Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Harmata

Sędziowie: SO Marta Zalewska (spraw.)

SR del. do SO Grzegorz Barnak

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Zawiło

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2018 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Sp. z o.o. w Ś.

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w R. V Wydziału Gospodarczego z dnia 17 maja 2017 r., sygn. akt V GC 268/16

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda (...) Sp. z o.o. w Ś. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. koszty procesu, pozostawiając ich wyliczenie referendarzowi sądowemu,

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 166 zł (sto sześćdziesiąt sześć złotych) tytułem kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI Ga 374/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29.03. 2018 r.

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ś. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 603,60 zł tytułem najmu pojazdu zstępczego z ustawowymi odsetkami od dnia 24 listopada 2015 r.

Pozwany złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na swą rzecz zwrotu kosztów procesu. Pozwany przyznał okoliczności faktyczne dotyczące zaistnienia szkody i swej odpowiedzialność co do zasady. Nie kwestionował okresu najmu pojazdu zastępczego, zakwestionował natomiast wysokość stawki dobowej czynszu najmu, uznając za właściwą 85 zł netto. Pozwany podniósł, że poszkodowany nie dopełnił obowiązku minimalizacji szkody i powołał się na rozmowę telefoniczną z poszkodowaną, w której ubezpieczyciel poinformował ją o możliwości skorzystania z pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwanego oraz o akceptowalnych przez niego stawkach, gdyby poszkodowana zdecydowała się na najem z pominięciem pozwanego.

W odpowiedzi na sprzeciw powód ustosunkował się do zarzutów strony pozwanej podtrzymując twierdzenia i wnioski zawarte w pozwie. Nie odniósł się w żaden sposób do twierdzeń ozwanego o rozmowie telefonicznej z poszkodowaną

W ramach okoliczności spornych sąd I instancji ustalił m.in. ,że

w dniu 21 października 2015 r. poszkodowany zawarł z powodem (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ś. umowę najmu pojazdu zastępczego marki V. (...). Strony ustaliły wysokość stawki dziennej czynszu najmu pojazdu zastępczego (przy najmie przekraczającym 6 dni) na kwotę 180 zł netto. Jednocześnie z umową najmu pojazdu zastępczego powód zawarł z poszkodowanym umowę cesji wierzytelności, przysługującej mu w stosunku do pozwanego, w związku z kolizją, w zakresie obejmującym wierzytelność z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Najem trwał 8 dni. W dniu 9 listopada 2015 r. powód wystawił fakturę VAT na kwotę 1 440,00 zł netto, z terminem płatności do dnia 23 listopada 2015 r. na w/w kwotę. Pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 836,40 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Posługując się opinią biegłego sądowego sąd ustalił, że średnia arytmetyczna stawek czynszu za najem samochodu zastępczego, należącego do segmentu klasy C, na rynku lokalnym przy założeniu, że okres najmu wynosi 8 dni, wynosiła 168 zł brutto za 1 dobę najmu.

Sąd nie poczynił ustaleń w zakresie przebiegu rozmowy telefonicznej ubezpieczyciela z poszkodowaną, nie uzasadnił też, dlaczego oddalił wnioski dowodowe pozwanego z nagrania tej rozmowy na płycie CD oraz zeznań poszkodowanej jako świadka.

Sąd ten ocenił zarzut pozwanego co do zastosowanej w umowie stawki dobowej czynszu najmu jako wygórowanej w okolicznościach konkretnych sprawy jako niezasadny. Poszkodowany nie miał obowiązku poszukiwania oferty najtańszej, ani analizowania stawek obowiązujących na rynku. Zgodnie z ustaleniami biegłego średnia arytmetyczna stawka najmu dla pojazdów zastępczych zaliczanych do klasy C wynosiła 168 zł. brutto. Powód (...) Sp. z o.o. w Ś. zastosował stawkę najmu w wysokości 221,40 zł brutto. Stawka uznawana jest za rażąco wygórowaną, gdy jest ona wyższa od średniej stawki rynkowej o więcej niż 30 %. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. prawo zamówień publicznych, w art. 89 ust. 1 pkt 4 tej ustawy zawarto określenie rażąco niskiej ceny w stosunku do przedmiotu zamówienia, a w art. 90 ust. 1 a, za taki ustawodawca uznał przypadek, gdy cena całkowita oferty jest niższa, o co najmniej 30% od wartości zamówienia (...). Stawka zastosowana w umowie najmu nie jest nadmiernie zawyżona, różnica nie przekracza 30 %, w stosunku od średniej stawek rynkowych, stawkę te należy, zatem ocenić, jako właściwą dla ustalenia kwoty odszkodowania, która nie jest rażąco wygórowana, odpowiednia dla pojazdów z segmentu C.

Na tej podstawie Sąd Rejonowy w R. wydał wyrok , którym uwzględnił powództwo w całości i zasadził koszty procesu na rzecz powoda.

