Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w R. VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Beata Hass – Kloc

Sędziowie: SO Anna Walus-Rząsa ( spr. )

SO Marta Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Kamuda

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2016 r. w R.

na rozprawie

sprawy z powództwa: B. O.

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego co do pkt I wyroku Sądu Rejonowego w R. V Wydziału Gospodarczego z dnia 26 kwietnia 2016 r., sygn. akt V GC 1226/15 w zakresie kwoty 2.250 zł

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda B. O. kwotę 600,00 zł ( sześćset złotych ) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Anna Walus-Rząsa SSO Beata Hass-Kloc SSO Marta Zalewska

Sygn. akt VI Ga 239/16

UZASADNIENIE

Powódka B. O. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) SA w W. kwoty 4.683,33 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że na dochodzoną kwotę składają się koszty wynajmu pojazdu zstępczego przez czas naprawy pojazdu uszkodzonego wraz z wydatkami dodatkowymi . Pozwany zapłacił w całości należność wynikającą z faktury vat nr FW/(...) 9 lutego 2015r. na kwotę 5.550,00 zł netto zaś z faktury vat o numerze (...) z dnia 30 grudnia 2014r. kwotę 600 zł. Z tytułu dodatkowych wydatków ( odbioru tablic rejestracyjnych, dowodu rejestracyjnego, specjalistycznego badania technicznego pojazdu ) w kwocie 396,42 zł, pozwany uregulował kwotę 43, 09 zł.

W dniu 20 maja 2015r., referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym .

Sprzeciw od powyższego nakazu złożył pozwany i zaskarżając nakaz zapłaty w całości wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu . Pozwany przyznał, że wypłacił powódce w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 6.150,00 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz 43,09 zł tytułem dorobienia zniszczonego wtórnika tablicy rejestracyjnej. Pozwany zakwestionował okres najmu pojazdu zastępczego wskazując, że jest on zbyt długi w stosunku do technologicznego, niezbędnego okresu naprawy. Uszkodzenia pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) powstałe na skutek zdarzenia z dnia 28 listopada 2014r. nie uzasadniały najmu pojazdu zastępczego przez okres przekraczający 41 dni. Pozwany zakwestionował również wysokość kwoty tytułem zwrotu kosztów wyrobienia wtórnika tablicy rejestracyjnej a także koszty odbioru zatrzymanego dowodu rejestracyjnego oraz badania technicznego pojazdu z uwagi na brak wykazania przez powódkę w tym zakresie normalnego związku przyczynowego ze zdarzeniem z dnia 28 listopada 2014r.

W odpowiedzi na sprzeciw powódka podtrzymała żądania i twierdzenia zawarte w pozwie jak również ustosunkowała się do zarzutów strony pozwanej.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że w dniu 28 listopada 2014r. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód ciężarowy marki F. (...) o nr rej. (...). Powódce zatrzymano dowód rejestracyjny a Komenda Powiatowa Policji w S. zarządziła skierowanie pojazdu na dodatkowe badania techniczne z uwagi na uszkodzenie pojazdu zagrażające bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Sprawca szkody posiadał aktualne ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego . Poszkodowana B. O. w dniu 1 grudnia 2014r. dokonała zgłoszenia szkody pozwanemu.

Uszkodzony samochód F. (...) był własnością (...) sp. z o.o. w W.. Pojazd został oddany w leasing powódce B. O..

B. O. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywała uszkodzony samochód F. (...) w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Powódka od dnia wypadku, tj. od 28 listopada 2014r. wynajmowała samochód zastępczy marki F. (...) o nr rej. (...) od (...) Spółka z o.o. w R. – na podstawie umowy najmu z 28 listopada 2014r. nr (...). Strony ustaliły wysokość stawki za najem samochodu zastępczego na kwotę 150 zł netto. Umowa najmu została zawarta na okres 30 dni i aneksem z 28 grudnia 2014r. strony przedłużyły najem samochodu na dalszy okres do dnia 6 lutego 2015r. Łącznie czas najmu wynosił 71 dni.

