Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Walus-Rząsa

Protokolant: st. sekretarz sądowy Magdalena Kamuda

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2016 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: 1.W. C., 2. R. C., 3. A. C. (1), 4. A. C. (2), 5. M. C.

przeciwko: Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowemu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

o uchylenie uchwał

I.oddala powództwo,

II.zasądza solidarnie od powodów 1.W. C., 2. R. C., 3. A. C. (1), 4. A. C. (2), 5. M. C. na rzecz pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. kwotę 360 zł ( trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 361/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 stycznia 2015 r.

Powodowie W. C., R. C., A. C. (1), A. C. i M. C. w pozwie skierowanym przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowemu (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. wnieśli o uchylenie uchwał Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. z dnia 6 października 2014 r. w przedmiocie przyjęcia porządku obrad Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników oraz w sprawie wyrażenia zgody na wydzierżawienie przedsiębiorstwa spółki, w oparciu o art. 249 k.s.h. Nadto wnieśli o zasądzenie na ich rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazali, że są wspólnikami pozwanej spółki, nadto podali, że podczas Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników w dniu 6 października 2014 r. pełnomocnik powodów głosował przeciwko uchwałom objętym niniejszym pozwem, a po ich podjęciu zgłosił wobec nich sprzeciw. Wskazali, że w przedmiotowej sprawie w interesy spółki godzi przede wszystkim uchwała o wydzierżawieniu jej przedsiębiorstwa, zwłaszcza że powodowie, zostali pominięci w procesie negocjacji warunków umowy. Zarząd pozwanej spółki nie przesłał im propozycji umowy dzierżawy, pomimo pisemnego wezwania ze strony powodowej. W ocenie powodów nie wykazano, że czynsz dzierżawny, jaki został wskazany w treści umowy, odpowiada realiom rynkowym, stwierdzili że kwota z umowy dzierżawy została znacznie zaniżona, co negatywnie wpływa na majątek spółki. Nikt nie uzasadnił na jakiej podstawie wybrano osobę dzierżawcy, nie uzasadniono wysokości czynszu. Zarząd pozwanego nie zainteresował się gotowością wydzierżawienia przedsiębiorstwa przez samego powoda W. C., co mogło zapewnić spółce wyższy czynsz dzierżawny, a w efekcie większą opłacalność ekonomiczną kontraktu. Drugą przesłanką, która przemawia za koniecznością uchylenia wskazanych uchwał, jest fakt, że mają one na celu pokrzywdzenie wspólników. Finalnie pokrzywdzenie będzie wyrażać się w fakcie, że poziom dywidendy z posiadanych udziałów zostanie diametralnie obniżony.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że żądanie jest bezpodstawne i nie znajduje uzasadnienia w brzmieniu art. 249 § 1 k.s.h. Powoływanie się jedynie na okoliczność, że uchwała godzi w interesy spółki lub ma na celu pokrzywdzenie wspólników należy uznać za niewystarczające i powinno zostać oddalone jako niespełniające wymogów powołanego przepisu. Nie polega na prawdzie twierdzenie powodów, że nie umożliwiono im wcześniejszego zapoznania się z warunkami dzierżawy. Na zgromadzeniu wspólników, przed podjęciem zaskarżonych uchwał, pełnomocnik wspólników otrzymał egzemplarz umowy dzierżawy i zapoznał się z jej treścią. W sytuacji finansowej pozwanej spółki, dzierżawa przedsiębiorstwa na wynegocjowanych warunkach, była najlepszym z dostępnych rozwiązań, zarówno dla spółki, jak i dla jej wspólników, a także wszystkich zatrudnionych u pozwanego pracowników. Rozwiązanie to pozwoliło na dalsze zatrudnianie dotychczasowych pracowników spółki i jednoczenie umożliwiło rentowne prowadzenie działalności gospodarczej przez pozwanego. Dodatkowo wskazano, że czynsz z umowy dzierżawy w kwocie 27.500 zł netto miesięcznie odpowiada realiom rynkowym. Powodowie podejmowali działania skierowane przeciwko pozwanej spółce i mogące jej wyrządzić poważną szkodę. W czerwcu 2014 r. zwrócili się do L. M. z informacją o zamiarze zbycia udziałów w pozwanej spółce. Powodowie poinformowali, że zamierzają zbyć udziały na rzecz podmiotu konkurencyjnego K. K. i (...) Wytwórnia podłoża pod uprawę pieczarek. W piśmie z dnia 30 lipca 2014 r. powodowie dążyli do zobowiązania zarządu pozwanego, aby ten zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości. Ponadto pozwany wskazał, że powodowie jako wspólnicy pozwanej spółki nigdy nie interesowali się jej sprawami, nie korzystali z prawa indywidualnej kontroli. Nadto ze strony W. C. nigdy nie została złożona oferta wydzierżawienia przedsiębiorstwa pozwanego.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały dotychczas wyrażone stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie są wspólnikami pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) sp. z o.o. w Ł.. Każdy z nich posiada udział w 608 udziałach w kapitale zakładowym spółki o łącznej wartości 304.000 zł na zasadzie współwłasności. Wspólnikiem spółki jest także L. M. posiadający 912 udziałów o łącznej wartości 456.000 zł. Zarząd ww. spółki jest jednoosobowy – prezesem zarządu jest (...) spółki (...).

(dowód: odpis KRS pozwanego – k. 10-18)

Pismem z dnia 15 września 2014 r. Zarząd pozwanego zawiadomił W. C., jako przedstawiciela wspólników R. C., A., C., M. C. oraz A. C. (2) o zwołaniu Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, które zostało zaplanowane na 6 października 2014 r. W treści zawiadomienia wskazano porządek obrad.

(dowód: pismo pozwanego z dnia 15 września 2014 r. – k. 19)

W dniu 26 września 2014 r. zawarto w R. umowę dzierżawy pomiędzy wydzierżawiającym Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Handlowym (...) sp. z o.o. w Ł. a dzierżawcą H. K.. Wydzierżawiający oddał do używania i pobierania pożytków przedsiębiorstwo pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe (...), a dzierżawca przyjął to przedsiębiorstwo i zobowiązał się płacić czynsz w kwocie 27.500 zł netto. Umowa została zawarta na 3 lata.

(dowód: umowa dzierżawy z dnia 26 września 2014 r. – k. 75-81)

W dniu 6 października 2014 r. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników. W imieniu powodów obecny był na nim ich pełnomocnik W. Z.. Zgromadzenie wspólników podjęło uchwałę o przyjęciu porządku obrad. Za podjęciem uchwały oddano 912 głosów, przeciw oddano 608 głosów. Pełnomocnik powodów zgłosił sprzeciw wobec podjęcia ww. uchwały, który został zaprotokołowany. Następnie przyjęto uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na wydzierżawienie przedsiębiorstwa spółki na rzecz H. K., prowadzącej gospodarstwo rolne na podstawie umowy dzierżawy zawartej w R. w dniu 26 września 2014 r. Po przeprowadzeniu głosowania przewodniczący stwierdził, że uchwała została przyjęta. Pełnomocnik powodów oświadczył, że głosował przeciw uchwale i wniósł o zaprotokołowanie sprzeciwu.

(dowód: protokół nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników – k. 23-28)

W trakcie ostatnich lat pozwana spółka odnotowywała spadek poziomu sprzedaży towarów, w związku z niekorzystnymi uwarunkowaniami rynkowymi w zakresie produkcji i sprzedaży pieczarek, a co za tym idzie podłoża do produkcji pieczarek, których przyczyną było m.in. embargo na import tego typu towarów nałożone przez Rosję. Ten fakt odbił się wyraźnie w ilości zamówień składanych spółce, a tym samym w ilości produkowanego podłoża. Pozwany ponosił wysokie koszty działalności przy zmniejszającej się produkcji i sprzedaży. Z uwagi na złą sytuację finansową, spowodowaną przede wszystkim czynnikami zewnętrznymi i niezależnymi od spółki, zarząd podjął decyzję o wydzierżawieniu przedsiębiorstwa jednemu z większych producentów pieczarek, którego celem była produkcja podłoża na potrzeby własnego zakładu uprawy pieczarek w S.. Biorąc pod uwagę ujemne wyniki finansowe spółki w latach 2010-2014, gdzie tylko w 2012 r. osiągnięto niewielki zysk, przedmiotowa umowa dzierżawy nie może przekładać się na obniżenie dywidend na rzecz wspólników.

(dowód: opinia biegłego sądowego M. O. – k. 147-197, zeznania przedstawiciela pozwanego L. M. – k. 106-108, rachunek zysków i strat za rok 2010 – k. 63, bilans na dzień 31 grudnia 2010 r. – k. 64-65, rachunek zysków i strat za rok 2011 – k. 66, bilans na dzień 31 grudnia 2011 r. – k. 67-68, rachunek zysków i strat za rok 2012 – k. 63, bilans na dzień 31 grudnia 2012 r. – k. 70-71, rachunek zysków i strat za rok 2013 – k. 72, bilans na dzień 31 grudnia 2013 r. – k. 73-74)

Wysokość czynszu dzierżawy (w kwocie 27.500 zł) przedsiębiorstwa pozwanej spółki, biorąc pod uwagę składniki tego przedsiębiorstwa, odpowiada realiom rynkowym aktualnym na datę jego ustalenia. Mając na uwadze wysokość czynszu dzierżawnego oraz wynik finansowy z pierwszego półrocza 2015 r. zawarcie umowy dzierżawy przedsiębiorstwa pozwanej spółki przekłada się na poprawę jej wyniku finansowego.

(dowód: opinia biegłego sądowego M. O. – k. 147-197, zeznania przedstawiciela pozwanego L. M. – k. 106-108)

Powodowie poinformowali pozwanego o zamiarze zbycia przez wspólników posiadanych przez nich udziałów w spółce. Prezes zarządu pozwanego nie wyraził zgody na zbycie udziałów. Pełnomocnik powodów poinformował pozwanego, że podmiotem na rzecz którego wspólnicy zamierzają zbyć udziały jest K. K. i (...) Wytwórnia podłoża pod uprawę pieczarek. Powodowie żądali zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników spółki, w celu podjęcia uchwały zobowiązującej zarząd do złożenia wniosku o upadłość spółki.

(dowód: pismo powodów – k. 82, pismo pozwanego z dnia 2 lipca 2014 r. – k. 83, pismo powodów z dnia 3 lipca 2014 r. – k. 84, pismo powodów z dnia 30 lipca 2014 r. – k. 85)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów złożonych do akt sprawy przez obie strony. Zgromadzone dokumenty i ich odpisy nie były kwestionowane co do autentyczności i wiarygodności, a także Sąd nie znalazł podstaw do ich podważenia z urzędu. Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły także zeznania prezesa zarządu strony pozwanej L. M.. W ocenie Sądu należało dać wiarę zeznaniom przedstawiciela pozwanego, bowiem były one spójne, logiczne, wzajemnie się uzupełniały i potwierdzały, jak również nie były sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w przedmiotowej sprawie.

Sąd podzielił również w całej rozciągłości opinię biegłego sądowego M. O., który wnikliwie i szczegółowo wypowiedział się w przedmiocie postawionej tezy dowodowej. Opinia biegłego powołanego w niniejszej sprawie była rzetelna, jasna i przejrzysta. Potwierdziła wnioski płynące ze zgromadzonych w aktach dokumentów, a także nie budziła wątpliwości merytorycznych. Zdaniem Sądu opinia pisemna ma charakter wyczerpujący i całościowy, a przy tym została sporządzona zgodnie z zasadami sztuki i wymogami określonymi w art. 278-291 k.p.c. przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje. Opinia jest precyzyjna i rzeczowa oraz w sposób dokładny i wyczerpujący odpowiada na zadane biegłemu pytania.

Sąd pominął zaś dowód z zeznań strony powodowej, albowiem wskazany przez stronę powodową wspólnik W. C., prawidłowo wezwany na rozprawę w dniu 17 marca 2015 r., nie stawił się.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód domagał się uchylenia uchwał Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowego (...) Spółka z o.o. w Ł. w przedmiocie przyjęcia porządku obrad Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników oraz w sprawie wyrażenia zgody na wydzierżawienie przedsiębiorstwa spółki jako sprzecznych z dobrymi obyczajami, godzący w interesy spółki i mających na celu pokrzywdzenie wspólników.

Podstawą powództwa w niniejszej sprawie jest dyspozycja art. 249 § 1 ksh, zgodnie z którym uchwała wspólników sprzeczna z umową spółki bądź dobrymi obyczajami i godząca w interesy spółki lub mająca na celu pokrzywdzenie wspólnika , może być zaskarżona w drodze wytoczonego przeciwko spółce powództwa o uchylenie uchwały.

Dla spełnienia przesłanek z art. 249 ksh koniecznym jest wykazanie co do zaskarżonych uchwał łącznie przesłanki:

1.  sprzeczności ich z umową spółki i godzenia w interesy spółki ,

2.  sprzeczności z umową spółki i pokrzywdzenia wspólników ,

3.  sprzeczności z dobrymi obyczajami i godzenia w interesy spółki,

4.  sprzeczności z dobrymi obyczajami i pokrzywdzeniem wspólnika.

Zawsze zatem przynajmniej dwie przesłanki wadliwości uchwały muszą zachodzić łącznie ( zob. wyrok SA w Gdańsku z 7 grudnia 1993 r. I ACr 865/93, OSA i SN 1994, nr 4 , poz. 18).

W powyższym kontekście wskazać należy, iż na gruncie art. 249 ksh oznacza, iż powodowie powinni w niniejszym procesie wykazać, że uchwały są sprzeczne z dobrymi obyczajami i jednocześnie godzą w interes spółki, albo że uchwały są sprzeczne z dobrymi obyczajami i mają na celu pokrzywdzenie wspólników.

Ciężar dowodu w zakresie wykazania przesłanek z art. 249 ksh spoczywa na powodach. Powodowie nie wykazali aby zaskarżone uchwały spełniały wyżej wymienione przesłanki mimo, że w pozwie zarzucili ich sprzeczność z dobrymi obyczajami, godzenie w interesy spółki oraz pokrzywdzenie wspólników.

Powodowie wskazując, że w interesy spółki godzi przede wszystkim uchwała o wydzierżawieniu jej przedsiębiorstwa zarzucili, że zostali pominięci w procesie negocjacji warunków umowy dzierżawy , zarząd pozwanej spółki nie przesłał im propozycji umowy dzierżawy, pomimo pisemnego wezwania strony powodowej, czynsz dzierżawny jaki został wskazany w umowie nie odpowiada realiom rynkowym, a kwota czynszu została znacznie zaniżona , co negatywnie wpływa na majątek spółki. Nikt nie uzasadnił na jakiej podstawie wybrano osobę dzierżawcy , zarząd pozwanego nie interesował się gotowością wydzierżawienia przedsiębiorstwa przez powoda W. C. – co mogło zapewnić spółce wyższy czynsz dzierżawny. Drugą przesłanką, która przemawia za koniecznością uchylenia zaskarżonych uchwał jest fakt, że mają one na celu pokrzywdzenie wspólników albowiem w efekcie poziom dywidendy z posiadanych udziałów zostanie diametralnie obniżony.

Z powyższymi zarzutami powodów nie można się zgodzić.

Pojęcie dobrych obyczajów użyte w treści ww. przepisu odnosi się nie tylko do uczciwości kupieckiej skierowanej na zewnątrz funkcjonowania spółki (w stosunku do innych uczestników obrotu gospodarczego), ale przede wszystkim do stosunków wewnętrznych w spółce, w tym relacji pomiędzy wspólnikami. Kodeks spółek handlowych nie zawęża pojęcia dobrych obyczajów do norm uczciwości panujących pomiędzy przedsiębiorcami (wyr. SA w Katowicach z 26 marca 2009 r., V ACA 49/09, OSA 2010, Nr 7, poz. 19). Oznacza to konieczność sięgnięcia do kryteriów moralnych obowiązujących nie tylko pomiędzy przedsiębiorcami, ale także panujących w społeczeństwie, w tym ogólnej normy przyzwoitego zachowania. Przy czym należy przez to rozumieć także zachowania, które wpływają pozytywnie na funkcjonowanie spółki i otoczenie gospodarcze i są związane z postrzeganiem uczciwości kupieckiej przy prowadzeniu działalności gospodarczej (por. Z. Jara (red), Kodeks spółek handlowych. Komentarz do art. 249, Legalis). Sprzeczność uchwały z dobrymi obyczajami musi być relatywizowana do samej uchwały, a nie okoliczności towarzyszących jej podjęciu. O ile zatem sama uchwała tak rozumianych dobrych obyczajów nie narusza, to musi ona pozostać w obrocie prawnym, choćby nawet sprzeczne z nimi były zachowania pozostające z jej podjęciem w bezpośrednim związku czasowym (wyr. SA w Szczecinie z 24 lipca 2013 r., I ACA 370/13, Legalis).

Godzenie w interesy spółki wystąpi wówczas, gdy są podejmowane jakiekolwiek działania , które powodują uszczuplenie majątku , ograniczają zysk spółki , „uderzają” w jej dobre imię lub jej organów, chronią interesy osób trzecich kosztem interesów spółki ( por. A.Szajkowski , M.Tarska Kodeks spółek handlowych . Komentarz, 2005 , t. II , s. 707). Uchwała godzi w interesy spółki, gdy zapewnia ochronę interesów wspólników lub osób trzecich kosztem interesów spółki. Godzenie w interesy spółki należy traktować bardzo szeroko. Nie mogą być ograniczone tylko do aktualnej sytuacji, ale również odnoszone do potencjalnych sytuacji przyszłych. Jako przykłady godzenia w interesy spółki można podać sytuację , gdy wykonanie uchwały prowadziłoby do zmniejszenia majątku spółki albo jego niepowiększenia , czy w ogóle zagroziłoby jej bytowi, np. poprzez nieuzasadnione pozbywanie się przedmiotów majątkowych lub ich zakup po wygórowanej cenie albo zrzeczenie się roszczenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że strona powodowa mogła zapoznać się z treścią umowy dzierżawy gdyż taka umowa została przedłożona pełnomocnikowi powodów na zgromadzeniu w dniu 6 października 2014r. O tym, że przedmiotem zgromadzenia będzie podjęcie uchwały w sprawie wydzierżawienia przedsiębiorstwa spółki powodowie zostali powiadomieni pismem z 15 września 2014r. , które zawierało porządek obrad. Nie było więc konieczności przesyłania powodom dodatkowo propozycji umowy dzierżawy jaka miała zostać zawarta. Wbrew zarzutom strony powodowej, powód W. C. nie przedstawił swojej propozycji umowy dzierżawy, w której jak twierdzi mógł być zapewniony przez niego wyższy czynsz dzierżawny. Z postępowania powodów wynika, że chcieli oni zbyć swoje udziały w spółce w tym samym roku w czerwcu 2014r. - na co prezes zarządu pozwanego nie wyraził zgody. Wynika więc z tego, że powodowie nie byli zainteresowani działalnością spółki.

Z ustaleń faktycznych wynika, że w ostatnich latach przed zawarciem umowy dzierżawy pozwana spółka odnotowywała spadek poziomu sprzedaży towarów , w związku z niekorzystnymi uwarunkowaniami rynkowymi w zakresie produkcji i sprzedaży pieczarek , a co za tym idzie podłoża do produkcji pieczarek - co było przedmiotem działalności spółki. Pozwany ponosił wysokie koszty działalności przy zmniejszającej się produkcji do sprzedaży . Sprzęt który spółka posiadała jest już wysłużony - co wymaga poniesienia nakładów na ten cel. Z uwagi na złą sytuację finansową powodowaną powyższymi czynnikami zarząd podjął decyzję o wydzierżawieniu przedsiębiorstwa jednemu z większych producentów pieczarek. Oprócz tego dzierżawcy nie było innych osób , które zdecydowałyby się na wydzierżawienie tego przedsiębiorstwa, a W. C. mimo deklaracji swojej propozycji nie złożył.

Z opinii biegłego wynika, że wysokość czynszu dzierżawnego w kwocie 27.500 zł, biorąc pod uwagę składniki tego przedsiębiorstwa , odpowiada realiom rynkowym aktualnym na datę jego ustalenia. Mając na uwadze wysokość tego czynszu oraz wynik finansowy z pierwszego półrocza 2015r. zawarcie umowy dzierżawy przekłada się na poprawę jej wyniku finansowego.

Wobec powyższego nie można uznać zarzutu powoda co do tego, że wydzierżawienie przedsiębiorstwa pozwanej spółki godzi w jej interesy czy też jest sprzeczne z dobrymi obyczajami. Dodać należy, że w spółce pozostała działalność transportowa w zakresie usług świadczonych dla dzierżawcy . Nie można również wykluczyć, że w przypadku powstania lepszych warunków rynkowych spółka podejmie swoją pierwotną działalność.

W doktrynie przyjmuje się, że pokrzywdzenie wspólnika będzie miało miejsce , gdy w wyniku uchwał jego pozycja w spółce zmniejsza się, co może wiązać się z pogorszeniem jego sytuacji udziałowej, bądź osobistej. Może polegać na odebraniu praw lub zwiększeniu obowiązków. Pokrzywdzenie wspólnika to nie tylko powstanie ”szkody” w jego majątku , może być również odnoszone do jego pozycji, dobrego imienia, naruszenia zasady równouprawnienia ( nieprzyznanie dywidendy przy przyznaniu innym). Pokrzywdzenie wspólnika może mieć również miejsce poprzez nałożenie obowiązków , którymi nie obarczono pozostałych ( por. A. Kidyba , Komentarz do art. 249 ksh i Lex). W niniejszej sprawie nie można uznać, że zaskarżoną uchwałą w przedmiocie wydzierżawienia przedsiębiorstwa wspólnicy zostaną pokrzywdzeni, co będzie wpływać na poziom dywidendy z posiadanych udziałów, a w szczególności, że będzie on diametralnie obniżony. Biorąc pod uwagę ujemne wyniki finansowe spółki za lata 2010-2014, gdzie tylko w 2012r. osiągnięto niewielki zysk przedmiotowa umowa dzierżawy nie może przekładać się na obniżenie dywidend na rzecz wspólników – co wynika z opinii biegłego sporządzonej w sprawie.

W przedmiotowej sprawie powodowie nie wykazali aby jakiekolwiek przesłanki uzasadniające uchylenie uchwały na podstawie art. 249 § 1 ksh zachodziły w stosunku do uchwały dotyczącej przyjęcia porządku obrad na zgromadzeniu w dniu 6 października 2014r. Powodowie byli zawiadomieni o zgromadzeniu w sposób prawidłowy pismem z dnia 15 września 2014r. , w którym był zawarty porządek obrad, a na zgromadzeniu reprezentował ich fachowy pełnomocnik.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że powodowie w niniejszej sprawie nie wykazali przesłanek , o których mowa w art. 249 ksh w stosunku do zaskarżonych uchwał, dlatego też powództwo oddalono o czym orzeczono w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1 kpc.