Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jolanta Krzywonos

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Misiuda

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2019 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku P. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J.

o podleganie ubezpieczeniu społecznemu i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu

na skutek odwołania P. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J.

z dnia 21/05/2018 r. Nr (...)

I.zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. z dnia 21/05/2018 r , Nr (...) w ten sposób, że stwierdza, iż P. M. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu , rentowemu , wypadkowemu i dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu poczynając od dnia 3 listopada 2014r.

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. na rzecz P. M. kwotę 180 złotych / słownie : sto osiemdziesiąt / tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 959/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 lutego 2019 r.

Decyzją z dnia 21 maja 2018 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J., powołując się na przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, stwierdził, że wnioskodawczyni P. M. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 3 listopada 2014 r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podał, że z danych zaewidencjonowanych w systemie informatycznym ZUS wynika, że P. M. zgłosiła się od 03.11.2014r. do obowiązkowego ubezpieczenia emerytalnego, rentowych, wypadkowego i zdrowotnego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. W złożonych deklaracjach rozliczeniowych podstawa wymiaru składek wynosiła: za listopad 2014r. – 7 000 zł, za grudzień 2014r. – 7 500 zł, za styczeń 2015r. – 7 500 zł, za luty 2015r.- 3 750 zł, za listopad 2017r. – 426,30 zł, za styczeń 2018r. – 2 493,80 zł, za luty 2018r. – 1 142,49 zł oraz za kwiecień 2018r.- 2 310,36 zł. W czasie prowadzenia działalności gospodarczej wnioskodawczyni w okresie od 15.02.2015r. do 02.06.2015r. pobrała zasiłek chorobowy, od 03.06.2015. do 31.05.2016r. zasiłek macierzyński, następnie od 01.06.2016r. do 22.11.2016r. zasiłek chorobowy, od 23.11.2016r. do 21.11.2017r. – zasiłek macierzyński, od 27.11.2017r. do 02.01.2018r. – zasiłek opiekuńczy, a od 13.02.2018r. wypłacany jest zasiłek chorobowy w związku z ciążą. W ocenie organu rentowego rozpoczęcie pozarolniczej działalności gospodarczej i zgłoszenie się do ubezpieczenia społecznego miało na celu jedynie uzyskanie tytułu do ubezpieczeń i korzystanie przez P. M. ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Czynności podjęte przez w/w nie świadczą o faktycznym i rzeczywistym wykonywaniu działalności gospodarczej, miały natomiast na celu stworzenie pozoru jej wykonywania.

Odwołanie od przedmiotowej decyzji złożyła P. M. wnosząc o jej uchylenie i stwierdzenie, że odwołująca podlega obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od 03.11.2014 r. W uzasadnieniu wnioskodawczyni wskazała, że organ rentowy popadł w sprzeczność twierdząc, że działalność gospodarcza była pozorowana, a z drugiej strony stwierdzając, że była faktycznie wykonywana przez 5 miesięcy. Ponadto podała, że zaskarżona decyzja obejmuje m.in. okresy od 22.11.2017 r. do 26.11.2017 r. oraz od 3.01.2018 r. do 12.02.2018 r., podczas gdy uprzednio organ rentowy umorzył postępowanie, co do w/w okresów. Odwołująca się wskazała, że wysokość zadeklarowanych przez nią składek jest dopuszczalna przepisami prawa, a ubezpieczony nie ma obowiązku zgłaszania składek w najniższej możliwej wysokości. P. M. podkreśliła, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej można zawierać różne rodzaje umów cywilnoprawnych, w tym umowy o świadczenie usług, a sama działalność gospodarcza pierwotnie przynosiła zyski. Końcowo podała, że nadal prowadzi działalność gospodarczą i uzyskuje z tego tytułu przychód.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu organ rentowy podzielił argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji.