Po wypadku w dniu 28 listopada 2014r. , który miał miejsce o godz: 14.05 samochód powódki został przetransportowany lawetą do zakładu (...) sp. z o.o. w Z. . Po zgłoszeniu szkody przez powódkę w dniu 1 grudnia 2014r. zostały przeprowadzane w dniu 3 grudnia 2014r. oględziny uszkodzonego pojazdu. W dniu 5 grudnia 2014r. został sporządzony kosztorys (...) w którym ustalono koszty naprawy pojazdu na kwotę 4.267,31 zł. Powódka nie zgadzała się z kosztorysem w zakresie sposobu naprawy uszkodzonych drzwi i domagała się uwzględnienia wymiany na nowe. W dniu 16 grudnia 2014r. została sporządzona nowa kalkulacja naprawy – nakładająca wymianę drzwi przednich na nowe i ustalająca koszty naprawy pojazdu na kwotę 16.125,10 zł netto. Kalkulacja została zaakceptowana przez pozwanego w dniu 23 grudnia 2014r. Tego samego dnia nastąpiło zamówienie części zamiennych do uszkodzonego pojazdu, a realizacja tego zamówienia, z uwagi na konieczność sprowadzenia części zamiennych z magazynu w T. nastąpiła w dniu 16 stycznia 2015r. W dniu 21 stycznia 2015r. zostały przeprowadzone dodatkowe badania techniczne w celu sprawdzenia czy pojazd spełnia wymagania techniczne i może być dopuszczony do ruchu . Z przeprowadzonych badań wydano zaświadczenie, które zostało przekazane właścicielowi uszkodzonego pojazdu (...) spółka z o.o. w W. celem odebrania dowodu rejestracyjnego oraz wyrobienia wtórników tablic rejestracyjnych w Urzędzie Miasta w Wydziale Komunikacji dzielnicy O. w W. . Dostarczenie wtórników tablic rejestracyjnych oraz dowodu rejestracyjnego przez (...) spółka z o.o. w W. powódce nastąpiło w dniu 6 lutego 2015r.

Z tytułu najmu samochodu zastępczego (...) wystawiła powódce dwie faktury o numerach (...) z 30 grudnia 2014r. na kwotę 4.950,00 zł za okres od 28 listopada 2014r. do 31 grudnia 2014r. i fakturę (...) z dnia 9 lutego 2015r. na kwotę 5.550,00 zł za najem pojazdu zastępczego w okresie od 1 stycznia 2015r. do 6 lutego 2015r.

Z uwagi na zdarzenie z dnia 28 listopada 2014r. powódka poniosła koszty opłaty za dorobienie wtórników zniszczonych tablic rejestracyjnych co zostało potwierdzone w fakturze nr (...) w wysokości 150 zł netto oraz koszty odbioru zatrzymanego dowodu rejestracyjnego potwierdzone w fakturze vat nr (...) w wysokości 150 zł . Koszt badania technicznego z dnia 21 stycznia 2015r. wyniósł 76, 42 zł – co wynika z faktury vat. Pozwany przyznał powódce odszkodowanie w wysokości 6.150,00 zł tytułem faktury vat (...) tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres 41 dni od dnia powstania szkody do dnia 7 stycznia 2015r. Do tej kwoty doliczono czas technologicznej naprawy pojazdu wynoszący 5 dni , czas organizacyjny w wymierze 2 dni oraz uwzględniono przypadający w tym okresie czas świąteczny. Dodatkowo pozwany przyznał kwotę 43,09 zł za dorobienie wtórnika tablicy rejestracyjnej.

Technologiczny czas naprawy uszkodzonego pojazdu wynosił 5 dni roboczych . Uzasadniony ( konieczny) czas naprawy wynosił 71 dni.

Na czas ten składały się 2 dni organizacyjne ( na przekazanie pojazdu do naprawy oraz jego odebranie po naprawie ), 26 dni oczekiwania na zatwierdzenie kalkulacji naprawy pojazdu, 23 dni oczekiwania na części zamienne ( z uwagi na konieczność oczekiwania na sprowadzenie drzwi z magazynu w T. ), 5 dni technologicznie uzasadnionych czynności naprawczych oraz 15 dni na czynności administracyjne z udziałem właściciela pojazdu celem uzyskania dowodu rejestracyjnego i wykonania tablic rejestracyjnych w W..

Powyższe ustalenia zostały dokonane przez Sąd Rejonowy na podstawie okoliczności faktycznych bezspornych między stronami, na podstawie zeznań świadków , którym Sąd Rejonowy dał wiarę oraz w oparciu o opinię biegłego, która zdaniem Sądu Rejonowego została sporządzona rzetelnie i wyczerpująco. Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2016r. Sąd Rejonowy w R. V Wydział Gospodarczy zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę w całości oraz zasądził koszty procesu.

