Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący-Sędzia	SSO Adam Simoni (spr.)
Sędzia: Sędzia:	SSO Barbara Chłędowska SSR del. do SO Witold Benicki
Protokolant:	st. sekr. sąd. Edyta Rak

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2016 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w K.
przeciwko S. G.
o zapłatę

na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Rejonowego w Ropczycach

z dnia 26 listopada 2015 r., sygn. akt I C 168/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt II i III w ten sposób, że:

a.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 11.236,70 zł (jedenaście tysięcy dwieście trzydzieści sześć złotych 70/100), przy czym powyższą kwotę rozkłada na 36 rat miesięcznych – 35 rat w kwotach po 300 zł miesięcznie i ostatnia 36 rata w kwocie 826,70 zł płatne do dnia 15 – go każdego następującego po sobie miesiąca z góry począwszy od dnia 15 grudnia 2016 r., z tym zastrzeżeniem, że niespłacenia którejkolwiek raty w terminie spowoduje, że cała należność stanie się natychmiast wymagalna i będą naliczane od niej odsetki ustawowe,

b.  w pozostałej części powództwo oddala,

c.  koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie znosi,

2.  w pozostałej części apelację oddala,

3.  koszty postępowania apelacyjnego pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

SSO Barbara Chłędowska SSO Adam Simoni SSR del. do SO Witold Benicki

Sygn. akt V Ca 20/16

Uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie

z dnia 10 listopada 2016 r.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy w R., sygn..akt IC 168/15- w pkt I umorzył postępowanie w sprawie w części dotyczącej żądania zasądzenia odsetek karnych w kwocie 300 zł, w pkt II oddalił powództwo w pozostałej części oraz w pkt III obciążył powoda kosztami postępowania (k.71). Motywy rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji zawarł w pisemnym uzasadnieniu orzeczenia zalegającym na k.74-79 akt sprawy, co czyni zbędnym powtarzanie jego treśći.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona powodowa zaskarżając orzeczenie w części w zakresie oddalenia żądania w wysokości 11 326,70 zł. Skarżący zarzucił Sądowi Rejonowemu ;

naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 227 w zw. z art. 233 § 1 kpc, poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu, że powód nie udowodnił podstawy oraz wysokości dochodzonej należności, pomimo, iż z załączonych do pozwu dokumentów wynikało jaki jest tytuł prawny oraz jaka jest wysokość żądanej należności, a także mając na uwadze fakt, iż pozwana uznała roszczenie w piśmie z dnia 28.09.2015 r.,

- naruszenie postanowień umownych tj. § 2 pkt 1 oraz § 6 pkt 3 umowy pożyczki nr (...)z dnia 24.05.2011 r. poprzez ich niezastosowanie i błędne przyjęcie, że powód nie wykazał podstawy oraz wysokości dochodzonych odsetek umownych i karnych.

Wnioski apelacji zmierzały do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 11 326,70 zł wraz z odsetkami od kwoty 7 939,31 zł w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 29 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty, ewentualnie do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Apelujący wniósł także o zasądzenie zwrotu kosztów procesu za pierwszą instancję oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania za instancję odwoławczą od pozwanej na rzecz powoda (k.82-83).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest uzasadniona jedynie częściowo.

Sąd Okręgowy podziela po części zarzuty stawiane przez powoda w apelacji. Materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowym postępowaniu dał podstawy do zasądzenia na rzecz strony powodowej kwoty w wysokości 11 236,70 zł, bowiem powództwo w tym zakresie zdaniem Sądu Odwoławczego zostało udowodnione.

Rację ma skarżący, iż pozwana w piśmie z dnia 28 września 2015 r. (k.55), uznała powództwo, domagając się rozłożenia zadłużenia na raty. Zgodnie z art. 229 kpc nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Za takie fakty należy rozumieć wszelkie fakty potwierdzone, jako zgodne z prawdą, przez stronę przeciwną w drodze wyraźnego oświadczenia wiedzy złożonego w każdym stadium danego postępowania. Oświadczenie strony, które ma być podstawą ustalenia w trybie art. 229 kpc należy odczytywać z uwzględnieniem kontekstu, w jakim zostało złożone oraz w połączeniu z całokształtem okoliczności sprawy i wyrażonego przez tę stronę stanowiska w sprawie .

Roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie ma swoje źródło w umowie pożyczki zawartej pomiędzy poprzednikiem prawnym powoda, a pozwaną. Zgodnie z art. 720 § 1 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie zaś z art. 509 § 1 kpc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z kolei § 2 ww. przepisu stanowi, iż wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Skoro więc powód, zawarł z bankiem, umowę przelewu wierzytelności to wykazał skutecznie następstwo prawne w stosunku do dochodzonego w przedmiotowej sprawie roszczenia, czego skutkiem jest powstanie roszczenie powoda względem pozwanej.

Mając na uwadze stan zdrowia pozwanej, stosownie do treści art. 320 kpc Sąd Okręgowy rozłożył pozwanej zasądzone świadczenie na raty zgodnie z jej wnioskiem zawartym w piśmie z dnia 28 września 2015 r./k.55/.

Zgodnie z ww. przepisem w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Brak zapłaty przez pozwaną którejkolwiek z rat w terminie, spowoduje wymagalność całego roszczenia oraz możliwość naliczania odsetek ustawowych od tej kwoty.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy wydał orzeczenie reformatoryjne, jak w pkt 1.a stosownie do treści art. 386 § 1 kpc.

W odniesieniu do żądania strony skarżącej domagającej się naliczenia odsetek od zasądzonej kwoty w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 29 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty ,w ocenie Sądu Okręgowego żądanie to nie było uprawnione. Możliwe sposoby formułowania żądania pozwu przy dochodzeniu odsetek zostały poddane szczegółowej analizie w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 21 października 1997 r., III ZP 16/97, OSNAPiUS 1998, nr 7, poz. 204. W kontekście powyższej uchwały Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż brak podstaw do uwzględnienia żądania zasądzenia odsetek od przyznanej stronie powodowej kwoty. Mając to na względzie Sąd Odwoławczy zmieniając wyrok Sądu Rejonowego oddalił powództwo w pozostałym zakresie jak w pkt 1.b oraz stosownie do treści art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc oddalił apelację w pozostałym zakresie o czym orzeczono w pkt 2.

Ze względu na to, iż po dokonanej zmianie wyroku powództwo zostało w części uwzględnione oraz w części oddalone Sąd Okręgowy zniósł pomiędzy stronami koszty postępowania przed pierwszą instancją na podstawie art. 100 kpc, o czym orzeczono w pkt 1.c, natomiast to samo dotyczy kosztów postępowania apelacyjnego o których rozstrzygnięto w pkt 3.

SSO Barbara Chłędowska SSO Adam Simoni SSR del. do SO Witold Benicki