Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

III Ka 351/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia 24 marca 2025 r. w sprawie o sygn. akt II K 1090/24 przeciwko P. M. oskarżonemu o czyn z art. 178a § 1 kk

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

P. M.

Uprzednia niekaralność

Informacja z K.

k.108

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dotychczasowa niekaralność oskarżonego

Informacja z K.

Dowód w postaci informacji z K. w odniesieniu do oskarżonego P. M. nie budzi wątpliwości, ani w zakresie formy, ani treści. Została ona sporządzona przez uprawniony do tego podmiot w formie przewidzianej dla tej czynności. Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała jej autentyczności i rzetelności.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na treść orzeczenia przez przyjęcie, iż stopień społecznej szkodliwości czynu zabronionego przypisanego oskarżonemu P. M. nie był znaczny z uwagi na zamiar ewentualny oskarżonego, niski poziom nietrzeźwości oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanego mu czyni, spożywanie alkoholu kilka godzin wcześniej niż decyzja o kierowaniu pojazdem mechanicznym, kierowanie pojazdem mechanicznym krótko i w porze zmniejszonego natężenia ruchu drogowego, co w konsekwencji skutkowało warunkowym umorzeniem postępowania karnego wobec P. M., podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy i prawidłowa jego ocena w oparciu o wskazania wiedzy, zasady logiki i doświadczenia życiowego, nie pozwalają na przyjęcie iż stopień zawinienia oskarżonego i społeczna szkodliwość zarzucanego mu czynu nie są znaczne, co uniemożliwia tym samym warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego P. M.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżyciela publicznego jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie. Należy podzielić argumenty prokuratora dotyczące błędnych ustaleń w zakresie stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i stopnia jego zawinienia, które skutkowały nieprawidłowym rozstrzygnięciem o warunkowym umorzeniu postępowania karnego. Słusznie podkreślił oskarżyciel publiczny w uzasadnieniu apelacji, okoliczności, które nie pozwalały na przyjęcie, że stopnień zawinienia P. M. i stopień społecznej szkodliwości jego czynu nie był znaczny. Podkreślił bowiem, że zarzucany oskarżonemu czyn popełniony został umyślnie, w pełni świadomie co do jego karalności i bezprawności (Sąd Rejonowy wskazał na zamiar ewentualny). Oskarżony spożywał alkohol (dwa piwa 0,5 l – D. (...) T.) w niedalekiej odległości czasowej (między godziną 16.00 a 17.00) do chwili, gdy kierował pojazdem mechanicznym po głównych arteriach R., we wczesnych godzinach wieczornych w porze letniej w dzień powszedni (zatrzymany do kontroli drogowej niewiele po godzinie 20.00). Jadąc oskarżony przekroczył dozwoloną prędkość. Przy wyższym wykształceniu oskarżony posiada wiedzę i doświadczenie odnośnie do przewidywania negatywnego oddziaływania alkoholu na organizm. Zawartość alkoholu, mając na uwadze wynik pierwszego badania - 0,80 mg/l, była wysoka. Skarżący zwrócił także uwagę na niewystąpienie okoliczności, wpływających na prawidłowe rozpoznanie znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Wprawdzie oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i nie kwestionował okoliczności jego popełnienia, to jednak w wyjaśnieniach naprowadził na okoliczności, które mogły wpłynąć na jego zachowanie, ale także na uzyskane wyniki pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Stąd brak wątpliwości co do okoliczności popełnienia czynu, stanowiący determinantę warunkowego umorzenia, wymaga zweryfikowania. Przede wszystkim jednak, ma rację Skarżący kwestionując dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz zawinienia oskarżonego, która doprowadziła Sąd I instancji do wniosku o możliwości warunkowego umorzenia postępowania karnego wobec oskarżonego P. M.. W okolicznościach tej sprawy decydujące znaczenie ma jednak stopień nietrzeźwości najpierw 0,80 mg/l, następnie 0,78 mg/l, chociażby w zestawieniu z wartością graniczną stanu nietrzeźwości określoną przez art. 115 § 16 kk. Wpływ alkoholu na bezpieczeństwo ruchu drogowego jest powszechnie znany. Nie można też pominąć faktu, że pomiar trzeźwości oskarżonego został spowodowany zatrzymaniem go do kontroli drogowej z powodu przekroczenia prędkości. Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd I instancji skupił się na okolicznościach ściśle podmiotowych i to dość wybiórczo przytoczonych. Tymczasem te okoliczności, których oskarżony był w pełni świadomy powinny być dla niego dodatkowym zobowiązaniem do respektowania obowiązującego porządku prawnego.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Słuszność podniesionego zarzutu, w konsekwencji przedwczesność decyzji o warunkowym umorzeniu postępowania za zarzucany oskarżonemu P. M. czyn, sprawiają, że wniosek apelacji zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano, iż orzekający w sprawie sędzia został wyznaczony do rozpoznania sprawy, chociaż odwołał się od decyzji o podziale czynności, na mocy której został przydzielony do orzekania w sprawach karnych w II Wydziale Karnym bez jego zgody, a jego odwołanie zostało uwzględnione przez KRS, jednak sprawy są mu przydzielane w nowym dla niego wydziale wbrew art. 22 usp.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Okoliczność podniesiona w uzasadnieniu wyroku nie stanowiła zarzutu apelacji, nie stanowi też okoliczności, która mogłaby powodować konsekwencje z art. 439 § 1 pkt 1, 2 kpk odnoszące się do prawidłowości obsady Sądu orzekającego w sprawie karnej. Ponieważ zgodnie z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP sąd właściwy to sąd ustanowiony ustawą, niezawisły, niezależny i bezstronny, to sędziemu orzekającemu w sprawie na zasadzie domniemania te przymioty przysługują. Na brak bezstronności, niezależności i niezawisłości w uzasadnieniu sędzia nie wskazał. Orzekanie w innym Wydziale niż wynikający z poprzedniego przydziału i podziału czynności, do którego został przeniesiony bez jego zgody, nawet przy naruszeniu art. 22 usp przez organ administracji Sądu Rejonowego w Rzeszowie, nie pozbawiają sędziego tych atrybutów, w szczególności zaś nie umniejszają niezawisłości sędziego (zamieszczenie tego typu treści w uzasadnieniu stanowi pewien akt „desperacji”, gdy w ocenie sędziego jego uprawnienia nie są respektowane, chociaż mają oparcie w przepisach ustawy ustrojowej - prawo o ustroju sądów powszechnych). Również nie sposób zakwestionować by w niniejszej sprawie nie orzekał sąd ustanowiony ustawą. W sprawach o przestępstwa z art. 178a § 1 kk właściwy rzeczowo jest sąd rejonowy jako sąd I instancji (art. 24 kpk), zgodnie z obowiązującymi przepisami sprawa została przydzielona sędziemu z zastosowaniem systemu (...) w sposób losowy. Strony mają zatem zapewnioną realizację prawa do sądu, referent sprawy jest sędzią sądu rejonowego, wydał wyrok w sprawie należącej do właściwości Sądu Rejonowego. Naprowadzane przez sędziego naruszenie przepisów regulujących przydział sędziego do wydziału i określenie zakresu jego zadań orzeczniczych, budząc jego dezaprobatę, nie ma jednak znaczenia dla rozstrzyganej sprawy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Sąd Rejonowy w Rzeszowie ustalając, że oskarżony P. M. dopuścił się czynu wyczerpującego znamiona występku stypizowanego w art. 178a § 1 kk, polegającego na tym, że oskarżony w dniu 18 września 2024 r. ok. godziny 20.22 w R. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,80 mg/l, 0,78 mg/l, 0,63 mg/l, 0,67 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki S. o nr rej. (...), uznając, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, postępowanie karne na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył na okres próby 3 lat. Jednocześnie na podstawie art. 67 § 3 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów w ruchu lądowym na okres 1 roku, na poczet którego na podstawie art. 63 § 4 kk zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 18 września 2024 r., a na podstawie art. 67 § 3 kk zobowiązał oskarżonego do zapłaty świadczenia pieniężnego w wysokości 6.