Powyższy wyrok apelacją zaskarżył pozwany. Wniósł o zmianę wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu za obie instancje. Wyrokowi zarzucił naruszenie art. 233 §1 kpc 217 §2 kpc w zw.z art. 227 kpc , art. 316 §1 kpc oraz art. 361, 363 w zw. z art. 805 kc i 354 §2 kc i błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie że koszty wynajmu pojazdu zastępczego w kontekście stawki 221 zł były celowe i ekonomicznie uzasadnione a poszkodowana nie przyczyniła się do zwiększenia szkody w sytuacji gdy z treści nagrania rozmowy telefonicznej H. S. – poszkodowanej wynika bezpłatnie wynajęcie pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego oraz akceptacja przez pozwanego wysokości stawek za najem w przypadku odmowy skorzystania z oferty (...). Pozwany zarzucił tez sądowi I instancji bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego z nagrania rozmowy telefonicznej oraz z przesłuchania świadka: poszkodowanej H. S., bez uzasadnienia przyczyn takiej decyzji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się w całości zasadna. Sąd odwoławczy przy tym nie znalazł podstaw do uzupełnienie materiału dowodowego o dowód z nagrania rozmowy i zeznania świadka, bowiem pozwany nie złożył zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 kpc co do oddalenia tych wniosków dowodowych przez sąd I instancji, przez co pozbawił się podnoszenia zarzutu na tej podstawie w II instancji, a sąd okręgowy nie znalazł podstaw do zastosowania przepisu art. 381 kpc. Nie zmienia to oceny zasadności zarzutów apelacji, bowiem skoro powód nie odniósł się do twierdzeń pozwanego o tzw. bezkosztowym wynajmie za pośrednictwem pozwanego , to na podst. art.230 kpc sąd odwoławczy uznał te twierdzenia za bezsporne. Nie trzeba było zatem prowadzić dowodów ani z przebiegu rozmowy telefonicznej, ani tym bardziej zeznań poszkodowanej na tę samą okoliczność. Sąd rejonowy nie dokonał żadnych ustaleń faktycznych co do propozycji ubezpieczyciela, złożonej poszkodowanej o możliwości bezkosztowego najmu pojazdu zastępczego, a w razie wynajęcia gdzie indziej, wysokości akceptowanych przez pozwanego stawek za wynajem. Zgodnie z art. 361 § 1 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normlane następstwa działania, lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Ponadto zgodnie z art. 354 §2 kc wierzyciel powinien współdziałać z dłużnikiem przy wykonywaniu zobowiązania zgodnie z jego treścią, celem społeczno – gospodarczym oraz zasadami współżycia społecznego, jak również poszkodowany jest zobowiązany do minimalizacji szkody. Jeżeli zatem zakład ubezpieczeniowy proponuje poszkodowanemu bezkosztowe wynajęcie pojazdu zastępczego, to poszkodowany w ramach wyżej wskazanych obowiązków i zgodnie z zasadą adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem szkodowym a szkodą winien z tej propozycji skorzystać, a jeśli tego nie czyni, to wszystkie koszty przekraczające koszt, który ponosi ubezpieczyciel w związku z tzw. bezkosztowym wynajęciem pojazdu, pozostają poza w/w adekwatnym związkiem przyczynowym. Bez znaczenia zatem pozostaje fakt, czy poszkodowany pojazd zastępczy wynajął po stawce rynkowej. Jeżeli bowiem nie przyjął propozycji ubezpieczyciela, do czego miał zresztą prawo, to w takiej sytuacji wynajęcie pojazdu w innej firmie za stawkę wyższą, niż wskazywaną przez ubezpieczyciela jako refundowaną, choćby rynkową, nie mieści się w granicach odszkodowania w zakresie różnicy między tą stawką, a stawką ubezpieczyciela z tytułu tzw. bezkosztowego wynajmu pojazdu. Różnica ta stanowi wyłącznie czynsz najmu obciążający wynajmującego pojazd i nie stanowi szkody. Powyższe odnosi się do powoda jako nabywcy wierzytelności, której przedmiotem nie był czynsz najmu, lecz odszkodowanie z tytułu wynajęcia pojazdu zastępczego.

Wobec powyższego na podstawie art. 386 kpc wyrok został zmieniony i powództwo oddalone, skoro reszta kwoty dochodzona tytułem odszkodowania była spowodowana wyłącznie decyzją poszkodowanej, zatem nie pozostawała w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodowym.

O kosztach procesu za obie instancje sąd orzekł na podstawie art. 108 kpc wz z art. 98 §1 i 3 kpc. Koszty procesu z I instancję sąd pozostawił do wyliczenia referendarzowi sądowemu na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 98 § 1 kpc. Koszty w II instancji sąd przyznał w całości stornie pozwanej na podstawie art. 108 kpc w zw.z art. 98 §1 i § 3 kpc, na które to koszty złożyły się: opłata od apelacji i minimalne wynagrodzenie radcowskie.