Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Guniewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Rykała-Płodzień

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2018 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku K. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę

na skutek odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 31/10/2017 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 31/10/2017r. znak: (...) w ten sposób, że nakazuje organowi rentowemu dalszą wypłatę wnioskodawcy K. M. renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od dnia 1 lipca 2017r. na okres do 1 października 2018r.

Sygn. akt: IV U 1369/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 marca 2018r.

Decyzją z dnia 31.10.2017r., znak:(...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18.05.2017r. odmówił K. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy podnosząc, iż zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 24.10.2017r. uznano, że nie jest niezdolny do pracy. Renta nie przysługuje od 1.07.2017r.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył K. M., podnosząc, że decyzja jest krzywdząca i nie jest zgodna ze stanem faktycznym.

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. M. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30.06.2017r. W dniu 18.05.2017r. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 24.10.2017r. wnioskodawca ponownie nie został uznany za niezdolnego do pracy.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS w aktach ZUS)

W celu ustalenia stanu zdrowia wnioskodawcy, w szczególności czy jest on całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy, kiedy powstała owa niezdolność do pracy, czy nastąpiła istotna poprawa lub pogorszenie stanu jego zdrowia, a także czy ewentualna niezdolność do pracy ma charakter trwały czy okresowy, Sąd dopuścił i przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii, reumatologii, kardiologii – chorób wewnętrznych.

W opinii biegły sądowy z zakresu reumatologii – na podstawie akt sprawy, ZUS, dostępnej dokumentacji medycznej, badania podmiotowego i przedmiotowego ustalił u wnioskodawcy: - rwę kulszową prawostronną w zaostrzeniu, - zespół metaboliczny- nadciśnienie tętnicze, - zaburzenia lipidowe, - otyłość. W rozumieniu biegłego reumatologa aktualny stan narządu ruchu wnioskodawcy upośledza sprawności organizmu w stopniu dającym podstawę do ustalenia częściowej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu opinii biegły stwierdził, że wnioskodawca systematycznie leczony był w Poradni Neurologicznej z powodu zmian dyskopatyczno – zwyrodnieniowych kręgosłupa lędźwiowego i szyjnego z rwą kulszową prawostronną. Leczony dodatkowo z powodu zaburzeń psychicznych z przebiegu (...) i zaburzeń adaptacyjnych, nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca. Wnioskodawca systematycznie korzystał z rehabilitacji ambulatoryjnej i w Oddziale (...) Dziennej, stosował leki przeciwbólowe i rozluźniające mięśnie. W badaniu fizykalnym zwraca uwagę ograniczenie ruchomości w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa, wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych w odcinku lędźwiowym i osłabienie siły mięśniowej prawej kończyny dolnej z dodatnimi objawami rozciągowymi po tej stronie. Z punktu widzenia reumatologa zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo- krzyżowego kręgosłupa wykluczają pracę w wymuszonej pozycji, połączoną z dźwiganiem ciężkich przedmiotów w dłuższej pozycji siedzącej, w narażeniu na wibracje uogólnione i miejscowe. Z punktu widzenia reumatologicznego wnioskodawca K. M. jest niezdolny do pracy na czas określony do dnia 1.10.2018r. Niezdolność do pracy jest nadal po 30.06.2018r.

Biegli z zakresu neurologii, kardiologii – chorób wewnętrznych stwierdzili, że pod względem neurologicznym wnioskodawca jest zdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Nadciśnienie tętnicze bez udokumentowanych istotnych powikłań narządowych nie stanowi przeciwskazań do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Ewentualnie podwyższone ciśnienie może być wskazaniem do modyfikacji leczenia, ale nie jest przyczyną długotrwałej niezdolności do pracy. Pod względem kardiologicznym brak niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Opinia tych biegłych jest zgodna z orzeczeniami lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS.

Zastrzeżenia do opinii złożył wnioskodawca w piśmie z dnia 7.03.2017r. i z 19.03.2017r. Sąd uznał jednak, że są one polemiką z prawidłowymi ustaleniami biegłych.

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie wskazanych dowodów. Sąd Okręgowy dał wiarę dowodom z dokumentów, albowiem zostały one sporządzone przez powołane do tego osoby, w zakresie przyznanych im kompetencji i w przepisanej formie, a ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy dał wiarę opiniom biegłych sądowych, albowiem są one fachowe, a ich treść oraz sposób formułowania wniosków nie budzi wątpliwości. Opinie zostały wydane przez biegłych specjalistów, których specjalizacje zawodowe odpowiadają schorzeniom i dolegliwościom wnioskodawcy. Biegli wydali opinię po badaniu wnioskodawcy oraz po wnikliwej analizie dokumentacji jego leczenia. Z treści opinii wynika, że zawierają one wszystkie konieczne elementy (wywiad uzyskany od wnioskodawcy i z zapisu dokumentacji medycznej, rezultaty własnych badań, wskazanie dokumentacji medycznej będącej przedmiotem analizy, rozpoznanie lekarskie i wniosek końcowy dotyczący niezdolności do pracy). Merytoryczna analiza również pozwala na przyznanie opiniom biegłych waloru wiarygodności. Podstawę dla rozstrzygnięcia stanowiły wnioski zawarte w opinii biegłego reumatologa. Sąd uznał tę opinię za w pełni wiarygodną oraz rzetelną.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu ustalono zmianę stopnia niezdolności, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie. Renta z tytułu niezdolności do pracy chroni przed ryzykiem niezdolności do pracy. Specyfika powyższego ryzyka przejawia się w niestałości tego stanu faktycznego i prawnego. W związku z tym prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy może ulec zmianom – zmianie kwalifikacji niezdolności do pracy, jej ustaniu lub ponownemu powstaniu. O zmianach w prawie i wysokości świadczeń rentowych przesądza wynik badania lekarskiego przeprowadzonego przez lekarza orzecznika ZUS i komisji lekarskiej ZUS. W toku postępowania sądowego w przedmiocie odwołania od decyzji organu rentowego, która zależna jest od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, Sąd dokonuje weryfikacji stanowiska lekarza, jak i komisji lekarskiej zakwestionowanych przez wnioskodawczynię.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 - 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Za osobę całkowicie niezdolną do pracy uważa się osobę, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się z jednej strony stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, z drugiej zaś możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W niniejszej sprawie należy uznać, że decyzja organu rentowego oparta na treści art. 107 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie była prawidłowa, gdyż u wnioskodawcy nie nastąpiła istotna poprawa stanu zdrowia, która uzasadniałaby uznanie, że jest on zdolny wykonywać pracę zawodową. Powyższe potwierdziła opinia biegłego sądowego z zakresu reumatologii przeprowadzona w niniejszej sprawie, a która stała się podstawą orzeczenia Sądu. Z zebranego w sprawie, wiarygodnego materiału dowodowego wynika jednoznacznie, że wnioskodawca spełnia warunki określone w treści przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Przede wszystkim, opierając się w tym względzie na wskazanej powyżej opinii, należy stwierdzić, że odwołujący się jest nadal częściowo niezdolny do pracy na okres od 1.07.2017r. do 1.10.2018r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak na wstępie.