Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

III Ka 556/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Strzyżowie z dnia 23 maja 2023 r. w sprawie o sygn. akt II K 8/23 przeciwko T. K. oskarżonemu o czyn z art. 231 § 3 kk

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

T. K.

Uprzednia niekaralność

Informacja z K.

k. 1130

T. K.

Ustalenie ceny sprzedaży nieruchomości powiększonej o podatek VAT

Zeznania świadków: M.A.,

J. G.

J. R.

R. R.

M. C.

k. 965-966

k.1073-1075

k.1123

k.1123-1124

k. 1140-1141

T. K.

Uprzednie bądź następcze zachowania oskarżonego

Dokumenty złożone do akt sprawy w toku postępowania odwoławczego

k.980-982

k. 1060, 1063, 1095,

k. 1136

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

T. K.

Cena sprzedaży nieruchomości nie powinna być powiększana o podatek VAT

M. C.

k.1140-1141,

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dotychczasowa niekaralność oskarżonego

Informacja z K.

Dowód w postaci informacji z K. w odniesieniu do oskarżonego T. K. nie budzi wątpliwości, ani w zakresie formy, ani treści. Została ona sporządzona przez uprawniony do tego podmiot w formie przewidzianej dla tej czynności. Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała jej autentyczności i rzetelności.

Cena nieruchomości powiększona o podatek VAT

Zeznania

M. A.

Zeznania świadka potwierdzają fakt rodzących się w toku postępowania egzekucyjnego wątpliwości odnośnie do wysokości ceny nieruchomości i przekonanie o prawidłowości doliczenia do ceny wywoławczej stawki podatku VAT. Wskazywała na zasadę doliczania do ceny VAT jako zasady i brak informacji o podstawie zwolnienia. Zeznania są konsekwentne, zawierają elementy przekonań i ocen świadka, w przedmiotowym zakresie pozostają spójne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszym postępowaniu. Odpowiedzi zawierają oceny i przekonania świadka odnośnie do interpretacji przepisów i zasad naliczania podatku. Uznać należy je za osobiste przekonania świadka, Tym samym wypowiedź wiarygodna. Zgodna z wyjaśnieniami oskarżonego w zakresie potwierdzenia rozmów odnośnie do ustalenia ceny licytacji powiększonej o VAT.

Zeznania

J. R. (2)

Świadek przesłuchiwana po znacznym upływie czasu od licytacji i poprzedzających sprzedaż nieruchomości zdarzeń. Na zeznania świadka nakładają się osobiste przeżycia związane z nabyciem nieruchomości wspólnie z mężem oraz jej zbyciem już po rozwodzie, gdy to mąż zajmował się sprawami zadłużenia. Zeznania wiarygodne. Spójne z zeznaniami męża oraz znajdujące odzwierciedlenie w dokumentacji

Zeznania R. R. (2)

Świadek przesłuchiwany po znacznym upływie czasu od licytacji i poprzedzających sprzedaż nieruchomości zdarzeń. Nie wspomina dobrze okresu egzekwowania od niego należności. Stara się zachować dystans. Przyznaje, że ze strony komornika były pytania o koszty, o nakłady. Potwierdza, że był w urzędzie skarbowym w P. by dowiedzieć się, czy do ceny szacunkowej nieruchomości jest doliczony VAT. Nie pamiętał przebiegu licytacji bo bardzo ją przeżywał. Przyznał, że był wzywany do Urzędu Skarbowego w R.. Zeznania spójne z zeznaniami małżonki. Bardzo ogólnej treści. Widoczna niechęć do wracania pamięcią do tamtego okresu.

Zeznania M. C. (2)

Zeznania oskarżyciela posiłkowego poza wyrażeniem poczucia pokrzywdzenia, obiektywnie potwierdzają fakt przystąpienia do licytacji ze świadomością ceny nieruchomości powiększanej o VAT, bo przed licytacją telefonicznie dowiedział się, że cena jest powiększona o VAT. Przyznał, że nie było dyskusji podczas licytacji, ale ktoś miał zgłaszać wątpliwość, czy VAT powinien być w cenie. Wystąpił do banku o kredyt na spłatę VAT i go otrzymał. Dopiero jak chciał rozliczyć ten VAT – otrzymać jego zwrot, dowiedział się, że nie jest to możliwe. Wystawienie korekty przez komornika, również nie umożliwiło zwrotu VAT. Zeznania świadka znajdują odzwierciedlenie w dokumentacji.

Zachowania oskarżonego uprzednie i następcze

Zeznania J. G. (2)

Z uwagi na odwołanie się do tajemnicy radcowskiej, ale także niepamięć świadka – zeznania nie zawierają zbyt wiele treści. Istotne jest jednak to, że przedłożony przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wydruk korespondencji z oskarżonym potwierdzał prowadzoną przez świadka korespondencję w czasie prowadzonego postępowania egzekucyjnego w okresie już po licytacji. Daty na wydrukach mogą odpowiadać okresowi, gdy taka korespondencja była prowadzona.

Dokumenty przedłożone do akt sprawy w toku postępowania odwoławczego

Wydruki korespondencji oskarżonego prowadzonej między Kancelarią (...) a J. G. (2) prowadzonej od 10 lipca 2019 r. do 21 sierpnia 2019 r. – ich prawdziwość potwierdziła zeznaniami J. G. (2)

Dokumenty pochodzące od podmiotów uprawnionych do ich sporządzenia, wskazujące na tok podejmowanych czynności, czy też zaszłości związanych z dokumentowanymi czynnościami podatkowymi. Wiarygodność dokumentów nie była kwestionowana przez strony. Brak podstaw do podważenia ich wiarygodności.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut obrońcy oskarżonego – adw. M. B. (2)

1)

Ad 1)

2)

Ad 2)

3)

Ad 3)

4)

Ad 4)

5)

Ad 5)

6)

Ad 6)

7)

Ad 7)

obrazy przepisów postępowania mającą wpływ na treść wydanego wyroku,
a to art. art. 7 kpk w zw. art. 410 kpk w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 kpk poprzez

dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego sprzeczną z zasadą swobodnej oceny dowodów, w szczególności poprzez niezasadną odmowę wiarygodności części wyjaśnień oskarżonego T. K. w zakresie tego, że w celu ustalenia czy sprzedaż nieruchomości dłużników w drodze licytacji jest zwolniona z podatku Vat, podjął działania które pozwoliły mu na ustalenie prawidłowego stanu faktycznego i prawnego, przy jednoczesnym daniu wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie działań, jakie podjął w celu ustalenia czy sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji podlegała opodatkowaniu oraz uzyskania zwrotu nienależnie pobranego podatku (str. 6 uzasadnienia wyroku),

braku wyjaśnienia powyższej odmowy oraz sprzeczności oceny wyjaśnień oskarżonego T. K. w tym zakresie, pominięcie przy wyrokowaniu szeregu dowodów świadczących o braku wypełnienia przez oskarżonego T. K. ustawowych przesłanek odpowiedzialności za przestępstwo stypizowane w art. 231 § 3 kk, w szczególności zeznań świadka M. A. oraz A. H., przy jednoczesnym jednoznacznym stanowisku, że Sąd dał wiarę zeznaniom świadków przesłuchanym w sprawie, gdyż są one jasne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie (str. 6 uzasadnienia),

