Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Selwa

Protokolant: st. sekr. sądowy Katarzyna Pokrzywa

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2013 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku W. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o zwiększenie emerytury

na skutek odwołań W. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 17.07.2013 r. znak (...)

i z dnia 28.08.2013 r. znak (...)

oddala odwołania.-

Sygn. akt IV U 2102/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 listopada 2013 r.

Decyzją z dnia 17 lipca 2013 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2009/153/1227 ze zm. ), odmówił W. G.prawa do przeliczenia przyznanej jej emerytury.

W uzasadnieniu powyższego wskazano, że wnioskodawczyni nie przedłożyła żadnych nowych dokumentów, które mogłyby być podstawą do przeliczenia świadczenia. Dodano też, że okres opłacania składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych Rolników od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1988 r. został doliczony do stażu pracy o czym zawiadomiono wnioskodawczynię decyzją z 7 sierpnia 2008 r.

Po ponownej analizie akt sprawy, wskutek przedłożenia przez W. G.zaświadczenia Urzędu Gminy w D. o opłacaniu składek na ubezpieczenie od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1988 r., organ rentowy w dniu 28 sierpnia 2013 r. wydał kolejne decyzje, w których odmawiał ponownego ustalenia wysokości emerytury wnioskodawczyni z uwagi na brak nowych dowodów mających wpływ na wysokość świadczenia oraz stwierdzał, że dotychczasowy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przyjęty do ustalenia wysokości emerytury ustalony został według najkorzystniejszego wariantu.

W odwołaniach od decyzji ZUS W. G.zakwestionowała stanowiska w nich zawarte. Domagała się ponownego przeliczenia emerytury z uwzględnieniem okresu opłacania składek podwójnie, raz z tytułu umowy o prace a drugi raz z tytułu posiadania gospodarstwa rolnego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w odpowiedzi na odwołanie wnosił o jego oddalenie podnosząc, że stanowiska zawarte w zaskarżonych decyzjach są prawidłowe. Raz jeszcze wskazał, że przyznając wnioskodawczyni emeryturę z urzędu, za okres opłacania składek na FUSR od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1988 r., w decyzji z 7 sierpnia 2008 r. przyznał stosowne zwiększenie.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W. G.od 8 sierpnia 1990 r. posiadała ustalone prawo do renty inwalidzkiej trzeciej grupy inwalidów. Do ustalenia podstawy wymiaru renty przyjęto kwotę bazową wynoszącą 666,96%, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszące 62,03% wyliczony w oparciu o wynagrodzenia z 3 lat kalendarzowych od 1985 r. do 1987 r. Do ustalenia wysokości podstawy wymiaru świadczenia przyjęto wariant najkorzystniejszy. Ponadto uwzględniono zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników.

Decyzją z dnia 5 czerwca 2008 r. organ rentowy z urzędu przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury o dnia osiągnięcia wieku emerytalnego w miejsce dotychczas pobieranej renty. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru renty. Przy ustalaniu wysokości emerytury uwzględniono zwiększenia z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie rolne za 46 kwartałów. Wskaźnik części rolnej wyniósł 11,50%

W dniu 12 lipca 2013 r. W. G.złożył w ZUS wniosek o przeliczenie emerytury, w związku z podwójnym opłacaniem składek z tytułu zatrudnienia i z rolnictwa. W dniu 17 lipca 2013 r. organ rentowy wydał decyzję, którą odmawiał przeliczenia.

Wobec powyższego wnioskodawczyni wystąpiła z kolejnym wnioskiem o przeliczenia świadczenia przedkładając zaświadczenie Urzędu Gminy o opłacaniu składek na FUSR od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1986 r. i od 1 stycznia 1987 r. do 31 grudnia 1988 r. Konsekwencją wniosku i ponownej analizy akt sprawy przez ZUS były decyzje z 28 sierpnia 2013 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych a aktach organu rentowego, których treść i forma nie budziły wątpliwości.

Przepis art. 27 a ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS stanowi, że emeryturę przyznaje się z urzędu zamiast pobieranej renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która osiągnęła wiek emerytalny. Zasadą jest też przyjęcie podstawy wymiaru poprzedniego świadczenia do świadczenia nowego.

Do dnia 31 grudnia 1988 r. istniał obowiązek ubezpieczenia zarówno z tytułu podlegania ubezpieczeniu pracowniczemu, jak i z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Od dnia 1 stycznia 1989 r. obowiązek ten ustał, o ile osoba prowadząca gospodarstwo rolne pozostawała w stosunku pracy w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa wymiaru obowiązującego w danym zawodzie, albo była objęta innymi przepisami o ubezpieczeniu społecznym lub zaopatrzeniu emerytalnym, co znalazło też potwierdzenie w aktualnie obowiązującej ustawie o ubezpieczeniu społecznym rolników (art. 16 ust. 3 tej ustawy). Rekompensatą za okres podwójnego ubezpieczenia (zbieg opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników i ubezpieczenie pracownicze) jest instytucja zwiększenia świadczenia również w sytuacji, gdy okresów pracy rolniczej nie wykorzystano w celu uzupełnienia brakujących okresów składkowych i nieskładkowych przy ustalaniu prawa do emerytury. Zasady ustalania zwiększenia emerytury z tytułu pracy w gospodarstw rolnym i opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników regulują przepisy art. 56 ustawy emerytalnej.

W przypadku wnioskodawczyni organ rentowy przyjął za udowodniony okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 26 lat i 1 miesiąca tj. w wymiarze wystarczającym do przyznania emerytury (20 lat). Dlatego ten ogólny staż ubezpieczeniowy nie wymagał uzupełnienia okresami pracy w gospodarstwie rolnym. Zatem, zgodnie z art. 56 ust. 4 ustawy, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe nie zostały uzupełnione okresami wymienionymi w art. 10, emerytura ulega zwiększeniu za okres opłacania składek na Fundusz Emerytalny Rolników, Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników i ubezpieczenie emerytalno-rentowe rolników a zwiększenie to ustala się według zasad wymiaru przewidzianych dla części składkowej określonych w ustawi o ubezpieczeniu społecznym rolników z 20 grudnia 1990 r.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 tej ustawy część składkową ustala się przyjmując po 1 % emerytury podstawowej za każdy rok podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, z uwzględnieniem ust. 2-7. Niepełne lata przelicza się odpowiednio, z uwzględnieniem art. 21a.

2. Do liczby lat, o których mowa w ust. 1, dolicza się liczbę lat:

-podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i członków ich rodzin w okresie od dnia 1 stycznia 1983 r. do dnia 31 grudnia 1990 r.;

- prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym w okresie od dnia 1 lipca 1977 r. do dnia 31 grudnia 1982 r., za który była opłacana składka na Fundusz Emerytalny Rolników;

-prowadzenia gospodarstwa rolnego lub pracy w gospodarstwie rolnym - bez podlegania innemu ubezpieczeniu społecznemu - po ukończeniu 16. roku życia, przypadających przed dniem 1 lipca 1977 r., jednak nie wcześniej niż 25 lat przed spełnieniem warunków nabycia prawa do emerytury rolniczej lub renty inwalidzkiej rolniczej.

Jak zostało ustalone w sprawie organ rentowy przyznając wnioskodawczyni emeryturę w miejsce renty jaką pobierała uprzednio, za okres opłacania przez nią składek w podwójnej wysokości w tym na FUSR od 1 lipca 1977 r. do 31 grudnia 1988 r. przyznał stosowne zwiększenie, o czym mowa jest w decyzji z 7 sierpnia 2008 r. przyznającej prawo do emerytury. Dlatego brak jest podstaw do ponownego przeliczenia emerytury w oparciu o to żądanie. Przedłożone przez W. G.wraz z wnioskiem z 26 sierpnia 2013 r. zaświadczenie z Urzędu Gminy nie stanowi dowodu nowego wskazującego na nową okoliczność, która miałaby wpływ na wysokość przyznanego jej świadczenia. Skutkiem uprzedniego, odwołania wnioskodawczyni zostały oddalone w oparciu o art. 477 ^{(( 14 ))} § 1 kpc.