Sąd Rejonowy wskazał, że w niniejszej sprawie sporna była wysokość odszkodowania, którego powódka domagała się w oparciu o art. 822 kc , w zakresie okresu trwania najmu pojazdu zastępczego oraz kosztów odbioru zatrzymanego dowodu rejestracyjnego a także badania technicznego pojazdu. Pozwana zarzucała , że koszty w powyższym zakresie nie pozostają w związku przyczynowym ze szkodą .

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznał, że uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego w niniejszej sprawie wynosi 71 dni i odpowiada rzeczywistemu okresowi, w którym powódka nie mogła korzystać z uszkodzonego pojazdu. Ustalając powyższy okres czasu Sąd oparł się na dowodach z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej , który to dowód został uznany przez Sąd w całości za wiarygodny. Sąd Rejonowy uznał, że na czas uzasadnionego okresu najmu samochodu zastępczego składały się dwa dni organizacyjne ( na przekazanie pojazdu do naprawy oraz jego odebranie po naprawie) , 26 dni oczekiwania na zatwierdzenie kalkulacji naprawy pojazdu , 23 dni oczekiwania na części zamienne ( z uwagi na konieczność sprowadzenia drzwi z magazynu w T. ), 5 dni technologicznie uzasadnionych czynności naprawczych oraz 15 dni na czynności administracyjne z udziałem właściciela pojazdu celem uzyskania dowodu restrykcyjnego i wykonania tablic rejestracyjnych w urzędzie w W.. Sąd Rejonowy uznał, że bezzasadne jest kwestionowanie związku przyczynowego ze zdarzeniem z dnia 28 listopada 2014r. w zakresie poniesienia wydatków za wydanie wtórników tablic rejestracyjnych , odebrania dowodu rejestracyjnego czy kosztów badania technicznego przeprowadzonego w dniu 21 stycznia 2015r. Związek ze zdarzeniem jest w tym przypadku oczywisty i został wykazany w pokwitowaniu zatrzymania dowodu rejestracyjnego uszkodzonego pojazdu. Z treści tego pokwitowania wynika, że Komenda Powiatowa Policji w S. zarządziła skierowanie pojazdu na dodatkowe badania techniczne z uwagi na uszkodzenie pojazdu zagrażające bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Tym samym więc stronie powodowej należy się odszkodowanie obejmujące zwrot kosztów powyższych czynności.

Za zasadny Sąd Rejonowy uznał okres wynajęcia pojazdu zastępczego od dnia 28 listopada do dnia 6 lutego 2015r. – jako szkody pozostającej w normalnym związku przyczynowym z zaistniałym zdarzeniem drogowym. Dlatego też Sąd Rejonowy na podstawie art. 822 w związku z art. 361 § 1 i 2 kc zasądził dochodzoną pozwem kwotę od pozwanego na rzecz powoda.

O odsetkach Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc a o kosztach na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana i zaskarżając wyrok w części zasądzającej od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.250,00 zł pozwany zarzucił:

1.  naruszenie art. 232 kpc poprzez przyjęcie, że powód udowodnił zasadność najmu pojazdu zastępczego przez okres 71 dni , podczas gdy powód tej okoliczności nie udowodnił , w szczególności z zeznań świadka W. Z. wynika, że nie było konieczności sprowadzania drzwi z magazynu w T. gdyż część ta była dostarczona z hurtowni w B. a czas oczekiwania na część wynosił 10 dni a nie 23 dni. Z zeznań tego świadka wynika również, że warsztat pracował do godziny 22 a nie do 15,

2.  naruszenie art. 233 kpc poprzez dowolną a nie swobodną ocenę zeznań świadka W. Z. i poczynienie ustaleń faktycznych sprzecznych z treścią zeznań tego świadka w zakresie dotyczącym sprowadzenia drzwi z magazynu w T. i czasu dostarczenia tej części,

3.  naruszenie art. 233 kpc § 1 kpc w zakresie uwzględnienia zeznań świadków co do wykorzystywania przez poszkodowaną uszkodzonego pojazdu do prowadzenia działalności gospodarczej, co doprowadziło do niezasadnego uznania , że najem pojazdu zastępczego był konieczny w dniach 25-28 grudnia 2014r. ,

4.  naruszenie art. 233 §1 kpc poprzez uznanie okresu 15 dni po naprawie pojazdu tytułem oczekiwania na wydanie dowodu rejestracyjnego,

5.  naruszenie art. 361 § 1 w związku z art. 822 § 1 i 2 kc oraz art. 15 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i (...) z dnia 22 maja 2003r. poprzez przyjęcie , że najem pojazdu zstępczego przez okres 71 dni stanowił normalne następstwo zdarzenia z 28 listopada 2014r. podczas gdy czas oczekiwania na część zamienną wynosił 10 dni a nie 23 dni zaś w okresie świątecznym poszkodowana nie potrzebowała pojazdu do prowadzenia działalności gospodarczej,

6.  naruszenie przepisów art. 354 § 2, 362 i 826 § 1 kc poprzez przyjęcie, że żądanie dodatkowego odszkodowania w wysokości 2.250,00 zł z tytułu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego związanych z kolizją z dnia 28 listopada 2014r. nie stanowiło naruszenia obowiązku poszkodowanego do zmniejszenia rozmiarów szkody, podczas gdy poszkodowany oraz warsztat naprawczy przyczynili się do wydłużenia procesu likwidacji szkody, gdyż poszkodowany zgłosił szkodę dopiero 4 dnia po zaistnieniu szkody, co spowodowało opóźnienie w przebiegu likwidacji szkody, wynajęto pojazd zastępczy na okres znacznie przekraczający czas efektywnej naprawy a czas oczekiwania na wydanie dowodu rejestracyjnego został w nieuzasadniony sposób wydłużony.

Mając na uwadze powyższe pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w zakresie żądania zasądzenia kwoty 2.250 zł z odsetkami oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu za pierwszą i drugą instancję.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja strony pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie.

Podniesione w niej zarzuty nie dały podstaw do zmiany, bądź uchylenia zaskarżonego wyroku. Sąd Okręgowy jako sąd merytoryczny w granicach wniesionej apelacji, co wynika z dyspozycji art. 378 § 1 k.p.c. rozważa na nowo zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym dokonuje jego samodzielnej oceny prawnej. Powyższa analiza pozwala stwierdzić, że stanowisko Sądu II instancji, zarówno w zakresie oceny materiału dowodowego, ustaleń faktycznych oraz ich oceny prawnej w całości pokrywa się z argumentacją zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Wywody zaprezentowane w apelacji, w tym podniesione zarzuty, w których skarżący ograniczył się do przedstawienia swojej oceny materiału dowodowego, z której jego zdaniem wynikają wnioski odmienne od wyprowadzonych przez Sąd Rejonowy, nie mogły stanowić wystarczającej podstawy do weryfikacji orzeczenia Sądu I instancji w postulowanym przez apelującego kierunku. Zwłaszcza że Sąd ten, przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób wyczerpujący, a zebrany w sprawie materiał dowodowy poddał wszechstronnej i logicznej ocenie. Skoro zaś Sąd Rejonowy poczynił w niniejszej sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne, to Sąd Okręgowy je w pełni podziela i przyjmuje za własne.

Strona apelująca nie wykazała zasadności zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c. przez Sąd Rejonowy, albowiem - jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie - Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu Sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął Sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena Sądu. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie Sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych, praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez Sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona. Natomiast jeżeli z określonego materiału dowodowego Sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena Sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne- co jednak w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Nie jest więc wystarczającym uzasadnieniem zarzutu naruszenia normy art. 233 § 1 k.p.c. przedstawienie przez stronę skarżącą własnej oceny dowodów i wyrażenie dezaprobaty dla oceny prezentowanej przez Sąd pierwszej instancji. Strona skarżąca ma obowiązek wykazania naruszenia przez Sąd paradygmatu oceny wynikającego z art. 233 § 1 k.p.c., a zatem wykazania, że Sąd wywiódł z materiału procesowego wnioski sprzeczne z zasadami logiki lub doświadczenia życiowego, względnie pominął w swojej ocenie istotne dla rozstrzygnięcia wnioski wynikające z konkretnych dowodów, natomiast temu strona skarżąca nie sprostała.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że zaskarżając wyrok Sądu Rejonowego w zakresie kwoty 2.250,00 zł pozwany zakwestionował w apelacji cały czas najmu pojazdu zastępczego uwzględniony przez Sąd Rejonowy w ilości 71 dni. Przy czym w toku postepowania likwidacyjnego pozwany uznał roszczenie powódki w zakresie 41 dni czasu najmu pojazdu zastępczego , kwestionując w sprzeciwie, że okres 71 dni żądany przez powódkę jest zbyt długi w stosunku do technologicznego, niezbędnego okresu naprawy. Przy czym w apelacji pozwany zakwestionował czas oczekiwania na część wskazując , że wynosił on 10 a nie 23 dni, czas najmu pojazdu w okresie od 25 do 28 grudnia 2014r. skoro poszkodowana używała uszkodzonego pojazdu do prowadzenia działalności gospodarczej, a także 15-dnowy okres oczekiwania na wydanie dowodu rejestracyjnego po naprawie.