ustalenie faktu (strona 3 i 4 uzasadnienia), że oskarżony T. K. nieumyślnie przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że nie podejmując należytych działań zmierzających do ustalenia właściwej oceny dostawy nieruchomości w ramach sprzedaży egzekucyjnej bezpodstawnie dokonał obliczenia, poboru i odprowadzenia podatku VAT (...) w sytuacji, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje wprost na podjęcie przez oskarżonego takich działań, zaś Sąd I instancji jednocześnie nie wskazuje jakich „należytych działań" nie podjął oskarżony,

przypisanie oskarżonemu T. K. sprawstwa przypisanego mu czynu, pomimo braku ustalenia przez Sąd okoliczności „pierwszego zasiedlenia" nieruchomości, co było warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt. 10 lub 10a Ustawy o podatku od towarów i usług;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Dokonanie oceny materiału ujawnionego, nie odpowiadającej interesowi procesowemu skarżącego, nie uchybia dyspozycji art. 410 kpk. Inną rzeczą jest prawidłowość oceny materiału dowodowego, co zapewne chciał podnieść skarżący obrońca, ale zważyć trzeba, iż zagadnienie oceny wiarygodności poszczególnych źródeł dowodowych w ogóle nie należy do zakresu normatywnego art. 410 kpk. Również przedstawienie takiej a nie innej oceny materiału dowodowego w uzasadnieniu wyroku nie narusza wskazanego w zarzucie art. 424 § 1 kpk. W tej mierze nie zostały trafnie przywołane przepisy w zarzucie apelacji. Zasadniczo jednak należy podzielić stanowisko Skarżącego, że Sąd Rejonowy dając wiarę niektórym fragmentom środków dowodowych a innym odmawiając przyznania atrybutu wiarygodności, swoje oceny dostosował do wyciąganych wniosków, a zasadniczo przyjęciu ex catedra, że w ramach sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości objętej licytacją bezpodstawnie naliczono a następnie odprowadzono podatek VAT. Wbrew stanowisku Sądu, a w konsekwencji i Skarżącego okoliczności warunków prawnych zastosowania bądź też nie stosowania w odniesieniu do sprzedaży w drodze licytacji nieruchomości w szczególności zaś występowania warunków zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt. 10 lub 10a Ustawy o podatku od towarów i usług ; nie mogła stanowić determinanty oceny wiarygodności zeznań świadków, czy wyjaśnień oskarżonego. Była to bowiem kwestia nie okoliczności faktycznej, a stosowania prawa i to szczególnego rodzaju. Przyjęcie takiej a nie innej interpretacji przepisów i zastosowania ich bądź nie pozostaje poza zakresem oceny wiarygodności wypowiedzi osobowych źródeł dowodowych odnośnie okoliczności istotnych z punktu widzenia znamion zarzucanego oskarżonemu czynu. Jest to bowiem ocena wiedzy konkretnego źródła dowodowego, ale i podmiotu oceniającego, dla którego świadek będzie wiarygodny, gdy jego twierdzenia będą odpowiadały przekonaniu oceniającego na taką a nie inną interpretację przepisu prawnego i jego - takie a nie inne zastosowanie. Właśnie włączenie takiego elementu do oceny wypowiedzi oskarżonego i świadków sprawia, iż Skarżący może i to z punktu widzenia logiki zasadnie czynić Sądowi Rejonowemu zarzut z jednej strony niezasadnej odmowy wyjaśnień oskarżonego T. K. (w zakresie ustaleń, czy sprzedaż nieruchomości dłużników w drodze licytacji jest zwolniona z podatku VAT) przy jednoczesnym daniu wiary wyjaśnieniom oskarżonego (w zakresie działań, jakie podjął w celu ustalenia czy sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji podlegała opodatkowaniu oraz uzyskania zwrotu nienależnie pobranego podatku). Podobne uwagi można także czynić w odniesieniu do zeznań świadków. Niewątpliwie przenika ocena poprawności interpretacji i stosowania prawa do oceny wiarygodności wypowiedzi osobowych źródeł dowodowych a konsekwencją jest, tak jak wskazuje skarżący przypisanie oskarżonemu zarzucanego czynu niekoniecznie na podstawie swobodnie ocenionych wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków. Zarzut jest zatem częściowo zasadny.

Zarzut obrońcy oskarżonego – adw. M. B. (2)

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia oraz sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią materiału dowodowego sprawy polegający na przyjęciu, że oskarżony T. K.:

1)  przekroczył swoje uprawnienia,

2)  nie podjął należytych działań zmierzających do ustalenia właściwej oceny dostawy nieruchomości w ramach sprzedaży egzekucyjnej,

3)  bezpodstawnie dokonał obliczenia, poboru i odprowadzenia podatku VAT,

4)  działał na szkodę interesu prywatnego M. C. (2), powodując istotną szkodę w postaci niekorzystnego rozporządzenia przez niego mieniem w kwocie 255.524,39 zł,

5)  oraz że w sprawie zaistniały okoliczności wskazane w art. 43 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku, jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez Sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami Sądu, wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, lecz musi zmierzać do wykazania, jakich konkretnych uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego dopuścił się Sąd I instancji w ocenie zebranego materiału dowodowego. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom Sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego nie na innych dowodach od tych, na których oparł się Sąd pierwszej instancji nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu przez Sąd orzekający błędu w ustaleniach faktycznych (wyrok SA w Katowicach z dnia 5 kwietnia 2007 r., II AKa 30/07). Należy także podnieść, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych ma charakter wtórny w stosunku do naruszenia art. 7 kpk, stąd podniesienie w pkt 1 apelacji zarzutu obrazy art. 7 kpk czyni zarzut błędu w ustaleniach faktycznych bezprzedmiotowym. Jednakże zważywszy na oparcie zarzutu Skarżącego na twierdzeniu, że Sąd za podstawę orzeczenia przyjął ustalenia sprzeczne z treścią materiału dowodowego, pociągają za sobą ocenę zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych za zasadny, zważywszy że znajduje ona oparcie w dowolności oceny materiału dowodowego.

Wniosek - obrońcy oskarżonego – adw. M. B. (2)

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego T. K. od popełnienia zarzucanego mu czynu oraz o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego kosztów obrońcy ustanowionego z wyboru, za wszystkie instancje - według norm prawem przepisanych.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ponieważ zaskarżony wyrok opierał się na całokształcie poprawnie przeprowadzonych dowodów, poddanych arbitralnej ocenie dowodów, analizie i wartościowaniu podporządkowanych twierdzeniu przyjętemu z poglądu prawnego wyrażonego przez Sąd Okręgowy w wyroku uchylającym wcześniej wydane orzeczenie uniewinniające oskarżonego T. K. od popełnienia zarzucanego czynu, przy uwzględnieniu dowodów przeprowadzonych w postępowaniu odwoławczym, poddanych ocenie, weryfikacji i analizie, odrębnie każdego z dowodów i we wzajemnym ich powiązaniu, z uwzględnieniem treści dokumentacji, z przyczyn wskazanych w pkt 4 uzasadnienia, wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego T. K. od popełnienia zarzucanego mu czynu jest zasadny. Podobnie jak postulat rozstrzygnięcia akcesoryjnego odnoszącego się do kosztów procesu.

