Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Borucki

Sędziowie: SO Barbara Frankowska

SO Beata Hass-Kloc (spraw.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Zawiło

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2015 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Sp. z o.o. w Ś.

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Rzeszowie V Wydziału Gospodarczego z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. akt V GC 1093/14

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od powoda (...) Sp. z o.o. w Ś. na rzecz pozwanego (...) S.A. w W. kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Beata Hass-Kloc SSO Andrzej Borucki SSO Barbara Frankowska

sygn. akt VI Ga 213/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 24 września 2015r.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Rzeszowie V Wydział Gospodarczy z dnia 23 kwietnia 2015r, sygn. akt V GC 1093/14 oddalił powództwo wniesione przez (...) Sp. z o.o. w Ś. o zapłatę kwoty 850 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15.05.2014r do dnia zapłaty od pozwanego (...) S.A. w W. oraz zasądził na rzecz pozwanego kwotę 540,00 zł tytułem wydatków i kwotę 197,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego .

W pisemnym uzasadnieniu wydanego orzeczenia ustalił ,że powód wystawił za najem pojazdu zastępczego fakturę VAT na kwotę 2550zł netto za 17 dni po stawce 150zł netto z dnia 30.04.2014 z terminem płatności 14.05.2014r. Następnie podał, iż decyzją z dnia 7.05.2014 pozwany przyznał odszkodowanie w kwocie 1700zł po stawce 100zł. Sąd ten wskazał ,że najmowany pojazd był marki P. (...) w miejsce uszkodzonego F. (...).

W dalszej kolejności podniósł , iż stawki najmu w tym okresie na terenie R. i okolic wynosiły średnio 98 zł brutto, wahały się w przedziale od 110 do 80 zł doba przy limicie przebiegu powyżej 100km doba; zaś stawki najmu za pojazd klasy jak uszkodzony średnio wynosiły 132 zł i wahały się w granicach od 120 do 170 zł brutto. Ponadto stwierdził , iż powód żądał odszkodowania według stawki netto.

W rozważaniach prawnych przywołując treść 822 kc, 509 kc, 361 kc Sąd
I instancji wskazał , że utrwalonym już orzecznictwie nie budzi wątpliwości ,iż poszkodowanemu przysługuje w określonych warunkach koszt wynajęcia pojazdu zastępczego co wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 września 2004 r. IV CK 672/03 i taki koszt wynajmu musi się mieścić w granicach adekwatnego związku przyczynowego z art. 361 kc.

W ocenie Sądu Rejonowego, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza żądań powoda, albowiem zastosowana przez powoda stawka w wysokości 150 zł jest zawyżona do stawki uznanej przez pozwanego 100 zł,

a ta stawka jest wyższa ,niż stawki stosowane na lokalnym rynku jak ustalono

na podstawie dowodu z opinii biegłego.

Sąd I instancji wskazał ,że stawki za najem pojazdu uszkodzonego są co prawda wyższe i stawka powoda mieściłaby się w tych granicach ,ale te stawki mogą w jego ocenie stanowić jedynie górną granicę odszkodowania.

W tej sytuacji skoro powód faktycznie korzystał z pojazdu zastępczego P. (...) to odszkodowanie może być liczone według stawek dla tego pojazdu gdyż odszkodowanie ma pokrywać faktycznie poniesioną szkodę i z tych powodów powództwo oddalono na podstawie wyżej wymienionych przepisów; zaś o kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 kpc.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości powód . Zarzucił mu naruszenie:

- przepisów postępowania tj. art. 233 kpc co miało wpływ na treść orzeczenia poprzez stronniczą ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz błędną ocenę opinii biegłego pomijając jej część tj. uwzględnienie jedynie ustalenia przez biegłego stawki za najem pojazdu wypożyczanego , a nie pojazdu uszkodzonego;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia co miało wpływ na treść orzeczenia , poprzez przyjęcie przez Sąd i instancji , iż stawka przyjęta przez powoda wynosząca 150 zł netto jest wygórowana , pomimo , iż odpowiada ona realiom rynkowym i nieznacznie odbiega od ofert innych wypożyczalni uwzględnionych przez biegłego w wydanej opinii w zakresie klasy pojazdu uszkodzonego; wydanie wyroku na podstawie ustalenia stawki za pojazd wypożyczony , a nie na podstawie ustalenia stawki za najem pojazdu odpowiadający klasie pojazdu uszkodzonego.

Opierając się na tych zarzutach powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości; ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania z uwagi na nierozpoznanie istoty sprawy.

W pisemnych motywach przywołał skarżący wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 16.01.2014r, VI Ga 273/13 oraz Sądu Okręgowego i Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30.05.2014r , VIII Ga 117/14 podtrzymując,

stanowisko ,że stawka przyjęta za podstawę ustaleń winna odnosić się do stawek pojazdu uszkodzonego i przyjęta przez powoda stawka temu odpowiada.

Sąd Okręgowy mając na uwadze powyższe zważył co następuje:

Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając nas uwadze treść zarzutów apelacji należy rozpocząć ich ocenę od zarzutu naruszenia art. 233kpc.

Podniesienie w apelacji zarzutu naruszenia art. 233 kpc oznacza, że zdaniem skarżącego, sąd oceniając materiał dowodowy i okoliczności niniejszej sprawy wyciągnął z niego sprzeczne z logiką bądź doświadczeniem życiowym wnioski, czego efektem były wadliwe tj. niekorespondujące z tym materiałem ustalenia faktyczne.

Ponadto dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 par.1 kpc nie wystarcza stwierdzenie wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych , konieczne jest tu wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów , uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłusznie im je przyznając. Zarzut ten będzie również uzasadniony, gdy sąd zaprezentuje rozumowanie sprzeczne z regułami logiki bądź doświadczeniem życiowym ( por. post. SN z dnia 23.01.2001r , sygn. akt IV CKN 970/00, nie publikowane.).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić ,że różnorodność okoliczności związanych z następstwami wypadku komunikacyjnego oraz sytuacja poszkodowanego nie pozwala na formułowania kazuistycznych wskazań i winny one podlegać indywidualnej ocenie ( podobnie SN w uzasadnieniu uchwały z dnia 17.11.2011r III CZP 5/11). Poza tym nie może umknąć uwadze, że celem jaki ma spełniać wypłata odszkodowania ubezpieczeniowego jest naprawienie szkody , zaś jego wysokość ma odpowiadać rozmiarowi poniesionej szkody.

W realiach niniejszej sprawy poszkodowany wynajął pojazd zastępczy klasy B i powód taki stan przyjął i stawkę czynszu najmu ustalił dla tego konkretnego pojazdu, co jednoznacznie wynika z dokumentów przedłożonych do pozwu
( k-23,29,30-31) oraz twierdzeń zawartych w pozwie.

W tej sytuacji wypada zauważyć ,że poszkodowany miał prawo wynająć pojazd zastępczy odpowiadający klasie pojazdu uszkodzonego, ale w tym konkretnym przypadku wynajął pojazd innej klasy i za konkretną stawkę czynszu. Z akt sprawy wynika , że stawka przyjęta przez powoda tj. 150 zł była wyższa od średniej stawki czynszu za pojazd uszkodzony, która wynosiła 132 zł. Ta okoliczność powoduje ,że przywołane przez skarżącego w apelacji orzeczenie Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30.05.2014r nie może stanowić argumentu przemawiającego za zasadnością jej zarzutów; zaś orzeczenie Sądu Okręgowego w Rzeszowie w przywołanym poglądzie odnosiło się do ustaleń czy i w jakim rozmiarze poniesiony wydatek na koszty pojazdu zastępczego przy stawkach najmu jak za pojazd uszkodzony nie był uzasadniony i celowy; oraz tego ,że to powinien udowodnić pozwany. W ocenie Sądu Okręgowego pozwany w tym konkretnym stanie faktycznym sprawy wykazał, że stawki najmu odpowiadające stawkom za pojazd uszkodzony nie mieściły się w wydatkach koniecznych i celowych ( podobnie przywołane orzeczenie przez Sąd Rejonowy – Sądu Najwyższego z dnia 8.09.2004r, IV CK 672/03).

Powyższe rozważania mają znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy , gdyż wysokość kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego należy oceniać zawsze na tle konkretnego stanu faktycznego. (por. wyrok SN z dnia 16.05.2002r, V CKN 1273/00, nie publikowane., uzasadnienie wyroku SN z dnia 20.02.2002r , nie publikowane.)

Nie można tu także pominąć – co już podniósł Sąd Rejonowy – że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane; istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszenia jej rozmiarów ( art. 354 par 2 kc, art. 362 kc i 826 par 1 kc ). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych , pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób , z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela, a obciążeniem dłużnika. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji – gwarancyjnej ubezpieczyciela , co mogłoby prowadzić do wzrostu składek ubezpieczeniowych ( por. uchwała SN z dnia 17.11.2011r , sygn. akt III CZP 5/11 z uzasadnieniem, oraz uchwała SN ( 7) z dnia 12.04.2012r , III CZP 80/11).

Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął ,że w ramach tego odszkodowania należą się celowe i ekonomiczne uzasadnione wydatki , bo tylko takie pozostają w adekwatnym związku przyczynowym. Sąd Okręgowy podziela również stanowisko ,że powodowi należy się odszkodowanie , ale w granicach adekwatnego związku przyczynowego. W konsekwencji istotnym jest ,że na gruncie przedmiotowej sprawy należy odnieść to do stawek najmu , które powinny być celowe i ekonomicznie uzasadnione , wg. cen stosowanych na rynku lokalnym.

Z tych też względów apelację powoda oddalono po myśli art. 385 kpc;
w zakresie kosztów procesu orzeczono na podstawie art. 98 par 1 i 3 kpc i 108 kpc.