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzony oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W niniejszej sprawie na etapie gromadzenia dowodów doszło do uchybień, które świadczą o takim stopniu wadliwości wyroku, który powoduje konieczność jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, bowiem utrzymanie w mocy tego orzeczenia bądź jego zmiana byłoby rażącą niesprawiedliwością, o jakiej mowa w art. 440 kpk, pozbawiając strony kontroli instancyjnej tak istotnej kwestii jak kwestionowana w apelacji stopień winy i społecznej szkodliwości przypisywanego oskarżonemu czynu. Potrzeba przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, jako powód uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji i przekazania sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania w rozumieniu art. 437 § 2 kpk, zachodzi wówczas, gdy orzekający sąd dokonując oceny okoliczności popełnienia zarzucanego czynu oraz związanych z doborem sposobu rozstrzygnięcia o obligatoryjnych środkach stosowanych w przypadku przypisania popełnienia czynu zabronionego z art. 178a § 1 kk, jednak w znacznej mierze uzależnionych od właściwości i warunków osobistych oskarżonego, w tym jego sytuacji rodzinnej i majątkowej, takich zaś nie wykazano (poza oświadczeniami zawartymi w wyjaśnieniach oskarżonego) w toku dotychczasowego postępowania, to skutkowało, że przeprowadzenie dodatkowych dowodów w postępowaniu odwoławczym, pozbawiłoby oskarżonego możliwości zaskarżenia orzeczenia, które w przypadku wydania orzeczenia skazującego pozbawiałoby oskarżonego możliwości zakwestionowania rozstrzygnięcia wydanego przez Sąd II instancji (art. 78 Konstytucji RP). Dążenia ustawodawcy do reformatoryjności postępowania odwoławczego nie należy bowiem utożsamiać z intencją zastąpienia sądu meriti w procedowaniu co do istoty sprawy ( in casu prowadzeniem postępowania dowodowego w pełnym zakresie). To jest bowiem rolą sądu I instancji i w ten sposób realizuje się konstytucyjnie gwarantowana stronom realna dwuinstancyjność postępowania, gdyż tylko od orzeczenia tego właśnie sądu stronom przysługuje zwyczajny środek odwoławczy. Wniosek apelującego o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przy zasadności podniesionego zarzutu, sprawiał, że. aktualizowała się konieczność ponownego przeprowadzenia przewodu sądowego w całości wymieniona w art. 437 § 2 kpk (postanowienie SN z dnia 29 października 2020 r., III KS 11/200). Zgodzić się należy z twierdzeniem Skarżącego, że ocena materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie dokonana przez Sąd Rejonowy i przedstawiona w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, rzutująca na ocenę społecznej szkodliwości czynu i zawinienia wykraczała poza granice zakreślone dyspozycją art. 7 kpk, stając się oceną dowolną, Taka zaś ocena traktowana jako dowolna może pociągnąć za sobą, jak zauważa też Skarżący w podnoszonych zarzutach, poczynienie błędnych ustaleń faktycznych. Skoro zaś Sąd mógł poczynić błędne ustalenia faktyczne, to wydane orzeczenie nie jest sprawiedliwe, zwłaszcza w sytuacji, gdy Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ograniczył się w znacznej mierze do przywołania ustawowych określeń, zawartych w przywołanych przepisach stosowanego środka probacyjnego sprawia, że decyzja jest arbitralna. Wniesiona apelacja, wywołując postępowanie odwoławcze, a w jego ramach instancyjną kontrolę zaskarżonego wyroku, musiała zatem prowadzić do uchylenia tego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Do takiego wniosku prowadzi całościowa analiza apelacji i jej uzasadnienia. Zgodnie zaś z zasadami trafnej reakcji karnej (art. 2 § 1 pkt 1 kpk), prawdy materialnej (art. 2 § 2 kpk), obiektywizmu (art. 4 kpk) i swobodnej oceny dowodów (art. 7 kpk), Sąd meriti był zobowiązany do poddania w toku procesu, w tym w szczególności w fazie wyrokowania, drobiazgowej analizie wszelkie okoliczności sprawy istotne z punktu widzenia prawidłowego rozstrzygnięcia o przedmiocie procesu. Z taką samą uwagą i według tożsamych reguł Sąd ten powinien rozważyć i ocenić dowody obciążające, jak i odciążające oskarżonych. Następnie zaś niezbędne było zajęcie w odniesieniu do powyższych kwestii kompleksowego, logicznego i wyczerpującego stanowiska w części motywacyjnej wyroku. Sąd Rejonowy, z przyczyn wskazanych w części 3 uzasadnienia, nie sprostał w pełni powyższym standardom. Zasadność poniesionych zarzutów, zwłaszcza nie odniesienia się do istotnych z punktu widzenia dążenia do wydania orzeczenia opierającego się na poczynieniu prawdziwych ustaleń, braki postępowania dowodowego, wiążące się z pominięciem dowodów, które mogły przyczynić się do prawidłowego ukształtowania mechanizmu stosowanej represji wobec oskarżonego, przy uwzględnieniu okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu, sprawiają, że istnieje potrzeba przeprowadzenia szerszego postępowania dowodowego, a tym samym przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