Zarzut obrońcy oskarżonego – adw. M. J.

obrazy przepisów prawa materialnego, a to: art. 231 § 3 kk przez jego błędne zastosowanie oraz błędną wykładnię, polegającą na: przypisaniu oskarżonemu T. K. winy za zarzucany mu aktem oskarżenia czyn, mimo braku cech bezprawności zachowań składających się na zarzucany czyn, w szczególności uznając, iż oskarżony nie podjął należytych działań zmierzających do ustalenia właściwej oceny dostawy nieruchomości w ramach sprzedaży egzekucyjnej bezpodstawnie dokonał obliczenia, poboru i odprowadzenia podatku VAT, wystawiając fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.110.975,61 zł netto (1.366.500,00 zł brutto) mimo zaistnienia okoliczności wskazanych w art. 43 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

odwołanie się do zarzutu naruszenia prawa materialnego może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy skarżący zarzuca dokonanie błędnej wykładni zastosowanego przepisu, zastosowanie nieodpowiedniego przepisu lub niezastosowanie określonego przepisu w sytuacji, gdy jego zastosowanie jest obowiązkowe. Warunkiem skutecznego podniesienia zarzutu obrazy prawa materialnego, jako przyczyny odwoławczej jest jego samoistny charakter. Zarzutu obrazy prawa materialnego nie można skutecznie stawiać, jeżeli jednocześnie stawia się zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wydanego orzeczenia (wyrok SA w Krakowie z dnia 10 lutego 2010 r., II AKa 267/09; wyrok SA w Krakowie z dnia 4 sierpnia 2009 r., II AKa 143/09; postanowienie SA w Krakowie z dnia 17 czerwca 2009 r., II AKz 220/09; postanowienie SN z dnia 2 grudnia 2008 r., III KK 230/08; postanowienie SN z dnia 29 maja 2008 r., V KK 89/08). Tymczasem z treści wywiedzionej przez obrońcę apelacji wynika, iż jej autor - po sformułowaniu zarzutu naruszenia prawa materialnego - przystąpił do polemiki z ocenami dowodów przeprowadzonymi w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i w konsekwencji z dokonanymi ustaleniami faktycznymi, kwestionując ich trafność.

Zarzut obrońcy oskarżonego – adw. M. J.

obrazy przepisów postępowania, mająca wpływ na treść wydanego wyroku, a to: art. 7 kpk w związku z art. 424 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, w tym w szczególności dokumentów przedłożonych przez obronę w toku postępowania, jak również zeznań świadka M. A., co doprowadziło do ustalenia błędnego stanu faktycznego sprawy a w konsekwencji uznania oskarżonego T. K. winnym zarzucanego mu czynu, podczas gdy prawidłowa i wszechstronna analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, prowadzi do jego odmiennej oceny,

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Pozostają aktualne uwagi odnoszące się do zbliżonego zarzutu z pkt 1)

Zarzut obrońcy oskarżonego – adw. M. J.

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mogący mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegający na przypisaniu oskarżonemu winy za zarzucany mu aktem oskarżenia czyn, podczas gdy oskarżony podjął wszelkie możliwe, należyte działania zmierzające do ustalenia właściwej oceny dostawy nieruchomości w ramach sprzedaży egzekucyjnej.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Pozostają aktualne uwagi odnoszące się do zbliżonego zarzutu z pkt 2)

Wniosek obrońcy oskarżonego – adw. M. J.

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego T. K. od zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu,

zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego T. K. kosztów obrony z wyboru za obie instancje według norm prawem przepisanych,

z daleko idącej ostrożności procesowej, ewentualnie:

o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ponieważ zaskarżony wyrok opierał się na całokształcie poprawnie przeprowadzonych dowodów przez Sąd Rejonowy, poddanych ich arbitralnej ocenie, analizie i wartościowaniu podporządkowanych twierdzeniu przyjętemu z poglądu prawnego wyrażonego przez Sąd Okręgowy w wyroku uchylającym wcześniej wydane orzeczenie uniewinniające oskarżonego T. K. od popełnienia zarzucanego czynu, przy uwzględnieniu dowodów przeprowadzonych w postępowaniu odwoławczym, poddanych ocenie, weryfikacji i analizie, odrębnie każdego z dowodów i we wzajemnym ich powiązaniu, z uwzględnieniem treści dokumentacji, z przyczyn wskazanych w pkt 4 uzasadnienia, wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego T. K. od popełnienia zarzucanego mu czynu jest zasadny. Podobnie jak postulat rozstrzygnięcia akcesoryjnego odnoszącego się do kosztów procesu. Natomiast postulat zgłoszony alternatywnie o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, wobec uzupełnienia postępowania dowodowego i możliwości orzeczenia co do istoty sprawy nie był już zasadny.

Zarzut pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

obrazy przepisów art. 46 § 1 kk w zw. z art. 358 ¹ § 1, 3 i 4 kc w zw. z art. 361 § 1-2 kc w zw. z art. 363 § 2 kc z uwagi na którą skarżonego orzeczenie nie odpowiada prawu, a polegającą na ich błędnym zastosowaniu przejawiającym się w odmowie zasądzenia na rzecz M. C. (2) odszkodowawczych przysługujących Oskarżycielowi posiłkowemu wobec T. K. przy uwzględnieniu cen obowiązujących w dacie orzekania, a ocenianych przez pryzmat średniego miesięcznego wynagrodzenia obowiązującego w dacie powstania szkody (popełnienia przestępstwa) oraz dacie orzekania,

w sytuacji, gdy obowiązek naprawienia szkody orzekany na podstawie art. 46 § 1 kk winien być zasądzany zgodnie z zasadami prawa cywilnego, a zatem na podstawie cen obowiązujących w dacie orzekania, tj. przy uwzględnieniu regulacji art. 363 § 2 kc, - a ponadto brak było w realiach niniejszej sprawy podstaw do zastosowania art. 458 ¹ § 4 kc, albowiem roszczenia odszkodowawcze M. C. (2) nie pozostają w związku z prowadzeniem przez oskarżyciela posiłkowego przedsiębiorstwa, a stanowią one wyłącznie konsekwencję popełnienia przestępstwa przez T. K., jak również nie mogą one stanowić przedmiotu waloryzacji na podstawie przedmiotowej regulacji.

