Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Michalina Sanecka

Protokolant: st. sekr. sądowy Halina Ramska

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: (...) Spółki z o.o. w K.

przeciwko : Z. Z.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Krośnie V Wydziału Gospodarczego z dnia 9 sierpnia 2013 r., sygn. akt V GC 214/13 upr.

oddala apelację.

Sygn. akt VI Ga 270/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 grudnia 2013 roku.

(...) Spółka z o.o. w K. wniósł
o zasądzenie od Z. Z. kwoty 2.110,85 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości 0,15 % za każdy dzień oraz o zasądzenie kosztów procesu.

Na uzasadnienie swojego żądania podał, iż pozwany nie zwrócił towaru, którego dystrybucją się zajmował. Powód wskazał, iż na dzień wezwania do zwrotu nierozliczone saldo dostaw wynosiło 2.110,85 złotych.

Pozwany w zakreślonym terminie nie udzielił odpowiedzi na pozew ani nie stawił się na rozprawę w dniu 9 sierpnia 2013 r.

Wobec powyższego, w sprawie został wydany wyrok zaoczny, którym to Sąd I instancji zasądził od pozwanego na rzecz powoda (...) Spółka z o.o. w K., kwotę 2.110,85 złotych wraz z odsetkami w wysokości maksymalnej od dnia 10 marca 2009 r. do dnia zapłaty, w pozostałej części oddalił powództwo oraz zasądził o kosztach procesu.

Apelację od ww. wyroku Sądu Rejonowego wniósł powód zaskarżając go w części tj. w pkt I w zakresie jakim nie zostało uwzględnione powództwo co do odsetek umownych przenoszących wysokość odsetek maksymalnych oraz w pkt II, w którym oddalono powództwo.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w zaskarżonej części poprzez zasądzenie odsetek umownych w wysokości 0,15% za każdy dzień od dnia 10 marca 2009 r. do dnia zapłaty od kwoty 2.110,85 zł oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W rozpatrywanej sprawie Sąd Odwoławczy stwierdza, iż mimo występujących błędów w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, odpowiada on prawu. Dlatego też, apelacja podlega oddaleniu. W literaturze podkreśla się, iż orzeczenie odpowiada prawu mimo błędnego uzasadnienia, gdy nie ulega wątpliwości, że po usunięciu błędów zawartych w uzasadnieniu, sentencja nie uległaby zmianie.

Błędne jest w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku między innymi powołanie, przez sąd meriti jako podstawy ustalenia wysokości odsetek -art. 359 § 2 ¹ oraz art. 359 § 2 ² k.c. Zgodzić zatem należy się z autorem apelacji, iż dochodzone roszczenie wynikające z umowy dotyczącej dystrybucji – sprzedaży opon zostało zawarta w dniu 19 kwietnia 2002 roku, czyli przed wejściem w życie ww. przepisów. Do dnia wejścia w życie nowelizacji powyższych przepisów (tj. do 20.2.2006 r.) ustawa nie określała maksymalnej stopy odsetek. Postanowienia przewidujące nadmierne odsetki uznawano za nieważne ze względu na sprzeczność z zasadami współżycia społecznego (na podstawie art. 353 ¹ w zw. z art. 58 § 1 lub art. 58 § 2 k.c.). W ten sposób tylko można oceniać umowy zawarte przed 20.2.2005 r., bowiem nowelizacja nie ma mocy wstecznej.

Przypomnieć należy, iż art. 353 ¹ k.c., będący podstawą zasady swobody umów jednocześnie wprowadza granice tej zasady, wśród których obok właściwości (natury) stosunku prawnego oraz przepisów prawa ustawa wymienia zasady współżycia społecznego. Zatem nie mieści się w granicach zasady swobody kontraktowania między innymi taka umowa, której treść lub cel pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. W orzecznictwie wskazuje się, że klauzula zasad współżycia społecznego użyta w art. 353 ¹ k.c. wyznacza ustawowe granice kontraktowania, zaś w art. 58 § 2 k.c. - granice treści czynności prawnej Nie budzi wątpliwości w nauce i orzecznictwie, że norma art. 353 ¹ k.c. należy do kategorii iuris cogentis, a naruszenie któregokolwiek z wymienionych w nim kryteriów swobody kontraktowej wywołuje sankcję nieważności na podstawie art. 58 k.c.

Należy jednak zwrócić uwagę, iż w przypadku postanowienia o wysokości odsetek umownych, w wykładni art. 58§3 k.c. nie sposób pominąć, że kryterium oceny w postaci zasad współżycia społecznego jest wysoce niejednoznaczne. Z przyczyn zrozumiałych może podlegać ono subiektywnemu wartościowaniu. Odrębną natomiast kwestią od zastosowania jako podstawy rozstrzygnięcia przepisu z art.359§2 ze zn.1 i ze z.2 k.c., jest sięgnięcie pomocnicze do kryteriów w nim wskazanych przy ocenie wysokości odsetek umownych, zgodnej z zasadami współżycia społecznego.

Mając powyższe na uwadze Sąd II instancji doszedł do przekonania, że kontrola prawidłowości postanowień umownych o wysokości odsetek dokonana przez Sąd Rejonowy został oparta na słusznym założeniu, - chociaż w czasie zawierania umowy nie obowiązywały przepisy ograniczające maksymalną stopę odsetkową, a przepis przejściowy (art. 5) ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 157, poz. 1316) nakazywał stosować nowe przepisy do czynności prawnych dokonanych po wejściu w życie ustawy – to treść nowego art. 359 § 2 ¹ k.c. może stanowić przesłankę dokonywanej w toku procesu oceny, czy konkretne odsetki umowne mieściły się w dozwolonej stronom swobodzie kształtowania treści stosunku prawnego, czy też nie. Taki kierunek interpretacji wskazał także Sąd Najwyższy w niepublikowanym wyroku z dnia 4 listopada 2005 r. (V CK 162/05). Oczywiste jest, że będzie to jedynie jedna ze wskazówek, podlegająca ocenie na tle całokształtu postanowień umownych (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 czerwca 2005 r., II CK 742/04, LEX nr 180873).

W konsekwencji należało stwierdzić, iż dokonana przez Sąd meriti korekta wysokości odsetek umownych była zasadna.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Sądu II instancji, apelacja okazała się niezasadna, a zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego, mimo błędnego uzasadnienia, odpowiada prawu. Dlatego też Sąd Okręgowy na mocy art. 385 k.p. c. orzekł jak w sentencji .

Zarządzenie:

odpis uzasadnienia doręczyć wnioskodawcy.