Pismem z dnia 30.11.2018r. organ rentowy sprostował oczywistą omyłkę w decyzji z dnia 21 maja 2018 r. nr (...), wskazując, że Pani P. M. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 3 listopada 2014 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. M. posiada wyższe wykształcenie administracyjne – o kierunku bezpieczeństwa wewnętrznego. Dnia 3 listopada 2014 r. wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą pod nazwą Usługi (...) P. M., polegającą na świadczeniu usług biurowych dla podmiotów gospodarczych w ich siedzibach. W ramach świadczonych usług biurowych wnioskodawczyni zajmowała się segregacją dokumentów, archiwizacją dokumentów, rozpisywaniem delegacji, sporządzaniem poczty, monitorowaniem przesyłek. W okresie od 3.11.2014 r. do 14.02.2015 r. wnioskodawczyni świadczyła usługi biurowe na rzecz :

1)  Firma Handlowo- Usługowa (...) S. G.,

2)  Firma Handlowo – Usługowo - (...),

3)  Firma Handlowo – Usługowa (...) P. G.;

4)  (...) T. B., K. (...) spółka jawna w D..

Z tytułu usług wykonywanych na rzecz w/w podmiotów wnioskodawczyni osiągała regularne dochody. Przychód za rok 2014 z prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej wyniósł 9000 zł, zaś za rok 2015 wyniósł 6750 zł. Za rok 2014 r. wnioskodawczyni osiągnęła dochód w wysokości 7 787,98 zł, natomiast za rok 2015 w wysokości 4 431, 63 zł.

(dowód: zeznania wnioskodawczyni k. 31, zeznania J. K. k. 31, zeznania P. G. k. 31, akta organu rentowego: pismo z dnia 26.04.2018r. k. 20, umowy outsourcingu usług biurowych k. 21 – 24, faktury k. 33 – 48, pismo naczelnika urzędu skarbowego w D. k. 18, księga przychodów i rozchodów za rok 2014 k. 25, księga przychodów i rozchodów za rok 2015 k. 26-27)

Rozpoczynając działalność gospodarczą wnioskodawczyni była w ciąży. Od 15 lutego 2015r. do 18 lutego 2015r. była hospitalizowana z powodu zagrożenia porodem przedwczesnym. Z uwagi na złe samopoczucie w okresie od 15.02.2015 r. do 02.06.2015 r. przebywała na zwolnieniu chorobowym. Następnie w związku z urodzeniem dziecka przebywała na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim w okresie od 03.06.2015 r. do 31.05.2016 r. Po zakończeniu urlopu rodzicielskiego w związku z ponownym zajściem w ciążę wnioskodawczyni przebywała na zasiłku chorobowym od 01.06.2016 r. do 22.11.2016 r., a następnie na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim od 23.11.2016 r. do 21.11.2017 r. Po zakończeniu urlopu rodzicielskiego wnioskodawczyni zamierzała aktywnie rozpocząć działalność gospodarczą, co jednak zostało przerwane chorobą dziecka w okresie od 26.11.2017 r. do 02.01.2018 r. Wnioskodawczyni posiada dwoje dzieci.

Od dnia 3 stycznia 2018 r. wnioskodawczyni świadczyła usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz:

1)  (...) P. G.,

2)  (...). PRZEMYSŁOWYMI A. L.,

3)  BIURO (...).

Od w/w podmiotów wnioskodawczyni otrzymywała regularne wynagrodzenia, osiągając przychody za rok 2018 w wysokości: 3000 zł w styczniu 2018 r. , a w lutym 2018 r. – 1500 zł.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawczyni nie zakupywała żadnego sprzętu biurowego. Wszystkie czynności wykonywane przez wnioskodawczynię były realizowane w siedzibach podmiotów, z którymi współpracowała. Wnioskodawczyni również nigdy nie reklamowała swoich usług. Potencjalnych klientów poszukiwała chodząc od firmy do firmy oferując pomoc przy pracy biurowej. Jako podstawę wymiaru składek wnioskodawczyni zgłosiła 7000 zł. Obecnie wnioskodawczyni płaci składki w wysokości ok. 2000 zł, czasami 1400 zł. Do 31 lipca 2018 r. wnioskodawczyni osiągnęła dochód w wysokości 14 355,90 zł.

(dowód: zeznania wnioskodawczyni k. 31, dokumentacja medyczna k. 18 – 10, bilans firmy k. 24, akta organu rentowego: wydruki z księgi k. 4-5, pismo z dnia 26.04.2018r. k. 20, księga przychodów i rozchodów za rok 2018 k. 32, faktury k. 49 – 51)

Decyzją z dnia 18.04.2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. umorzył postępowanie w sprawie podlegania ubezpieczeniom społecznym przez P. M. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w okresach od 22.11.2017r. do 26.11.2017r. oraz od 03.01.2018r. do 12.02.2018r.