W toku ponownego rozpoznania nie przesądzając treści rozstrzygnięcia, Sąd Rejonowy winien, uwzględniając uwagi wskazane powyżej, przeprowadzić właściwe i rzetelne postępowanie dowodowe, zarówno w zakresie wykazania słuszności tez aktu oskarżenia, jak i trafności twierdzeń obrony w rzetelnie przeprowadzonym postępowaniu sądowym (nie zapominając o obowiązującym go zakazie reformationis in peius – kwestionując warunkowe umorzenie postępowania, podniesiony zarzut apelacji, Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, jednak w uzasadnieniu apelacji naprowadził na postulowany wymiar kary i środków, nie zważając na treść złożonego sprzeciwu od wydanego wcześniej wyroku nakazowego). W konsekwencji zaś przeprowadzenie postępowania dowodowego jest niezbędne dla weryfikacji wyjaśnień oskarżonego, który wskazuje na czynności podejmowane w dniu, gdy został popełniony zarzucany mu czyn. Stosunkowo wysoki stopień zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu w zestawieniu ze wskazaną przez oskarżonego ilością (niewielką) spożytego alkoholu, również wymaga weryfikacji. Czynienie ustaleń i przeprowadzenie dowodów w znacznej mierze zależeć będzie jednak od inicjatywy i aktywności oskarżonego. Wyjaśnienia oskarżonego naprowadzają bowiem na czynnik, którego wpływu na wysokie stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu, mimo niewielkiej ilości spożytego alkoholu i czasu jego spożycia, jak również właściwości osobniczych oskarżonego (np. waga 105 kg i wzrost 194 cm), nie można wykluczyć. Chodzi o spożycie dwóch „energetyków” przed wypiciem piwa (dwa o poj. 0.5 l). Sąd winien dokonać wnikliwej i kompleksowej analizy wszystkich przeprowadzonych dowodów, także z uwzględnieniem inicjatywy dowodowej stron i na podstawie całokształtu ujawnionych okoliczności istotnych z punktu widzenia przedmiotu procesu (kwestii odpowiedzialności oskarżonego za zarzucany mu czyn), rozstrzygnąć w sposób bezstronny i samodzielny nie tylko o sprawstwie i zawinieniu oskarżonego, ale także o stopniu winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu. W postępowaniu ponownym Sąd Rejonowy, unikając błędów proceduralnych (ujawnienie dowodów na podstawie 387 § 5 kpk, podczas gdy wydanie orzeczenia nie następowało w trybie poddania się odpowiedzialności), przeprowadzi dowody, które podda wnikliwej ocenie i analizie, a następnie wyciągnie wnioski także niezbędne dla decyzji o stosowanej wobec oskarżonego sankcji. Rozpoznając ponownie sprawę Sąd podejmie decyzję co do niezbędności, w dążeniu do poczynienia prawdziwych ustaleń faktycznych, przeprowadzenia jeszcze innych dowodów, a następnie po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, pamiętając o obowiązku dążenia do ujawnienia prawdy materialnej, Sąd winien poczynić precyzyjne ustalenia faktyczne na podstawie całokształtu materiału dowodowego ocenionego zgodnie z dyspozycją art. 7 kpk, wyciągnąć wnioski w zakresie sprawstwa i bezprawności zarzucanego oskarżonemu czynu oraz zawinienia, stopnia społecznej szkodliwości. Następnie zaś, o ile taka konieczność zaistnieje, swoje stanowisko uzasadnić w prawidłowo sporządzonym pisemnym uzasadnieniu.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

/

Wyrok Sądu odwoławczego nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie w rozumieniu art. 626 § 1 kpk, stąd też nie zawiera rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

7.  PODPIS

SSO Grażyna Artymiak

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia 24 marca 2025 r. (sygn. akt II K 1090/24) przeciwko P. M.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana