Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Preneta - Ambicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Sarama

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku K. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o podleganie ubezpieczeniu społecznemu

na skutek odwołania K. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia(...). znak (...)

I. zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia (...). , znak: (...)w ten sposób, że stwierdza, że wnioskodawczyni K. J. nie podlega jako osoba prowadząca działalność gospodarczą obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od dnia 22 listopada (...). do dnia 14 stycznia (...)

II. przyznaje od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Rzeszowie na rzecz Kancelarii Radcy Prawnego P. T. w R. kwotę 360 zł ( trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu.

Sygn. akt IV U 1072/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 5 czerwca 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. decyzją z dnia (...)r. znak: (...), powołując się na przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.) stwierdził że wnioskodawczyni K. J. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w tym emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od 22 listopada (...) r. do 14 stycznia (...) r.

W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy wskazał, iż osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania jej wykonywania, z wyłączeniem okresu na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni figuruje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako przedsiębiorca z datą rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej od 22 listopada (...) r., w posiadanej przez ZUS bazie danych w systemie osób prowadzących działalność figuruje jako płatnik składek w okresie od 22 listopada (...) r. do 14 stycznia (...) r. natomiast nie odnotowano zgłoszenia w/w do obowiązkowych ubezpieczeń z tego tytułu. Wobec powyższego postanowiono jak w decyzji.

Od powyższej decyzji K. J. złożyła odwołanie wskazując, iż w objętym decyzją okresie nie prowadziła działalności gospodarczej. Zgłoszenia do ewidencji osób prowadzących taką działalność dokonała w okolicznościach wyłączających swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli oraz pod wpływem groźby bezprawnej osób trzecich, z pozoru dla niej dobrych i pomocnych. Sama nie miała zamiaru prowadzić działalności gospodarczej i jej nie prowadziła. Nie miała również świadomości, że zgłoszenie takie rodzić będzie konsekwencje wynikające między innymi z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o jego oddalenie. Dalej podtrzymał swe twierdzenia zwarte w zaskarżonej decyzji i jej uzasadnieniu wskazując, iż wnioskodawczyni w postępowaniu dotychczasowym nie przedstawiła żadnych dowodów obalających domniemanie prowadzenia działalności gospodarczej wynikające z dokumentów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni K. J. zgłosiła prowadzenie działalności gospodarczej od dnia 22 listopada (...) r. i podmiot przez nią zgłoszony o nazwie K. A. z siedzibą w M. został z tą datą zarejestrowany. Przedmiot działalności określono jako sprzedaż hurtowa odzieży i obuwia. Powyższe działanie zainspirowane było przez osoby trzecie między, które także dopomogły w/w w złożeniu wniosku o rejestrację a podjęte zostało w celu przestępczym tj. uzyskiwania korzyści majątkowych w drodze wyłudzeń. Doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem operatora komórkowego (...) Sp. z o.o. w W. w kwocie łącznej (...)zł oraz (...) Sp. z o.o. w W. w kwocie (...)zł. uzyskując telefony komórkowe i nie regulując opłat abonamentowych. Za popełnienie powyższych czynów z art. (...) § 1 kk w zw. z art. (...) kk, wyrokiem z dnia (...)r. sygn. akt (...)została skazana przez Sąd Rejonowy w R. Wydział (...) na karę(...)miesięcy pozbawienia wolności. Są zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonej kary na okres próby w wymiarze (...) lat. Wnioskodawczyni nie podejmowała natomiast żadnych działań objętych przedmiotem działalności gospodarczej zgodnej ze zgłoszeniem.

(dowód: protokół przesłuchania K. J. k. 4 – 6 akt SR R. o sygn. (...), protokół przesłuchania D. F. k. 258 – 259 akt SR R. o sygn. (...), wyrok SR w R. z (...)r. k. 417 – 419 akt SRR.o sygn.(...), dokumentacja w aktach organu rentowego)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody, których treść i forma nie budziły wątpliwości. Okoliczności zgłoszenia przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej oraz motywów temu towarzyszących Sąd ustalił w oparciu o dokumenty w aktach Sądu Rejonowego prowadzącego sprawę, w której wnioskodawczyni został oskarżona oraz skazana. Nie dostrzegł potrzeby prowadzenia w tym zakresie dowodu bezpośredniego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni K. J. od decyzji ZUS z dnia (...)r. jest uzasadnione.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż zgodnie z zapisami ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm. ), która. weszła w życie od dnia 1 stycznia 2001 r. przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców. Podobnie też zawiadomienie o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej powoduje wykreślenie powyższego wpisu z ewidencji działalności gospodarczej. Zgodnie zaś z treścią przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które obowiązują od dnia 1 stycznia 1999 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące działalność pozarolniczą od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności (art. 6 ust. 1, pkt 5, art.12 ust. 1 i art. 13 pkt 4 tej ustawy).

Sąd rozstrzygający chce podkreślić, iż przyjęcie przez ZUS za wiążący wpisu w ewidencji o prowadzonej działalności wnioskodawczyni i brak jego wykreślenia nie jest postępowaniem prawidłowym, bowiem zgodnie z wykładnią art. 14 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. jedn. Dz. U. 2007/155/1095) charakter tego wpisu dotyczącego osoby fizycznej, jest jedynie deklaratoryjny i informacyjny, nie przesądzający czy w rzeczywistości nadal prowadzi ona tę działalność. Zgodnie z tym poglądem dana osoba otrzymuję status przedsiębiorcy już z momentem faktycznego jej podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej, a wnioskując a contrario traci go z chwilą faktycznego przerwania prowadzenia działalności gospodarczej.

Tematyką analogiczną jak w niniejszej sprawie - kładąc nacisk na rzeczywiste prowadzenie działalności gospodarczej - zajmował się Sąd Najwyższy w swych orzeczeniach np. w wyroku z 31.03.2000r. ( II UKN 457/99 OSNP 2001/18/564 ), w wyroku z 10.12.2000r. ( II UKN 457/99 OSNP 2001/18/564 ) czy w wyroku z 11.01.2005r. ( I UK 105/04 OSNP 2005/13/198 ).

Jakkolwiek sam wpis działalności gospodarczej do prowadzonej przez upoważniony organ ewidencji działalności gospodarczej, który nie tylko "legalizuje" wykonywanie działalności gospodarczej, ale też wyznacza czasowe granice bycia przedsiębiorcą, stwarza domniemanie prowadzenia objętej wpisem działalności, to jednak nie można wykluczyć możliwości obalenia przez osoby zainteresowane tego domniemania przez wykazanie nie rozpoczęcia w ogóle prowadzenia działalności. Koniecznym jest jednak, by to odwołujący się wykazał okoliczności, które uzasadniałyby jego odwołanie. Samo bowiem twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności (art. 227 kpc) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2001 r. I PKN 660/00 Wokanda 2002/7-8/44). Ciężar wykazania faktycznej przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej spoczywa na ubezpieczonym – tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2008r. ( I UK 293/07, M. P. Pr. 2008/9/495 ) oraz z 19 marca 2007r. ( III UK 133/06, OSNP 2008/7-8/114 ). Rozpoczęcie działalności gospodarczej polega na podjęciu w celu zarobkowym działań określonych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub koncesji przy czym to sam przedsiębiorca decyduje o rozmiarach swojej aktywności w wykonywaniu działalności gospodarczej. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 2006r.( I UK 289/05, OSNP2007/11-12/168 ) faktyczne niewykonywanie działalności w okresie oczekiwania na kolejne zamówienia lub w czasie ich poszukiwania nie jest przerwą w prowadzeniu tej działalności równoznaczną z okresowym zaprzestaniem jej wykonywania i nie powoduje ustania przymusu ubezpieczenia. Działalność gospodarcza polega tak na tworzeniu odpowiednich warunków do jej wykonywania, oczekiwaniu na zamówienie, poszukiwaniu klientów jak i na faktycznym wykonywaniu konkretnej pracy nawet w niewielkim rozmiarze.

Jak zostało ustalone w sprawie, głównie w oparciu o dokumenty z akt sprawy karnej toczącej się przeciwko K. J., wnioskodawczyni nigdy tak określonej działalności gospodarczej nie prowadziła i co więcej nie miała zamiaru prowadzić. Samo zgłoszenie podjęcia działalności zainspirowane zostało przez osoby trzecie i nastąpiło w celu przestępczym – osiągania korzyści majątkowych.

Mając na względzie powyższe ustalenia oraz zważania możliwym jest uznanie, iż K. J. w okresie objętym zaskarżoną decyzją ZUS nie prowadziła działalności gospodarczej a zatem nie posiadała tytułu do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym . Dlatego też Sąd zmienił decyzję z (...)r. stwierdzając, że w/w/ nie podlagała ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od(...)r. o czym orzeczono na podstawie art. 477 ^{(( 14 ))} § 2 kpc.

Orzeczenie o kosztach nieopłaconej pomocy oprawnej udzielnej wnioskodawczyni z urzędu oparto na treści § 2 w zw. z § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U Nr 163, poz. 1349) .