(dowód: decyzja nr (...) w aktach organu rentowego k. 16)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie przytoczonych dowodów. Dowody z dokumentów urzędowych zostały sporządzone w odpowiednim trybie, przez uprawnione podmioty oraz osoby posiadające kwalifikacje do ich sporządzenia. W związku z powyższym przyznano im w całości walor wiarygodności. Za wiarygodne, rzetelne i prawdziwe uznano dowody z dokumentów prywatnych, albowiem żadna ze stron postępowania nie kwestionowała przedmiotowych dokumentów.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania wnioskodawczyni P. M.. Wnioskodawczyni wypowiadała się rzeczowo i logicznie. Jej zeznania korelują w pełni z zeznaniami świadków J. K. i P. G., którym Sąd również dał wiarę jako spójnym i znajdującym potwierdzenie w zebranej w sprawie dokumentacji. Zeznania znajdują również odzwierciedlenie w przedłożonej przez wnioskodawczynię dokumentacji.

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie organ rentowy zakwestionował fakt podlegania przez P. M., jako osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, obowiązkowym ubezpieczeniom społecznymi tj. emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 3 listopada 2014 r. wskazując, że działalność ta została przez wnioskodawczynię założona jedynie dla pozoru. W ocenie ZUS brak jest wiarygodnych dowodów na potwierdzenie faktycznego prowadzenia przez w/w działalności, celowym natomiast, zdaniem organu rentowego, działaniem wnioskodawczyni było pozyskanie świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z treścią przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 t.j.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące działalność pozarolniczą od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności (art. 6 ust. 1 pkt 5, art.12 ust. 1 i art. 13 pkt 4 tej ustawy).

Natomiast dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5, 7b, 8 i 10 (art. 11 ust. 2 powołanej ustawy).

Wpis działalności gospodarczej do prowadzonej przez upoważniony organ ewidencji działalności gospodarczej nie tylko legalizuje wykonywanie działalności gospodarczej, ale też wyznacza czasowe granice bycia przedsiębiorcą, stwarza domniemanie prowadzenia objętej wpisem działalności. Co prawda nie można wykluczyć możliwości obalenia przez osobę zainteresowaną tego domniemania przez wykazanie udokumentowanej i uzasadnionej przerwy w faktycznym prowadzeniu tej działalności bądź nie rozpoczęcia w ogóle jej prowadzenia. Rozpoczęcie działalności gospodarczej polega na podjęciu w celu zarobkowym działań określonych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej lub koncesji, przy czym to sam przedsiębiorca decyduje o rozmiarach swojej aktywności w wykonywaniu działalności gospodarczej. Ma to być też działalność stała i zarobkowa. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 2006r.( I UK 289/05, OSNP2007/11-12/168 ) działalność gospodarcza polega tak na tworzeniu odpowiednich warunków do jej wykonywania, oczekiwaniu na zamówienie, poszukiwaniu klientów, jak i na faktycznym wykonywaniu konkretnej pracy nawet w niewielkim rozmiarze.

Materiał dowodowy zgromadzony w toku niniejszego postępowania pozwolił na ustalenie, że P. M. rozpoczęła prowadzenie działalności w zakresie usług biurowych od 3 listopada 2014r. Posiadała ona stosowne umiejętności i wiedzę, i znajdowała zapotrzebowanie na usługi tego typu. Pozyskiwała klientów chodząc do różnych firm i proponując pomoc przy pracach biurowych. Wnioskodawczyni, zgodnie z wymogami prawa, dokonała zgłoszenia do obowiązkowego ubezpieczenia emerytalnego, rentowych i wypadkowego a także zdrowotnego oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Wnioskodawczyni podjęła działalność będąc w ciąży. Należy pamiętać jednak, że ciąża sama w sobie nie może być uznana za przeszkodę do skutecznego rozpoczęcia prowadzenia działalności, zwłaszcza jeśli działalność ta nie wymaga wysiłku fizycznego oraz pozwala na ustalenie elastycznych godzin wykonywania usług. Samo rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej w okresie ciąży, nie jest w żadnym zakresie sprzeczne z prawem (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 13 marca 2013 r. III AUa 1542/12 Lex nr 1311944).

