu , przy czym jedna jest kopią bez podpisu, a druga stanowi wydruk komputerowy – stanowią dowody dostarczenia towaru pozwanej, gdy jest to sprzeczne z treścią umowy stron a poza tym dokumenty W. B. – u mogą być dowodami doręczenia na rzecz (...) sp. z o.o. a nie pozwanej,

II. Naruszenie przepisów prawa procesowego tj.

1. art. 6 kc w zw. z art. 232 kpc poprzez uznanie, że powód udowodnił okoliczności stanowiące podstawę jego roszczenia , a to :

- dostarczenie pozwanej towaru w ilości i terminie wskazanym w pozwie,

- doręczenie pozwanej faktur, których zapłaty dochodził w postępowaniu,

- doręczenie pozwanej podpisanych dokumentów WZ wraz z fakturami,

- doręczenie pozwanej towaru o wartości przekraczającej dokonane przez nią wpłaty na rachunek powoda,

2. art. 207 § 6 kpc poprzez dopuszczenie i przeprowadzenie spóźnionego dowodu wnioskowanego przez powoda w postaci rozrachunku analityka, w sytuacji gdy powód był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika już na etapie składnia pozwu, bez uprawdopodobnienia przez niego okoliczności uzasadniających uwzględnienie dowodu ,

3. art. 231 kpc poprzez błędne ustalenie, że pozwana otrzymała fakturę nr (...) na podstawie innych okoliczności, z których takiego wniosku nie można wysnuć ,

4. art. 232 kpc poprzez przyjęcie, że pozwana nie wywiązała się z obowiązku udowodnienia okoliczności, z której wywodzi skutki prawne tj. dokonania płatności na kwotę przekraczającą żądanie pozwu podczas gdy pozwana przedłożyła wyciągi z rachunku bankowego, potwierdzające, że zapłaciła powodowi kwoty o wartości ponad 44.706,19 zł natomiast powód nie wykazał podstawy zaliczenia przedmiotowych kwot na konkretne faktury vat,

5. art. 233 § 1 kpc polegające na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów oraz brak wszechstronnego rozważania materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału poprzez

a) uznanie, że zeznania powoda są wiarygodne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, podczas gdy wskazywał on, że :

- do każdej faktury dołączył WZ, co nie zostało udowodnione i jest sprzeczne z zeznaniami świadka S. K. (1), który temu faktowi zaprzeczał,

- doręczył fakturę nr (...), podczas gdy z twierdzeń pozwanej i dokumentów fakt ten nie wynika,

- wydawał towar tylko osobom upoważnionym przez pozwaną, czemu przeczy podpis S. F. (2) na dokumencie (...) oraz ,

- przelewy pozwanej były księgowane na faktury najdalej wymagalne, co jest niezgodne ze stanem faktycznym,

b) uznanie, że zeznania świadków są logiczne i spójne przy równoczesnym, uznaniu roszczenia powoda za zasadne, w sytuacji gdy zeznania te jasno wskazują, że powód winien dysponować podpisanymi przez osoby upoważnione przez pozwaną dokumentami WZ ,

c) pominięcie zeznań świadka S. F. (2) w zakresie: braku pewności, czy okazany mu dokument został opatrzony jego podpisem, braku wiedzy o przeznaczeniu odbieranego przez niego towaru, faktu wystąpienia pomyłek w dostarczaniu towaru, pracy także innych firm na budowie w B.,

d) pominięcie zeznań świadka S. K. (2) w zakresie odbierania towaru przez pracowników pozwanej oraz podpisywaniu przez nich każdorazowo dokumentów WZ,

e) uznanie za wiarygodne zeznań świadka S. K. (1) przy równoczesnym uwzględnieniu powództwa , w sytuacji gdy zeznał on, że faktury powoda przychodziły pocztą bez dowodów dostarczenia towaru, jedna z faktur nie została doręczona , strony nie dokonały całościowego rozliczenia roszczeń, dokonano przelewów przekraczających kwoty żądane pozwem,

6) art. 233 § 1 w zw. z art. 231 w zw. z art. 245 oraz art. 285 kpc poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, wynikające z dokonania ustaleń faktycznych mających wpływ na treść orzeczenia w oparciu o wydruk komputerowy dokumentu WZ, kopie dokumentów WZ- niepodpisane, których treść miała wskazywać na doręczenie pozwanej towaru oraz dowolne wyprowadzenie z materiału dowodowego wniosków z niego niewynikających, a to faktu odbioru przez pozwaną towaru i jego ilości.

Mając na uwadze powyższe pozwana wniosła o :

1. zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie powództwa w całości,

2. zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania za obie instancje według norm przepisanych

ewentualnie

3.uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postepowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej jest nieuzasadniona. Podniesione w niej zarzuty nie dały podstaw do zmiany, bądź uchylenia zaskarżonego wyroku. Sąd Okręgowy jako sąd merytoryczny, w granicach wniesionej apelacji , co wynika z dyspozycji art. 378 § 1 kpc rozważa na nowo zebrany w sprawie materiał dowodowy , w tym dokonuje jego samodzielnej oceny prawnej. Powyższa analiza pozwala stwierdzić, że stanowisko Sądu II instancji, zarówno w zakresie oceny materiału dowodowego, ustaleń faktycznych oraz ich oceny prawnej w całości pokrywa się z argumentacją zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Wywody zaprezentowane w apelacji, w tym podniesione zarzuty, w których skarżący ograniczył się do przedstawienia swojej oceny materiału dowodowego, z której jego zdaniem wynikają wnioski odmienne od wyprowadzonych przez Sąd Rejonowy, nie mogły stanowić wystarczającej podstawy do weryfikacji orzeczenia Sądu I instancji w postulowanym przez apelującego kierunku . Zwłaszcza, że Sąd ten, przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób wyczerpujący, a zebrany w sprawie materiał dowody poddał wszechstronnej i logicznej ocenie. Skoro zaś Sąd Rejonowy poczynił w niniejszej sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne, to Sąd Okręgowy je w pełni podziela i przyjmuje za własne.

W ocenie Sądu strona pozwana gołosłownie zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi obrazę art. 233 § 1 kpc poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego sprawy w postaci zeznań świadka S. K. (1), a także przedstawiła swoje odmienne, ale nieprzekonujące stanowisko co do oceny dowodów poczynionych przez Sąd Rejonowy. Strona apelująca nie wykazała zasadności zarzutu naruszenia art. 233 kpc przez Sąd Rejonowy , albowiem – jak wielokrotnie podkreślono w orzecznictwie – sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów wg własnego przekonania , na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału . Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art. 233 § 1 kpc wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze ( doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu. Tylko w przypadku , gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych, praktycznych związków przyczynowo – skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona. Natomiast jeśli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów ( art. 233 § 1 kpc ) i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego , dawały się wysnuć wnioski odmienne – co jednak w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy nie budzi zastrzeżeń albowiem została dokonana w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie , w sposób właściwie oceniony przy zastosowaniu zasad logiki i doświadczenia życiowego.

Dostawy materiałów odbywały się na podstawie Umowy o współpracy zawartej przez strony 13 września 2011r.

Pierwsza dostawa na budowę szkoły w B. odbyła się na zamówienie S. K. (1) wskazane w meilu z 25.06.2012r. ( k. 13). W meilu tym wskazał on osobę do kontaktu – D. J. oraz pracowników upoważnionych do odbioru towaru – A. F. i D. F. . (...) z firmy (...) były dostarczane bezpośrednio od producenta. Jednakże na dowodach dostawy był adres miejsca dostawy tj. Szkoła Podstawowa w B. a także wskazano dostawcę tj. firmę (...) sp. z o.o. ( dowody dostawy k. 14, 18 , 20, 22). Na dwóch dokumentach dostawy z (...) odbiór towaru potwierdził A. F., a więc osoba upoważniona do odbioru. Na towar została wystawiona faktura vat (...), która figuruje w zapisie rejestru zakupów pozwanej.

W meilu z 1 lipca 2012r. S. K. (1) napisał, że chce aby druga dostawa do B. odbyła się w kolejnym dniu we wtorek, po 1 lipca 2012r. , a więc nie wskazywał, że pierwsza dostawa nie doszła do skutku, a wręcz przeciwnie skoro chciał drugiej dostawy to znaczy, że pierwsza została wykonana.

Powód przedłożył również własne zamówienia na ten towar skierowane do firmy (...) ze wskazaniem, że ma to być towar przeznaczony na remont szkoły w B. i podając osobę kontaktową wskazaną przez S. K. (1) w meilu z 25 czerwca 2012r. tj. D. J. ( zamówienia k. 17, 81, 82) .

Dania 2 lipca 2012r. odbyła się druga dostawa , której odbiór na (...) ( k. 18) potwierdził S. F. (1). Na dokumencie odbioru widnieje też pieczątka firmy pozwanej (...)oraz adnotacja – odebrano 3.07.2012r. S. K. (1). Niżej jest podpis S. F. (1). Do tej dostawy został przez powoda wystawiony dokument wydania (...)z 4.07.2012r. ( k. 19).

Na wskazaną wyżej dostawę została wystawiona przez powoda faktura (...) z 4.07.2012r. i ona też znajduje się w zapisie rejestru zakupów pozwanej – czyli w dokumencie przez nią wystawionym. Skoro faktura ta znajduje się w rejestrze zakupów należy przyjąć, że towar nią objęty został odebrany. W niniejszej sprawie towar w tym zakresie odebrał S. F. (1) a na dokumencie WZ widnieje pieczątka firmy (...) oraz podpis S. K. (1).

Kolejne zamówienie powoda skierowane do (...) 10 lipca 2012r. również wskazuje, że materiał zamówiony jest dla szkoły w B. ( k. 20).

Istnieje również WZ strony powodowej ze wskazaniem dostawa bezpośrednia z firmy (...) ze wskazaniem budowa w B. i (...) firmy (...) ze wskazaniem adresu dostawy Szkoła w B. z potwierdzeniem odbioru przez A. F. ( k. 21,22).

Bez znaczenia pozostaje fakt czy pozwana otrzymała fakturę nr (...) skoro bezspornym jest fakt, że towar na podstawie tej faktury pozwana otrzymała, co wynika z dowodów WZ, a odbiór towaru potwierdził upoważniony do jego odbioru pracownik A. F..

Faktury vat nr (...) są w wydrukach ksiąg rachunkowych pozwanej, w rejestrze zakupów. Gdyby więc pozwana towaru na ich podstawie nie otrzymała nie wyszczególniałaby tych faktur w rejestrze zakupów. Przy czym potwierdzeniem otrzymania towaru na podstawie tych faktur są dowody WZ tak samo zresztą jak i potwierdzeniem takim są dowody WZ na podstawie których została wystawiona faktura vat (...). W tym stanie rzeczy wszelkie zarzuty dotyczące nieotrzymania towaru wskazanego w spornych fakturach podniesione przez pozwaną są bezzasadne. Strona pozwana w toku sporu nie wykazała, ze nie otrzymała towaru objętego pozwem, nie wykazała też, że za towar ten zapłaciła.

Bezzasadny jest również zarzut dotyczący dopuszczenia dowodu w postaci rozrachunku analityka. Dowód ten został dopuszczony po zarzucie strony pozwanej w zakresie dotyczącym zaliczenia przez stronę powodową wpłat, których pozwana dokonała na podstawie umowy łączącej strony.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, apelację pozwanej za bezzasadną i oddalił apelację na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w związku z art. 108 § 1 kpc w związku z § 6 pkt. 5 i § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Na koszty te składa się kwota 1.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.