Z powyższego wynika, że pozwany kwestionuje łącznie 32 dni najmu podczas gdy zaskarża wyrok w części, co do kwoty 2.250,00 zł. Wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego za 1 dzień, którą to stawkę zaakceptował pozwany wypłacając za najem pojazdu za okres 41 dni, ustalono na kwotę 150 zł. Dzieląc więc zaskarżoną kwotę za najem w wysokości 2.250,00 zł wychodzi, że pozwany kwestionuje okres najmu za 15 dni. Wynika więc, że pozwany kwestionując pozostały okres najmu pojazdu uwzględniony przez Sąd Rejonowy w całości w ilości 71 dni, przy uwzględnieniu 41 dni uznanych przez stronę pozwaną, z pozostałych 30 dni kwestionuje 15 dni. Pozwany jednak nie wskazał, które 15 dni stanowi wartość zaskarżonego roszczenia i które jego zdaniem nie powinny być uwzględnione w zakresie najmu pojazdu zastępczego.

Nie mniej jednak donosząc się do zarzutów zawartych w apelacji należy uznać je za bezzasadne.

Na temat kwestii oczekiwania na część zamienną w postaci drzwi do uszkodzonego pojazdu oraz czasu oczekiwania na wydanie dowodu rejestracyjnego wypowiedział się biegły w opinii. Stwierdził on, że oparł się na piśmie z firmy (...) Sp. z o.o. w Z., która wykonywała naprawę i która stwierdziła, że czas oczekiwania na nowe drzwi do naprawionego samochodu był dłuższy z uwagi na konieczność ich sprowadzenia z magazynu w T.. Świadek W. Z. zeznał, że część była sprowadzona z hurtowni w B. a czas oczekiwania na tą część wynosił 10 dni. Jednakże świadek w swoich zeznaniach nie odniósł się do pisma firmy, w którym twierdzi ona , że część była sprowadzana z T. być może , że fakt ten nie był mu znany. Brak więc podstaw do podważenia pisemnego stanowiska firmy (...) co do konieczności sprowadzenia tej części z T., która to przed udzieleniem pisemnej odpowiedzi zapewne odszukała dokumentację dotyczącą zamówienia tej części.

Biegły w opinii odniósł się również do czasu oczekiwania na wydanie dowodu rejestracyjnego.

Po naprawie konieczne było ponowne badanie techniczne pojazdu i przesłanie dokumentów do właściciela pojazdu (...) Sp. z o.o. w W., który dopiero wystąpił do Urzędu Miasta Wydziału Komunikacji dzielnicy O. w W. o wydanie nowego dowodu rejestracyjnego, co mogło zająć czas dwóch tygodni.

Odnosząc się do zarzutu nieużywania pojazdu przez poszkodowaną w okresie dni świątecznych to należy przyjąć, że ryzyko ich wystąpienia w okresie naprawy obciąża ubezpieczyciela. Sam ubezpieczyciel uznał za zasadne korzystanie z pojazdu zastępczego od dnia powstania szkody do 7 stycznia 2015r. a więc okres świąteczny był wliczony w ten czas.

W tym stanie rzeczy nie można uznać, że Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia przepisów art. 232 i 233 kpc uwzględniając roszczenie powódki jak też aby naruszył przepisy art. 361 § 1 w związku z art. 822 § 1 i 2 kc a także art. 354 § 2 , 362 i 826 § 1 kc uwzględniając je również w zakresie kwoty 2.250,00 zł, której to kwoty nie da się jednak odnieść do konkretnej części zaskarżonego przez pozwanego roszczenia jak to wyżej wskazano.

Mając na uwadze powyższe apelację oddalono jako bezzasadną na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1 kpc.