obrazę przepisów art. 46 § 1 kk w zw. z art. 359 § 1 kc w zw. z art. 455 kc w zw. z art. 481 § 1 kc, z uwagi na którą skarżonego orzeczenie nie odpowiada prawu, a polegającą na ich błędnym zastosowaniu polegającym na tym, iż Sąd Rejonowy w Strzyżowie nie zasądził odsetek ustawowych za opóźnienie w zakresie odszkodowania zasądzonego w pkt. II skarżonego wyroku od daty popełnienia przestępstwa (w zakresie kwoty podatku VAT) oraz od daty uprawomocnienia się wyroku w sprawie (w zakresie poniesionych przez M. C. (2) kosztów kredytu),

w sytuacji, gdy w realiach niniejszej sprawy odsetki ustawowe za opóźnienie w zakresie szkody związanej z podatkiem VAT winny być zasądzone od dnia popełnienia przestępstwa tj. od 24.05.2018 r., albowiem od tej daty oskarżyciel posiłkowy został pozbawiony możliwości dysponowania przedmiotowymi środkami, a kwota szkody w tym zakresie była znana już od dnia popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonemu,

a ponadto odsetki ustawowe za opóźnienie w zakresie odszkodowania za poniesione przez M. C. (2) koszty kredytu winny być zasądzone od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec treści wydanego orzeczenia, odnoszenie się do zarzutów obrazy przepisów prawa materialnego opierające się na kwestionowaniu sposobu wyliczenia wysokości obowiązku naprawienia szkody oraz naliczanych odsetek, a także terminu od jakiego winno być liczone opóźnienie, stało się bezprzedmiotowe, albowiem zastosowanie wskazanych powyżej w zarzucie przepisów, zważywszy na treść art. 46 § 1 kk, aktualizowałoby się w innym przypadku, nie zaś w sytuacji uniewinnienia oskarżonego od zarzutu popełnienia czynu, z którego popełnienia wywodzono roszczenia cywilnoprawne oskarżyciela posiłkowego.

Zarzut pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

obrazy przepisu art. 413 § 2 pkt 1 kpk mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a polegającą na braku wskazania w opisie czynu przypisanego formy nieumyślności w jakiej T. K. dopuścił się realizacji znamion typu z art. 231 § 3 kk (świadoma nieumyślność albo nieświadoma nieumyślność),

w sytuacji, gdy Sąd a quo poczynił w tym zakresie prawidłowe ustalenia faktyczne w uzasadnieniu skarżonego wyroku, jednakże w opisie czynu przypisanego ograniczył się wyłącznie do wskazania, iż oskarżony działał nieumyślnie, bez sprecyzowania formy nieumyślności.

obrazę przepisów art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk w zw. z art. 424 kpk mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a polegającą na braku oparcia wydanego wyroku na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej poprzez brak dokonania przez Sąd Rejonowy oceny wszystkich zebranych w sprawie dowodów, a w konsekwencji brak wskazania przez Sąd a quo jakie fakty uznał za nieudowodnione oraz na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, co polegało w realiach niniejszej sprawy na braku uwzględnienia i dokonania oceny dowodów z:

zeznań M. C. (2) złożonych w toku rozprawy głównej z 17.08.2021 r. w zakresie informowania oskarżonego przez M. C. (2) o zaciągniętym kredycie celem spłacenia podatku VAT, a w konsekwencji wykazania, iż normalną konsekwencją popełnionego przez T. K. przestępstwa jest szkoda w zakresie poniesionych przez M. C. (2) kosztów kredytu,

zawiadomienia 21.11.2016 r. z (...) Bank S.A. o zbiegu egzekucji zalegającego w aktach sprawy komorniczej (...) - (...). (...).41.2018 załączonych do wniesionego w sprawie aktu oskarżenia, w zakresie w jakim z przedmiotowego dokumentu wynika, że oskarżony był informowany już w listopadzie 2016 roku, że przeciwko R. R. (2) toczyło się natenczas 55 postępowań egzekucyjnych, których łączna kwota zobowiązań zdecydowanie przekraczała kwotę VAT następnie nienależnie naliczonego i pobranego przez oskarżonego od M. C. (2), a w konsekwencji wykazania, iż normalną konsekwencją popełnionego przez T. K. przestępstwa jest szkoda w zakresie przedmiotowego podatku VAT,

zawiadomienia 05.12.2016 r. z (...) S.A. o zbiegu egzekucji zalegającego w aktach sprawy komorniczej (...) - (...). (...).41.2018 załączonych do wniesionego w sprawie aktu oskarżenia, w zakresie w jakim z przedmiotowego dokumentu wynika, że oskarżony był informowany już w grudniu 2016 roku, że przeciwko R. R. (2) toczyło się natenczas 21 postępowań egzekucyjnych, których łączna kwota zobowiązań zdecydowanie przekraczała kwotę VAT następnie nienależnie naliczonego i pobranego przez oskarżonego od M. C. (2), a w konsekwencji wykazania, iż normalną konsekwencją popełnionego przez T. K. przestępstwa jest szkoda w zakresie przedmiotowego podatku VAT,

zawiadomienia 03.11.2016 r. z Bank (...) o zbiegu egzekucji zalegającego w aktach sprawy komorniczej (...) - (...). (...).41.2018 załączonych do wniesionego w sprawie aktu oskarżenia w zakresie w jakim z przed młotowego dokumentu wynika, że oskarżony był informowany już w grudniu 2016 roku, że przeciwko R. R. (2) toczyło się natenczas 9 postępowań egzekucyjnych, a w konsekwencji wykazania, iż normalną konsekwencją popełnionego przez T. K. przestępstwa jest szkoda w zakresie przedmiotowego podatku VAT,

zawiadomienia 16.01.2017 r. z (...) Bank S.A. o zbiegu egzekucji zalegającego w aktach sprawy komorniczej (...) - (...). (...).41.2018 załączonych do wniesionego w sprawie aktu oskarżenia w zakresie w jakim z przedmiotowego dokumentu wynika, że oskarżony był informowany już w styczniu 2017 roku, że przeciwko R. R. (2) toczyło się natenczas 43 postępowań egzekucyjnych, których łączna kwota zobowiązań zdecydowanie przekraczała kwotę VAT następnie nienależnie naliczonego i pobranego przez Oskarżonego od M. C. (2), a w konsekwencji wykazania, iż normalną konsekwencją popełnionego przez T. K. przestępstwa jest szkoda w zakresie przedmiotowego podatku VAT,

zaświadczenia z 21.03.2017 r. wystawionego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lesku T. K. na fakty zaświadczenia przez T. K., że przedmiotowa nieruchomość stanowiąca przedmiot postępowania egzekucyjnego w sprawie KM 122/16 została nabyta przez M. C. (2) (...), który uzyskał przybicie za cenę 1.366.500,00 zł; przedmiotowa kwota jest kwotą brutto zawierającą podatek VAT obliczony wg stawki 23%, a w konsekwencji wykazania, iż normalną konsekwencją popełnionego przez T. K. przestępstwa jest szkoda w zakresie poniesionych przez M. C. (2) kosztów kredytu,

co w konsekwencji doprowadziło do tego, że Sąd Rejonowy zasądził na rzecz M. C. (2) odszkodowanie w zakresie podatku VAT oraz kosztów kredytu pomimo tego, iż nie dokonał w uzasadnieniu swojego wyroku oceny wskazanych powyżej dowodów, a w konsekwencji nie dokonał na ich podstawie niezbędnych ustaleń faktycznych pozwalających na zasądzenie roszczeń odszkodowawczych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec treści wydanego orzeczenia, odnoszenie się do zarzutów obrazy przepisów postępowania oraz wadliwości oceny i kompletności zgromadzonych dowodów, z punktu widzenia głównie zgłaszanych roszczeń odszkodowawczych, stało się bezprzedmiotowe,

Wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

zasądzenie od Oskarżonego na rzecz M. C. (2) łącznej kwoty 466.497,37 zł (słownie: czterysta sześćdziesiąt sześć tysięcy czterysta dziewięćdziesiąt siedem złotych i 97/100), na którą składają się:

- kwota 408.506,84 zł (słownie: czterysta osiem tysięcy pięćset sześć złotych i 84/100) tytułem odszkodowania za niezasadnie naliczony i pobrany przez oskarżonego od M. C. (2) podatek VAT (w kwocie 255.524,39 zł) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie,

- kwota 57.990,52 zł (słownie: pięćdziesiąt siedem tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt złotych i 52/100) tytułem odszkodowania za poniesione przez M. C. (2) koszty kredytu VAT (w kwocie 36.273,55 zł) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie,

Ewentualnie, gdyby tut. Sąd Okręgowy, nie znalazł podstaw do zasądzenia odszkodowania, o którym mowa w pkt. III. 1 tiret pierwsze powyżej we wskazanej tam wysokości (tj. ponad kwotę 255.524,39 zł; szkoda dot. podatku VAT), wówczas wnoszę o to, aby Sąd zasądzając odszkodowanie z tego tytułu zasądził je z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia szkody (tj. od dnia popełnienia przestępstwa).

wskazanie w opisie czynu przypisanego, iż realizacja znamion przedmiotowych typu z art. 231 § 3 kk nastąpiła w formie nieświadomej nieumyślności tj. oskarżony nie przewidywał możliwości popełnienia czynu zabronionego, ale mógł ją przewidzieć, albowiem była ona obiektywnie przewidywalna

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec treści wydanego orzeczenia, z przyczyn wskazanych w pkt 4) wnioski skarżącego opierające się na przypisaniu oskarżonemu sprawstwa i zawinienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, nie są zasadne.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Kwestia poprawności naliczenia podatku VAT od sprzedawanej w ramach licytacji komorniczej nieruchomości, zważywszy opis zarzucanego oskarżonemu czynu, pozostaje poza czynionymi ustaleniami faktycznymi i oceną materiału dowodowego oraz z punktu widzenia wniosków odnośnie do realizacji znamion typu czynu zabronionego z art. 231 § 3 kk

Występujące po stronie oskarżonego okoliczności wyłączające bezprawność jego zachowania uzasadniają wydanie wyroku uniewinniającego

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Na wstępie należy zaznaczyć, iż Sąd Odwoławczy aktualnie rozpoznający sprawę nie neguje poglądu wypowiedzianego w wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 7 czerwca 2022 r. (sygn. akt III Ka 234/22) w szczególności zaś ocen co do istnienie warunków prawnych zastosowania bądź też nie stosowania w odniesieniu do sprzedaży w drodze licytacji nieruchomości, w szczególności zaś występowania warunków zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt. 10 lub 10a Ustawy o podatku od towarów i usług . W ocenie Sądu jest to okoliczność istotna, jednakże nie z punktu widzenia prawnokarnych podstaw odpowiedzialności oskarżonego T. K. za czyn mu zarzucony. Niewątpliwie akcent na tą właśnie kwestię kładł pokrzywdzony już w zawiadomieniu o popełnionym na jego szkodę przestępstwie. Ta kwestia również zdeterminowała późniejsze oceny i wnioski, co znalazło wyraz i w opisie zarzucanego oskarżonemu czynu, w treści zarzutów apelacji, w orzeczeniu sądu odwoławczego, w dalszej części w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, zarzutach apelacji i odpowiedzi na apelacje obrońców oskarżonego i przewijało się we wnioskach dowodowych i pytaniach do świadków. Jednakże pogląd wyrażany odnośnie do ocen, czy i w jakim zakresie winny być stosowane zwolnienia od podatku VAT, nie może determinować kwestii odpowiedzialności karnej za czyn nie pozostający najogólniej ujmując deliktem karno-skarbowym. Nie umniejszając wagi problemu związanego z tym, czy sprzedawana w drodze licytacji nieruchomość (dalej (...)) stanowiła przedmiot czynności prawnej podlegającej opodatkowaniu i w jakiej stawce, czy korzystała ze zwolnienia i na jakiej podstawie, dalej czy naliczony, pobrany i odprowadzony podatek VAT mógł być rozliczony przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w (...), czy przez podmiot nabywający (...), nie mogą jednak determinować oceny wiarygodności zeznań świadków, czy wyjaśnień oskarżonego. Są to bowiem kwestie nie okoliczności faktycznej, a stosowania prawa i to szczególnego rodzaju. Nie mogą też stanowić czynnika rzutującego na ocenę kwestii odpowiedzialności za zarzucony oskarżonemu czyn z art. 231 § 3 kk. Zwłaszcza że w tej kwestii zdają się wyrażać odmienne poglądy nie tylko prawnicy reprezentujący przeciwstawne strony postępowania karnego, ale i wypowiadające się, chociaż w ramach różnych postępowań podmioty reprezentujące Urząd Skarbowy w R. i Urząd Skarbowy w P..

Przedmiotem procesu karnego jest kwestia odpowiedzialności oskarżonego za czyn mu zarzucony aktem oskarżenia. Odpowiedzialność karna (ewentualnie też cywilna) to powinność poniesienia przez konkretną osobę konsekwencji określonych w prawie karnym (też cywilnym) za konkretny czyn kwalifikowany jako przestępstwo. Odpowiedzialność prawna ma dwie podstawy – faktyczną i prawną. Podstawą faktyczną odpowiedzialności jest zarzucony oskarżonemu czyn (zdarzenie faktyczne), a podstawa normatywna to kwalifikacja prawna czynu zarzucanego oskarżonemu (ocena z punktu widzenia prawa). Celem procesu karnego jest dokonanie subsumcji czynu pod przepis prawny i określenie odpowiedzialności. Podejmowane czynności dowodowe zmierzają zatem do ustalenia podstawy faktycznej (przebiegu zdarzenia historycznego, jego okoliczności i zachowań istotnych z punktu widzenia odpowiedzialności) determinowanej cechami czynu istotnymi z punktu widzenia prawno-karnej oceny (kwalifikacja prawna). Stąd też punktem wyjściowym jest opis czynu zarzuconego aktem oskarżenia i przypisanego zaskarżonym wyrokiem oskarżonemu oraz jego prawna kwalifikacja. Po zakreśleniu tych ogólnych ram procesu w szczególności zauważyć należy, że:

Prokurator zarzucił T. K. popełnienie czynu z art. 231 § 3 kk, który według zarzutu aktu oskarżenia miał polegać na tym, że oskarżony w dniu 24 maja 2018 r. w L., woj. (...), działając jako (...), nieumyślnie nie dopełnił swoich obowiązków, w ten sposób, że nie podjął należytych działań zmierzających do ustalenia, czy zakup nieruchomości będącej przedmiotem licytacji stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług VAT, w następstwie czego po przeprowadzonej przez siebie licytacji zabudowanej nieruchomości (...) położonej w miejscowości W. i należącej do dłużnika R. R. (2), wystawił w jego imieniu fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.110.975,61 zł netto (1.366.500,00 zł brutto), doliczając bezpodstawnie do ww. faktury podatek VAT w wysokości 255.524,39 zł, który to kupujący M. C. (2) jako Firma Usługowo Handlowa (...) M. C. (2) uiścił w całości, podczas gdy z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług wynika bezpośrednio, że sprzedaż tego typu nieruchomości jest objęta zwolnieniem z podatku VAT, czym działał na szkodę interesu prywatnego M. C. (2), powodując niekorzystne rozporządzenie przez niego mieniem w kwocie 255.524,39 zł.

Poza sporem pozostaje niebudząca wątpliwości kwestia, że oskarżony jest podmiotem przestępstwa indywidualnego typu czynu zabronionego z art. 231 § 3 kk, którego popełnienie w typie nieumyślnym, mu zarzucono. Zarzucane mu zachowanie, czynności czasownikowe, nastąpiło bowiem w dziedzinie jego działalności jako komornika sądowego (służbowej), miały charakter służbowy oraz dotyczyły osób i dóbr, w stosunku do których występował jako funkcjonariusz publiczny, a co za tym idzie, występował w roli imperium państwa.

Istotna szkoda – stanowiąca znamię typu nieumyślnego czynu zabronionego z art. 231 § 3 kk jest pojęciem ocennym, przy czym w wypadku wyrządzenia szkody o charakterze wyłącznie materialnym, ocena ta powinna być relatywizowana do sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, ale też powinna wyrażać się orientacyjnie wartością znaczną określoną w art. 115 § 5 kk. Ta okoliczność zważywszy na wartość naliczonego VAT spełnia powyższe kryteria. Wyrządzona przez funkcjonariusza publicznego poprzez nieumyślne przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków służbowych szkoda musi być szkodą realną, konkretną i musi pomiędzy czynem sprawcy a zaistniałą szkodą zaistnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Zarzut aktu oskarżenia obejmuje dzień 24 maja 2018 r. wystawienia faktury VAT nr (...) na kwotę 1.110.975,61 zł netto (1.366.500,00 zł brutto). Szkodę w interesie prywatnym M. C. (2) miała stanowić kwota 255.524,39 zł będąca bezpodstawnie doliczoną do faktury kwotą obliczonego podatku VAT. Niedopełnienie obowiązków oskarżonego jako Komornika Sądowego miało nastąpić w ten sposób, że nie podjął należytych działań zmierzających do ustalenia, czy zakup nieruchomości będącej przedmiotem licytacji stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (...) (zakładając in fine zarzutu, że z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług wynika bezpośrednio, że sprzedaż tego typu nieruchomości jest objęta zwolnieniem z podatku VAT). Konsekwencją przeprowadzonej licytacji (...) było wystawienie przez komornika w imieniu dłużnika faktury VAT nr (...) na kwotę brutto (bez zwolnienia od podatku VAT). Te okoliczności są zasadniczo niesporne. Wynikają z dokumentacji zgromadzonej w sprawie oraz twierdzeń stron i ich zastępców procesowych („sporną” pozostaje kwestia interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dokonywana odmiennie przez przeciwstawne strony).

Jednakże chronologia zdarzeń ma w realiach niniejszej sprawy niebagatelne znaczenie dla oceny kwestii prawnokarnej odpowiedzialności oskarżonego T. K. za zarzucany mu czyn z art. 231 § 3 kk. Rzecz bowiem w tym, kiedy oskarżony nie dopełnił obowiązków ustalenia, czy zakup licytowanej (...) stanowi czynność opodatkowaną VAT. Opis czynu sugeruje bowiem datę wystawienia faktury VAT – 24 maja 2018 r. Tymczasem prowadzona obrona oskarżonego zdaje się przesuwać ten moment na okres poprzedzający prowadzenie licytacji, do której zresztą zdaje się nawiązywać także Prokurator odwołując się w opisie czynu do zakupu „nieruchomości będącej przedmiotem licytacji". Oskarżony T. K. realizując obowiązki (i uprawnienia) Komornika Sądowego prowadził postępowania egzekucyjne przeciwko dłużnikowi R. R. (2) (występował on jako dłużnik różnych podmiotów, przy czym postępowania egzekucyjne głównie dotyczyły zaciągniętych zobowiązań w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, innymi słowy lapidarnie ujmując nie były to długi „osobiste osoby fizycznej - prywatnej”). Wierzycielami też były różne podmioty, a ich wcześniejsze starania nie doprowadziły do zaspokojenia ich roszczeń. Inne sposoby egzekucji również okazały się bezskuteczne. Stąd oskarżony prowadzący „postępowanie komornicze” przystąpił do egzekucji z nieruchomości (...). Te czynności nastąpiły jeszcze w 2016 r. Z akt sprawy o sygn. I Co 58/16 Sądu Rejonowego w Lesku wynika, że w dniu 28 czerwca 2016 r. po uprzednim przesłaniu zawiadomień o wszczęciu egzekucji i wezwaniu do zapłaty długu, przystąpieniu do opisu i oszacowania nieruchomości. Z protokołu licytacji nieruchomości (...) wynika, że w dniu 3 lutego 2017 r. na wywołanie pierwszej licytacji nikt się nie stawił. Konsekwencją było obwieszczenie o drugiej licytacji z 15 lutego 2017 r. (wskazanie kwoty 1.571.940 zł brutto – cena wywoławcza 2/3 wartości oszacowania 1.047.960 zł brutto – k. 31). Z protokołu licytacji (k. 34-36) wynika, że licytant nabył licytowaną nieruchomość za kwotę wylicytowaną 1.366.500 zł. W związku z nadzorem nad egzekucją z nieruchomości Sąd Rejonowy w Lesku postanowieniem z dnia 21 marca 2017 r. udzielił przybicia nieruchomości za cenę 1.366.500 zł. Sąd Okręgowy w Krośnie postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt I Cz 248/17) oddalił zażalenie wniesione przez J. R. (2), która podniosła m.in. zarzut odnoszący się do naliczenia stawki VAT, albowiem była współwłaścicielką licytowanej nieruchomości (...), a nie była przedsiębiorcą. Po tym czasie M. C. (2) działający w imieniu firmy, która nabyła licytowaną nieruchomość (...) zwracał się o oznaczenie dłuższego terminu uiszczenia ceny nabycia, powołując się na oczekiwanie przyznania kredytu. Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Lesku przysądza własność nieruchomości za cenę 1.366.500 zł, która została uiszczona w całości. W dniu 23 lutego 2018 r. odrzucone zostało kolejne zażalenie J. R. (2). Ten tok czynności podejmowanych przez organy postępowania egzekucyjnego (komornik sądowy i sąd) zwieńczony zostaje wystawieniem faktury VAT – 24 maja 2018 r., której konsekwencje zdają się stanowić osnowę zarzutu aktu oskarżenia.