Niewątpliwie wnioskodawczyni zasadnie przebywała na zasiłku chorobowym od 15 lutego 2015r., bowiem od tego dnia do 18.02.2015r. była hospitalizowana z powodu zagrożenia porodem przedwczesnym. Nie mogła ona zakładając działalność gospodarczą w listopadzie 2014r. przewidzieć, że usługi biurowe będzie świadczyć tylko do lutego 2015r. z powodu złego samopoczucia. Nie mogła też przewidzieć, że będąc na zasiłku macierzyńskim ponownie zajdzie w ciążę. Jej złe samopoczucie podczas kolejnej ciąży potwierdza hospitalizacja od 18 do 21 maja 2016r.

W ocenie Sądu wnioskodawczyni wykazała, że działalność gospodarcza była prowadzona. Potwierdzają to liczne faktury wystawione przez firmy korzystające z usług wnioskodawczyni, jak też umowy outsourcingu usług biurowych oraz podatkowe księgi przychodów i rozchodów za sporne lata. Również świadkowie J. K. i P. G. zeznali, że wnioskodawczyni zajmowała się sprawami biurowymi w prowadzonych przez nich firmach. Niewątpliwie zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdza fakt, iż obecnie działalność ta jest nadal prowadzona i przynosi ona dochód.

Brak jest podstaw, by zgodzić się z organem rentowym, iż wnioskodawczyni podjęła jedynie czynności pozorujące prowadzenie działalności w celu uzyskania środków z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Organ rentowy nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie swojego stanowiska.

Sąd Okręgowy w dalszej kolejności pragnie zauważyć, że z czynnością prawna pozorną w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. mamy do czynienia w sytuacji, gdy oświadczenie woli jest złożone tylko dla pozoru, oświadczenie to jest złożone drugiej stronie czynności prawnej i adresat oświadczenia zgadza się na dokonanie czynności prawnej tylko dla pozoru. Przy dwustronnych czynnościach prawnych, jakimi są umowy, niezbędnym jest wykazanie, że obie strony czynności złożyły oświadczenia dla pozoru i akceptowały taki stan rzeczy. Zatem rzeczywistą wolą stron byłoby brak zamiaru wywołania skutków prawnych, jakie zwykle wynikają z takiej czynności prawnej i ewentualne wywołanie innych, ukrytych skutków prawnych.

Przedkładając powyższe w realia niniejszej sprawy nie można podzielić poglądu wyrażonego w zaskarżonej decyzji. Niewątpliwie wnioskodawczyni od 15 lutego 2015r. przebywała na zasiłku chorobowym, jednakże było to związane z zagrożeniem wcześniejszym porodem. Następnie korzystała z przysługującego jej zasiłku macierzyńskiego. W związku z ponownym zajściem w ciążę i złym samopoczuciem w okresie od 01.06.2016r. do 22.11.2016r. korzystała z zasiłku chorobowego, a od 23.11.2016r. do 21.11.2017r. z zasiłku macierzyńskiego. W ocenie Sądu powyższe nie stanowi przesłanki wyłączającej możliwość objęcia P. M. ubezpieczeniem społecznym.

W tym miejscu warto przytoczyć orzecznictwo Sądu Najwyższego, dotyczące co prawda stosunku pracy, jednakże mającego zastosowanie przez analogię, zgodnie z którym jednym z zamiarów zawarcia umowy o pracę jest objęcie pracownika obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi i możliwość uzyskania świadczeń z tego tytułu. Największą ochronę w tym zakresie gwarantuje właśnie umowa o pracę i działanie stron nakierowane na objęcie ubezpieczeniami społecznymi jest działaniem dopuszczalnym przez prawo i ze wszech miar racjonalnym (por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 9.08.2005r., sygn. akt: III UK 89/05, OSNP 2006/11-12/192). Świadome dążenie pracownika do uzyskania korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych jest społecznie i moralnie akceptowalne i nie może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dotyczy to także i przede wszystkim kobiet w ciąży, które świadczą pracę, liczą na możliwość nabycia prawa do świadczeń z ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa.

Sytuacja kobiety w ciąży jest szczególna. Nie można twierdzić, że osoba w ciąży nie może poszukiwać zatrudnienia, podejmować działalności gospodarczej, chociażby z tego powodu, żeby skorzystać ze świadczeń z ubezpieczenia chorobowego i macierzyńskiego. Również w okresie ciąży kobiety mogą wykonywać pracę w ramach prowadzonej działalności, a sytuacje chorobowe są w tym okresie trudne do przewidzenia. Argumentacja ZUS przytoczona w decyzji i następnie podtrzymana w odpowiedzi na odwołanie zmierza w istocie do konstatacji, że kobieta w ciąży w każdym przypadku powinna być wykluczona z ubezpieczeń społecznych, gdyż, jeżeli podejmuje pracę lub inną formę działalności zarobkowej, to dąży do uzyskania nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych. Taka ocena jest niedopuszczalna. Uniemożliwienie kobietom w ciąży prowadzenia działalności gospodarczej byłoby więc sprzeczne z prawem, albowiem oznaczałoby dyskryminowanie tej grupy społecznej ze względu na stan zdrowia oraz płeć i jako takie byłoby niedopuszczalne w świetle art. 32 ust 2 Konstytucji RP. Tego typu działania są zresztą sprzeczne również z zasadami współżycia społecznego, które wprost sprzeciwiają się społecznemu odrzuceniu czy też wykluczeniu zawodowemu kobiet w ciąży (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21.01.2014r., sygn. akt: III AUa 794/13).

Sąd nie podziela również stanowiska organu rentowego, jakoby zadeklarowanie przez P. M. bardzo wysokiej podstawy wymiaru składek świadczy o pozorowaniu prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustalono już, iż działalność była faktycznie prowadzona. Nie ulega też wątpliwości, że objęcie ochroną ubezpieczeniową wiąże się z powstaniem obowiązku opłacania składek. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, określa zawsze podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, jedynie z ograniczeniem wynikającym z art. 20 ust. 3 ustawy (podstawa wymiaru składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe nie może przekraczać miesięcznie 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale).

W przypadku ubezpieczonych – prowadzących działalność gospodarczą, obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i ich wysokość nie są powiązane z osiągniętym faktycznie przychodem, lecz wyłącznie z istnieniem tytułu ubezpieczenia i zadeklarowaną przez ubezpieczonego kwotą, niezależnie od tego, czy ubezpieczony osiąga przychody i w jakiej wysokości. W istocie zatem wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe osób prowadzących działalność pozarolniczą w przedziale określonym przepisami prawa zależy wyłącznie od deklaracji ubezpieczonego, nie mając absolutnie żadnego odniesienia do osiąganego przez te osoby przychodu. Po stronie zatem osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą istnieje prawo do zadeklarowania, w granicach zakreślonych ustawą, dowolnej kwoty jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Sposób w jaki realizuje to uprawnienie zależy wyłącznie od jej decyzji i nie jest dopuszczalna ingerencja w tę sferę jakiegokolwiek innego podmiotu, w tym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (por. uchwała Sądu Najwyższego z 21 kwietnia 2010 r. II UZP 1/10 OSNP 2010/21-22/267). Zauważyć należy również, że wysokość świadczeń nie zależy od uznania organu ubezpieczeń społecznych. Zakład ma obowiązek wypłacać świadczenia w takiej wysokości, jaka wynika z przepisów ustaw.

Wnioskodawczyni zadeklarowała podstawę wymiaru składek w granicach określonych przepisami, co było jej prawem i nie ma podstaw do jej obniżenia.

Mając na uwadze poczynione ustalenia i ich prawną ocenę oraz treść powołanych przepisów, Sąd w myśl art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję jako nie odpowiadającą prawu i rzeczywistemu stanowi stwierdzając, że P. M. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu począwszy od 3 listopada 2014r.

Orzeczenie o kosztach zastępstwa procesowego na rzecz wnioskodawczyni uzasadnia treść art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2018 r. poz. 265 j.t.).