Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Beata Hass-Kloc

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Kościak

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2016 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: J. J.

przeciwko: Towarzystwo (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w R.
V Wydziału Gospodarczego z dnia 29 września 2015 r., sygn. akt V GC 612/15

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od powoda J. J. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) w W. kwotę 90,00 zł (słownie: dziewięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI Ga 95/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 31 marca 2016r

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 września 2015 r, sygn. akt V GC 612/15 Sąd Rejonowy w R. V Wydział Gospodarczy oddalił powództwo wniesione przez J. J. przeciwko Towarzystwo (...) w W. o zapłatę kwoty 500,00 zł

( pkt. I wyroku ) oraz zasądził od powoda J. J. na rzecz pozwanego Towarzystwo (...) w W. kwotę 77 zł tytułem kosztów procesu.

W uzasadnieniu powyższego podniósł ,że powód J. J. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwo (...) w W. kwoty 500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10.11.2010r. do dnia zapłaty.

Argumentując swoje żądanie wskazał, że ośrodek którego jest właścicielem został dwukrotnie w roku 2010 zalany przez powódź, wobec czego doszło do zniszczenia nieruchomości. Podał, że dokonał zgłoszenia szkody polegającej na zniszczeniu kręgielni zlokalizowanej na terenie ośrodka. jednak pozwany nie uznał tego żądania z uwagi na fakt, że kręgielnia nie była objęta ubezpieczeniem. Wobec powyższego powód we własnym zakresie dokonał remontu kręgielni. Według powoda ostatecznie pismem z dnia 10.11.2011r. pozwany odmówił wypłaty odszkodowania. Dodatkowo powód wskazał, że domaga się zasądzenia odsetek od dnia 10.11.2010r. do dnia zapłaty tj. od następnego dnia po otrzymaniu odpowiedzi o odmowie wypłaty odszkodowania za przedmiotową kręgielnię.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany przyznał, że poza sporem pozostaje fakt zawarcia pomiędzy stronami umowy ubezpieczenia „Bezpieczna Firma w (...) potwierdzonej polisą nr (...). Pozwany przyznał też, że wypłacił odszkodowanie z tytułu przedmiotowej szkody łącznie w kwocie 514 703,22 zł w tym za maszyny i wyposażenie oraz środki obrotowe pełne sumy ubezpieczenia odpowiednio 100 000 zł i 10 000 zł. Podniósł także zarzut przedawnienia wobec upływu

3 letniego okresu od wydania przez pozwanego stanowiska o odmowie wypłaty odszkodowania za uszkodzoną kręgielnię zawartego w piśmie z dnia 9.11.2010r.

W ocenie Sądu stan faktyczny w sprawie w zakresie niezbędnym dla jej rozstrzygnięcia był bezsporny. Naprowadził m.in. , że w piśmie z dnia 9.11.2010r. ubezpieczyciel poinformował pełnomocnika poszkodowanego, że odszkodowanie za maszyny i urządzenia zostało wypłacone do pełnej sumy ubezpieczenia zaś stanowisko powoda nie uległo zmianie w zakresie automatu do gry w kręgle. W dolnej części pisma znajduje się adnotacja, iż powyższe stanowisko ubezpieczyciela ma charakter ostateczny. Ubezpieczyciel podtrzymał to stanowisko także w piśmie z dnia 10.11.2010r. Pismem z dnia 10.11.2011r. ubezpieczyciel wypowiedział się w przedmiocie roszczeń powoda dotyczących pękania tynków, które zgłoszone były w październiku 2010r. wskazując, że brak jest podstaw do ich uwzględnienia. W toku postępowania powód zeznał, że w przypadku zgłoszenia z października 2010r. zgłoszenie dotyczyło budynków restauracji i sali tanecznej. Wynika to także, zdaniem Sadu Rejonowego z pisma z dnia 2.10.2010r. gdzie powód wskazuje na kolejne szkody które wcześniej nie były widoczne, takie jak zarysowania i pęknięcia budynku w obiektach już wyremontowanych.

W rozważaniach prawnych Sąd Rejonowy przywołał treść art. 117 kc oraz wskazał , że zgodnie z art. 819 § 1 kc roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. W myśl zaś § 4 art. 819 kc bieg przedawniania roszczenia o świadczenia do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenia ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenia zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia.

W niniejszej sprawie , jak zauważył to Sąd Rejonowy stanowisko pozwanego co do odmowy wypłaty odszkodowania za przedmiotową kręgielnię miało miejsce w dniu 10.11.2010r. a wiec w dniu w którym poszkodowany otrzymał pismo datowane na 9.11.2010r. (k. 12). Z treści tego pisma, w ocenie Sądu Rejonowego, wynika w sposób ostateczny, że ubezpieczyciel odmawia wypłaty odszkodowania w zakresie przedmiotowej kręgielni przy czym bez znaczenia jest w świetle art. 819 § 4 kc czy należy potraktować ją jako część składową budynku czy też maszynę lub urządzenie.

Stanowisko ubezpieczyciela, zadaniem Sądu Rejonowego, jest bowiem jasne i ma definitywny, ostateczny charakter ; albowiem ostatnim zdaniu pisma jest sformułowanie o ostateczności stanowiska ubezpieczyciela i pouczenie o przysługującej drodze sądowej. W ocenie Sądu Rejonowego nie można mieć wątpliwości, że tak też rozumiał treść pisma pełnomocnik powoda, który sam wskazuje w pozwie 10.11.2010r. jako dzień otrzymania odpowiedzi o odmowie wypłaty odszkodowania za przedmiotową kręgielnię. Dalej Sąd ten naprowadzał , że nie słusznie powód wywodzi jakoby pismem z dnia 10.11.2011r. odmówiono pozwanemu wypłaty odszkodowania w zakresie objętym faktycznym żądaniem pozwu. Jak zauważa w piśmie z dnia 10.11.2011r. (k.17) ubezpieczyciel odmawia wypłaty odszkodowania przy czym w żaden sposób nie dotyczy ono budynku kręgielni ani samego automatu do gry w kręgle. Jak powód sam przyznał w październiku 2010r. ( a tego zgłoszenia dotyczy pismo z dnia 10.11.2011r.) zgłosił pękanie ścian w budynkach restauracji i sali tanecznej. Pozwany w piśmie tym nie odnosi się do przedmiotowej kręgielni ,albowiem stanowisko w tym przedmiocie i to ostateczne zostało już zajęte na co powyżej wskazano. Biorąc to pod uwagę

zdaniem Sądu Rejonowego roszczenie powoda uległo przedawnieniu z upływem dnia 10.11.2013r. zaś pozew w sprawie złożono w dniu 30.05.2014r. Powyższe w ocenie Sądu I instancji powoduje ,że zarzut pozwanego co do przedawnienia roszczenia jest zasadny i takim który musi skutkować oddaleniem powództwa w oparciu o art. 117 § 2 kc w zw. z art. 819 § 4 kc. Kosztami procesu jak podał Sąd Rejonowy obciążono powoda w oparciu o art. 98 kpc.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości powód. Zarzucił mu nierozpoznanie istoty sprawy poprzez naruszenie prawa procesowego oraz naruszenie prawa materialnego tj. art.117 kc w zw. z art. 819 par 1 kc i 362 kc poprzez błędną jego wykładni i niewłaściwe, zastosowanie , a to poprzez przyjęcie iż roszczenie powoda o zapłatę odszkodowania uległo przedawnieniu;

- naruszenie prawa procesowego tj. art. 328 par 2 kc poprzez niewskazanie w uzasadnieniu wyroku podstawy faktycznej rozstrzygnięcia a mianowicie nie ustalenia faktów które sąd uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł i przyczyn dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa;

- naruszenie prawa materialnego tj. art. 805 kc poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, a to poprzez przyjęcie, iż powodowi nie przysługuje odszkodowanie za zniszczenie budynku kręgielni wobec stwierdzenia jego przedawnienia;

- obrazę przepisów postępowania cywilnego tj. art. 233 par 1 kpc poprzez naruszenie zasady wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego oraz przekroczenie zasad swobodnej oceny dowodów w szczególności poprzez ocenę materiału dowodowego sprzecznie z zasadami doświadczenia życiowego i zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz wysnucie zbyt daleko idących wniosków w postaci uznania iż roszczenie powoda uległo przedawnieniu.

Opierając się na tych podstawach wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10 listopada 2010r do dnia zapłaty wraz kosztami procesu za obie instancje; ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Rzeszowie.

W pisemnych motywach wniesionego środka zaskarżenia wskazał ,iż przedmiotem umowy ubezpieczenia był ośrodek wypoczynkowy w skład którego wchodzi m.in. budynek kręgielni. Pozwany likwidował szkodę dotyczącą wszystkich budynków wchodzących w skład tego kompleksu ,a nie tylko budynku kręgielni. Szkoda była likwidowana w sposób globalny.

W trakcie likwidacji szkody pozwany wypłacał odszkodowanie, po ustaleniu szkody na poszczególnych składnikach mienia ,co nie zmienia faktu ,iż ostatecznie likwidacja szkody nastąpiła po otrzymaniu przez powoda pisma z dnia 10 listopada 2011 roku i ta data jest datą wyznaczającą początek biegu przedawnienia roszczenia zapłaty odszkodowania za szkodę na całość ubezpieczonego ośrodka, a nie tylko jego poszczególnych składników.

Pozwany w odpowiedzi na powyższe wniósł o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie kosztów procesu podnosząc ,iż sąd pierwszej instancji prawidłową ustalił początek biegu przedawnienia roszczenia powoda i nie dopuścił się naruszenia przepisów procesowych o których mówi powód.

Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważyć co następuje:

Rozpoznając apelację powoda , mając na uwadze zarzuty prawa procesowego należy zauważyć ,że dowód przeprowadzony przez Sąd może być zaś skutecznie podważony tylko wtedy gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie Sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo – skutkowych (wyrok SN z 27.09.2002r. II CKN 817/00, wyrok SN z dnia 14.12.2001r.V CKN 561/00). Ponadto skuteczne zgłoszenie naruszenia art. 233 kpc nie może ograniczać się do wskazywania, że możliwe były inne wnioski odnośnie do faktów, polega na wykazaniu że wnioski wyprowadzone przez sąd orzekający świetle zasad doświadczenia życiowego i budowy sylogizmów było niemożliwe ( podobnie SN w wyroku z dnia 6.06.2003r, IV CK 274/02). Dodatkowo Sąd Okręgowy podnosi , że zgodnie z treścią art. 233 par.1 kpc sądy pierwszej instancji lub drugiej instancji, dając lub odmawiając wiary zeznaniom dowodowym kierują się wyłącznie własnym przekonaniem ( por. wyrok SN z dnia 14.12.2001r, V CKN 561/00).

Skarżący nie skonkretyzował na czym polegało przekroczenie ram oceny wyznaczonych przez art. 233 kpc , skoro Sąd Rejonowy już na wstępie ustaleń faktycznych wskazał , że stan faktyczny w sprawie był bezsporny co wynika ,że strony nie kwestionowały samego procesu likwidacji szkody. Sąd Rejonowy ocenił całość zebranego w sprawie materiału dowodowego i wywiedzione z niego wnioski nie można uznać za nielogiczne, jak też niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego ; szczególnie , iż wiarygodność dowodów w postaci dokumentów nie była podważana przez żadną ze stron.

Za powyższym przemawia dodatkowo okoliczność ,że powód w pozwie żądał zapłaty odsetek od dnia 10.11.2010r , a więc od dnia następnego od daty pisma pozwanego z dnia 09.11.2010r ( k – 12), w którym pozwany sformułował jako ostateczne swoje stanowisko w zakresie żądania odszkodowania za przedmiotowy automat do kręgli ; a nie od dnia wskazanego w apelacji tj. od dnia 10.11.2011r. Również w uzasadnieniu pozwu jak prawidłowo zauważył Sąd Rejonowy powód w/w żądanie argumentował ,że jest to dzień następny po otrzymaniu pisma pozwanego odmawiającego odszkodowania w tym zakresie.

W tych okolicznościach Sąd Okręgowy aprobując w całej rozciągłości rozważania Sądu Rejonowego uznał ,że brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutu apelacji dotyczący naruszenia art. 233 kpc.

Podobnie należy ocenić zarzut naruszenia art. 328 par 2 kpc. Taki zarzut

można uznać za zasadny tylko wówczas, gdy z powodu braku w uzasadnieniu elementów wymienionych w art. 328 § 2 k.p.c. zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej, czyli gdy treść uzasadnienia orzeczenia sądu drugiej instancji uniemożliwia całkowicie dokonanie toku wywodu, który doprowadził do jego wydania. To, czy w istocie sprawa została wadliwie, czy prawidłowo rozstrzygnięta nie zależy od tego, jak zostało napisane uzasadnienie, co znajduje potwierdzenie w art. 398[14] k.p.c., w myśl którego Sąd Najwyższy oddala skargę kasacyjną także wtedy, gdy mimo błędnego uzasadnienia orzeczenie odpowiada prawu ( podobnie SN w wyrokach z dnia 04.03.2009r, II PK 210/08 i z dnia 09.06.2009r, II UK 403/08).

Powyższe okoliczności zdaniem Sądu Okręgowego przemawiają za

stwierdzeniem ,że uzasadnienie zaskarżonego wyroku w którym Sąd Rejonowy konkretnie z przywołaniem dat pism przedstawionych przez strony ustalał stan faktyczny , a potem w ten sam sposób czynił rozważania prawne z odniesieniami do konkretnych treści wynikających z tych dokumentów/ dowodów i konkretnych twierdzeń strony powodowej nie uchybia art. 328 par 2 kpc . Wbrew zarzutom skarżącego Sąd Rejonowy nie tylko wskazał podstawę prawną swego rozstrzygnięcia , ale przywołał treść zastosowanych przepisów prawa, a następnie wyjaśnił dlaczego znalazły one zastosowanie w niniejszej sprawie.

Odnosząc się zaś do zarzutów prawa materialnego to należy podnieść,

że argumentacja przedstawiona przez skarżącego w tym przedmiocie nie zasługuje na uwzględnienie. Przede wszystkim analiza treści pisma na które powołuje się skarżący z dnia 10.11.2011r ( k- 17) wskazuje ,że dotyczy ono roszczeń powoda zgłoszonych przez powoda w miesiącu październiku 2010r, zaś roszczenia powoda dotyczące kręgielni i urządzeń w niej znajdujących się było objęte jego żądaniem z dnia 18 maja 2010 r oraz z dnia 4.06.2010r. W obu z w/w przypadków pozwany wprost i jednoznacznie wskazał – co również podniósł Sąd Rejonowy- że jego stanowisko ,w zakresie wymienionych w pismach konkretnych żądań powoda , jest ostatecznie i powód w każdym z nich został odrębnie pouczony o możliwości odwołania się do Sądu.

Sąd Okręgowy – i w tym zakresie jego ustalenia nie pokrywają się

z ustaleniami Sądu Rejonowego - stoi na stanowisku ,że bieg przedawnienia roszczenia, o którym stanowi art. 819 par 4 kc rozpoczyna się na nowo od dnia w którym zgłaszający otrzymał pisemne oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia ( podobnie Gniewek: Komentarz do KC, 2004r, t. II , str. 522, A. Chróścicki , Umowa ubezpieczenia , s. 102 M. Orlicki, J. Pokrzywniak, Umowa ubezpieczenia ,s.93).

Jak wynika z przywołanych powyżej okoliczności pismo pozwanego

z daty 09.11.2010r o odmowie wypłaty odszkodowania w zakresie roszczeń objętych żądaniem pozwu powód otrzymał w dniu 22.11.2010r ( odręczny zapis na w/w piśmie przedstawionym przez powoda do pozwu jako data wpływu) . Jak wynika z dowodu z przesłuchania powoda nie pamiętał on kiedy otrzymał w/w pismo , twierdzeń stron w tym zakresie również brak.

W związku z tym Sąd Okręgowy ponownie ocenił zebrany w sprawie

materiał dowodowy i poczynił własne ustalenia faktyczne w/w zakresie

( por. wyrok SN z dnia 09.11.2006r, I CSK 147/05, oraz z dnia 24.04.1997r, II CKN 125/97). Niniejsze powoduje , że zgodnie z przywołanym przepisem art. 819 par 4 kc uległo ono przedawnieniu , tak jak w konsekwencji przyjął to Sąd Rejonowy.

Reasumując Sąd Okręgowy na podstawie w/w okoliczności apelację

powoda oddalił po myśli art. 385 kpc w zw. z art. 505 ¹² par1,3 kpc.

Orzeczenie o kosztach procesu znajduje uzasadnienie w art. 98 par 1,3 , 99 kpc i 108 kpc.