W pierwszym rzędzie wskazać jednak należy, do czego odwołuje się oskarżony, iż ustalając cenę nieruchomości(...) do licytacji miał na względzie spoczywający na komorniku obowiązek podatkowy jako płatnika. Zatem rozważał, czy sprzedaż nieruchomości w ramach licytacji podlega opodatkowaniu, czy jest z niego zwolniona. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka M. A. (księgowa, doradca podatkowy, zajmuje się obsługą Kancelarii (...) oskarżonego) nie budzą wątpliwości. Wspiera je także swoimi zeznaniami R. R. (2) (był u komornika przed licytacją – chyba dwukrotnie – był pytany o koszty i nakłady), ale także M. C. (2) (telefonicznie przed licytacją uzyskał informację i potwierdzenie, że cena w ogłoszeniu o licytacji jest z VAT). Osoby przystępujące do licytacji miały zatem wiedzę o nieruchomości (operat szacunkowy) znały także jej wartość, w tym cenę, elementy stanowiące o jej wysokości, między innymi w ogłoszeniu o licytacji w terminie drugim także wskazując ceny zaznaczono, że są to ceny brutto. Podawane w licytacji kwoty uwzględniały zatem podatek VAT. Licytację przeprowadzał oskarżony, jako komornik sądowy w sposób zgodny z przepisami normującymi postępowanie egzekucyjne i egzekwowanie należności od dłużnika w trybie sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji. Sprzedaż w drodze licytacji została poddana kontroli, gdyż wydane postanowienie Sądu Rejonowego w Lesku z dnia 21 marca 2017 r. o udzieleniu przybicia nieruchomości za cenę 1.366.500 zł, zostało zaskarżone przez J. R. (2) współwłaścicielkę nieruchomości, która nie była obecna w czasie licytacji (wiedziała o jej terminie i miejscu, kwestiami zadłużenia i w ogóle (...) zajmował się jej już były mąż R. R. (2)). Sąd Okręgowy w Krośnie utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W dniu 5 grudnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Lesku wydał postanowienie o przysądzeniu własności nieruchomości za cenę 1.366.500 zł i w wykonaniu tego postanowienia Komornik Sądowy wystawił objętą zarzutem aktu oskarżenia fakturę VAT. Ten tok czynności, jak również podejmowane zachowania przez oskarżonego oraz inne osoby, ich relacje i spostrzeżenia z toku czynności podejmowanych w postępowaniu egzekucyjnym w ocenie Sądu Odwoławczego uzasadniają tezy o braku podstaw do przypisania oskarżonemu sprawstwa i zawinienia zarzucanego mu czynu.

W pierwszym rzędzie bezprawność jego zachowania (zaniedbania co do istnienia zwolnienie od podatku) wyłącza kontratyp zgody osób uczestniczących w licytacji właśnie na wskazaną w ogłoszeniu o licytacji cenę nieruchomości (...) obejmującą także VAT.

Bezprawność zachowania oskarżonego wyłącza także działanie realizujące jego obowiązki – komornik miał bowiem ustalone warunki licytacji (ogłoszenie o licytacji, protokoły licytacji I i II termin, czynności sądu w ramach nadzoru nad egzekucją z nieruchomości) i wystawiając fakturę VAT realizował prawomocne postanowienie sądu o przysądzeniu własności nieruchomości za cenę 1.366.500 zł. Wystawienie faktury na kwotę 1.366.500 zł (brutto) zgodnie z tym trybem czynności i treścią postanowienia Sądu Rejonowego w Lesku, wyłącza też zawinienie oskarżonego w dniu wystawienia faktury 24 maja 2018 r. Gdyby bowiem postąpił inaczej spotkałby się z zarzutem postąpienia wbrew warunkom samej licytacji, gdy cena wywoławcza i wylicytowana (1.366.500 zł) były powiększone o VAT Oczywiście w braku jakichkolwiek sygnałów wskazujących na istnienie jednak po stronie dłużnika podstaw do zwolnienia od podatku VAT (przed datą wystawienia faktury takie kwestie nie były w sposób urzędowy podnoszone, poza wyartykułowaniem zarzutu w zażaleniu J. R. (2), jednak w toku postępowania sądowego nie rodziło dla oskarżonego obowiązków - zważywszy na zajmowane w tej mierze stanowisko przez sądy, działanie nadal w zaufaniu prawidłowości przeprowadzonych szeroko ujmowanych czynności egzekucyjnych).

Zwrócić także należy uwagę na fakt, iż wątpliwości odnośnie do braku podstaw naliczenia podatku VAT pojawiły się dopiero w sytuacji, gdy M. C. (2), który uiścił całą uprzednio wylicytowaną kwotę 1.366.500 zł, nie odzyskał kwoty stanowiącej równowartość uiszczonego w tej cenie podatku VAT. Oceny zachowania oskarżonego, w szczególności wskazywane przez świadka M. C. (2) oznaki jego zdenerwowania i wysławianych wątpliwości, należy bowiem odnosić do tego czasu, gdy przedstawił oskarżonemu protokół z kontroli podatkowej z dnia 20 września 2018 r. W okresie wcześniejszym, gdy ustalana była kwota z VAT, oskarżony po rozmowie z obsługującą od strony finansowej jego Kancelarię (...), był pewny podejmowanych czynności i zasadności doliczenia do ceny licytacyjnej kwoty VAT, gdyż jak wskazywali zasadą była sprzedaż z VAT, a dłużnik (R. R. (2)) nie przedłożył żadnych dokumentów, które uzasadniałyby zastosowanie zwolnienia z VAT. Oskarżony jako płatnik VAT miał obowiązek go naliczyć i odprowadzić, odstąpienie od tego wymagało wystąpienia podstaw do zwolnienia z VAT. W rozmowach z dłużnikiem zwracał uwagę na to, gdy pytał o nakłady i dawał czas na przedłożenie dokumentów (R. R. (2) potrzebował rozmowy z księgową). Nie podnoszono takich zastrzeżeń, wręcz przeciwnie – przyjmowano do wiadomości, że kwota nieruchomości obejmuje VAT (zeznania M. C. (2) i R. R. (2)). Zwrócić także należy uwagę, iż protokole z kontroli podatkowej US w R. (zasadność zwrotu nadwyżki podatku VAT za II kwartał 2018 r.) zawarte jest stanowisko kontrolujących wskazujące na zwolnienie od VAT kupna (...) w drodze licytacji komorniczej, tymczasem R. R. (2) uzyskał inną ustną informację w US w P. (oczywiście treść tej informacji zależna była od zadanych pytań, te zaś z uwagi na upływ czasu nie zostały odtworzone przez świadka). Także późniejsze stanowiska zajmowane już z inicjatywy T. K. przez Urząd Skarbowy w P., w związku z odmową realizacji korekty do faktury VAT zdają się być odmienne od tego, które przedstawiono w protokole kontroli podatkowej stanowisko. Zwrócić należy także uwagę na fakt, naprowadzony przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, a potwierdzony informacją z Urzędu Skarbowego w L., że w sytuacji, gdy zdarzyło się w czynnościach egzekucyjnych naliczyć T. (...) nieprawidłowo podatek w wystawionej fakturze, wystawiał fakturę korygującą i ze strony urzędu następował zwrot wpłaconego podatku. To zaś w ocenie Sądu nie stanowi okoliczności, która miałaby świadczyć popełnieniu i tym razem błędu, skoro też już wystawił błędnie naliczając podatek fakturę, o błędnych decyzjach oskarżonego (pomyłka w wystawionej fakturze), a o tym, że ryzykując postąpienie zgodnie z zasadą (opodatkowanie czynności stawką podatku VAT), gdy ujawnią się okoliczności uzasadniające skorzystanie ze zwolnienia z VAT w konkretnej sytuacji istnieje procedura pozwalająca na skorygowanie faktury i osiągnięcie zwrotu nadpłaconej kwoty. Kolejne czynności podejmowane przez oskarżonego w imieniu dłużnika R. R. (2) - podatnika, ale i w swoim – płatnika, świadczą o takim właśnie przekonaniu, że istnieje prawna forma uzyskania stanowiska i ewentualnego zwrotu nadpłaconej kwoty po korekcie faktury, jeżeli istniała podstawa zastosowania zwolnienia z VAT. W tym miejscu czas na stanowisko co do realizacji znamion strony podmiotowej – nieumyślność – wskazać należy, iż wola oskarżonego ukształtowana była prawidłowo, nie miał on zamiaru niewłaściwego ustalenia ceny nieruchomości (...) w ramach sprzedaży egzekucyjnej (to znajduje odzwierciedlenie w zarzucie aktu oskarżenia – nieumyślność), bo nie miał zamiaru dokonania błędnego wystawienia faktury VAT, w szczególności zaś obliczenia, poboru i odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży w drodze licytacji nieruchomości (...). Nie miał także świadomości, że wystawiając fakturę VAT w dniu 24 maja 2018 r. sprzedaż nieruchomości (...) objęta była zwolnieniem od podatku VAT, nie przypuszczał że wystawiając fakturę VAT nr (...) działa na szkodę nabywcy nieruchomości (...), potwierdzając sprzedaż nieruchomości według wylicytowanej ceny 1.366.500 zł brutto. W okolicznościach sprawy powyżej przedstawionych nie sposób też przypisać oskarżonemu powinności i możliwości przekroczenia uprawnień (doliczenie VAT do ceny sprzedaży nieruchomości licytowanej), czy niedopełnienia obowiązku (ustalenia korzystania przez dłużnika ze zwolnienia od podatku VAT w przypadku sprzedaży nieruchomości (...) w drodze licytacji w czasie egzekucji z tej nieruchomości). W tej mierze oskarżony powołał się na czas prowadzonych czynności egzekucyjnych i przekonanie, że przy braku przedstawienia dokumentów przez dłużnika, nie uzyskałby stanowiska z urzędu skarbowego. Potwierdza praktykę organów skarbowych, na którą powoływał się oskarżony, orzeczenie WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 21 stycznia 2016 r. (I SA/Go 480/15), który za nietrafne uznał stanowisko organu (podatkowego), że skoro żądanie wnioskodawcy sprowadza się do uzyskania odpowiedzi na pytanie dotyczące udokumentowania fakturą VAT sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości, przy niemożliwości ustalenia przez wnioskodawcę niezbędnych informacji dotyczących ewentualnego spełnienia przesłanek zwalniających z opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości podatkiem od towarów i usług zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a u.p.t.u., to brak jest podstaw do wydania interpretacji indywidualnej i obliguje to organ do odmowy wszczęcia postępowania w tej sprawie. Przekonanie swoje oskarżony kształtował zatem na zdobytym wieloletnim doświadczeniu i krytykowanej, ale jednak stosowanej negatywnej praktyce organów podatkowych. Akceptował swoją rolę w postępowaniu egzekucyjnym w kontekście podejmowanych czynności płatnika. Rola komornika sądowego bowiem ogranicza się wyłącznie do wystawienia w imieniu dłużnika faktury VAT z tytułu dostawy towarów do niego należących (w niniejszej sprawie - nieruchomość (...)) i odprowadzenia kwoty należnego z tytułu tej dostawy podatku na rachunek organu podatkowego. Komornik sądowy nie sporządza przy tym deklaracji dla podatku od towarów i usług, do którego złożenia z uwzględnieniem sprzedaży dokonanych przez komornika sądowego, jest w dalszym ciągu zobowiązany podatnik. Tym samym komornik sądowy nie ponosi odpowiedzialności podatkowej za przedstawione przez podatnika rozliczenie podatku za dany okres, a jedynie za ten wąski wycinek działalności podatnika, w ramach którego została dokonana dostawa towaru w ramach postępowania egzekucyjnego. Nie ma też żadnych uprawnień w zakresie żądania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 grudnia 2013 r., I SA/O1 749/13) Prowadzone postępowanie nie dostarczyło dowodów koniecznych do ustalenia, by oskarżony mający przymiot funkcjonariusza publicznego – nieumyślnie przekraczając uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków służbowych – w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym przed datą i w dniu wystawienia faktury VAT – działał na szkodę interesu prywatnego wskazanego w akcie oskarżenia. Trudno też badać związek przyczynowy między zarzucanymi oskarżonemu zachowaniami a zaistniałą szkodą, która w zasadzie powstała dopiero w czasie, gdy organ podatkowy odmówił zwrotu nadwyżki podatku VAT w II kwartale 2018 r. Okoliczności wskazujące na wyczerpanie znamion strony podmiotowej zarzucanego czynu winny mieć odzwierciedlenie w świadomości sprawcy w czasie podejmowania tych czynności i z tej perspektywy należy dokonać oceny także możliwości postąpienia w sposób zgodny z nakazanym prawem obowiązkiem. Tym samym odpowiedzialność karna za niedopełnienie staranności w realizacji uprawnień i obowiązków komornika sądowego, w sytuacji rozbieżnych stanowisk urzędów skarbowych, przy kierowaniu się przez oskarżonego w swoim postępowaniu (funkcjonariusz publiczny) głównie obowiązkami płatnika i wolą uniknięcia odpowiedzialności karnoskarbowej w związku z możliwym zarzutem uszczuplenia należności podatkowej w sytuacji, gdy VAT należałoby jednak naliczyć, sprawiają że kolizja występujących po stronie oskarżonego T. K. obowiązków (przy wystąpieniu okoliczności wyłączających bezprawność), wyłącza zawinienie oskarżonego odnośnie czynu, który mu zarzucono.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Sąd zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego uniewinniając oskarżonego T. K. od zarzutu popełnienia zarzucanego czynu z art. 231 § 3 kk.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny wskazanej zmiany zaskarżonego orzeczenia zostały szczegółowo przedstawione w pkt 4 uzasadnienia, jak również częściowo w pkt 3 w ramach uwzględnienia niektórych z zarzutów apelacji. W ocenie Sądu Odwoławczego w realiach faktycznych i procesowych niniejszej sprawy, nie można mówić o niezachowaniu przez oskarżonego w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych, gdy stosowań nieodosobnioną interpretację przepisów, reguł ostrożności a tym samym rozważać przypisania nieumyślnego działania o jakim stanowi art. 231 § 3 kk.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd odwoławczy, zważywszy na treść orzeczenia z pkt I sentencji, zgodnie z art. 632 pkt 2 kpk w zw. z art. 634 kpk kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS

SSO Grażyna Artymiak

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońcy oskarżonego T. K. adw. M. B. (2)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Strzyżowie z dnia 23 maja 2023 r. (sygn. akt II K 8/23)

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońcy oskarżonego T. K. adw. M. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Strzyżowie z dnia 23 maja 2023 r. (sygn. akt II K 8/23)

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony T. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Strzyżowie z dnia 23 maja 2023 r. (sygn. akt II K 8/23)

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego M. C. (2)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Strzyżowie z dnia 23 maja 2023 r. (sygn. akt II K 8/23)

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana